Οι σκέψεις που κάνουμε όλες στο δοκιμαστήριο

Το χαλαρωτική βέβαια είναι κάπως υποκειμενικό, αφού το ωραίο της υπόθεσης σταματά την ώρα που φτάνει η στιγμή για το δοκιμαστήριο. Διότι αν αγαπώ βαθύτατα το να περιφέρομαι μέσα στο εκάστοτε κατάστημα χαζεύοντας τα πάντα, μέχρι και το αντρικό τμήμα, αυτό που απεχθάνομαι είναι η ώρα που πρέπει να περάσω την κουρτίνα και να αρχίσω να ξεφορτώνομαι όσα φοράω για να δοκιμάσω άλλα τόσα. Και επειδή είμαι σίγουρη ότι συμμερίζεστε την κατάσταση, μη μου πείτε ότι δεν έχετε κάνει και εσείς τις περισσότερες από τις παρακάτω σκέψεις. 

Μάλλον πήρα το δείγμα

Δεν εξηγείται αλλιώς. Ή εγώ έκανα λάθος και πήρα το κομμάτι που προορίζεται για τις κούκλες ή κάτι έχει πάει στραβά στα νούμερα της εταιρίας. Πώς αλλιώς να δικαιολογήσω ότι αυτό που στο μοντέλο δείχνει oversized εμένα μου κουμπώνει με κόπο και ιδρώτα; Και όχι, δεν έχω πάρει εσκεμμένα μικρότερο από αυτό που φοράω. 

Καλύτερα να πετάς, παρά να πατάς

Αυτό έχει να κάνει λίγο και με τη δική μου τρέλα με την καθαριότητα και τα μικρόβια γενικότερα (θα το αναλύσουμε άλλη ώρα, μην ανησυχείτε) αλλά πόσες φορές δε σας έχει συμβεί να μπαίνετε σε δοκιμαστήρια που το πάτωμα σε κάνει να σιχαίνεσαι που πατάς κάτω; Σκουπιδάκια, τρίχες, σκόνη είναι λίγα μόνο από αυτά που μαζεύουν τα πόδια μας με το που πατήσουμε εκεί που όλο το πρωί έχει περάσει κόσμος και ντουνιάς.

Εχμ, μπορείτε να μου φέρετε το πιο μεγάλο;

Και καλά να έχεις πάει παρέα με τη μαμά/αδερφή/κολλητή σου να δοκιμάσεις το τζιν που σου έκανε κλικ. Όταν είσαι μόνη και πρέπει να ζητήσεις από την πωλήτρια ένα νουμεράκι μεγαλύτερο μπροστά σε όλους, τι γίνεται; Ξέρετε, μιλάω για αυτό που βγάζεις δειλά δειλά το κεφάλι από την κουρτίνα και προσπαθείς σαν γεράκι να εντοπίσεις την κοπέλα που δουλεύει εκεί. 

Στενές επαφές

Ένα τσικ πιο ντροπιαστικό από το προηγούμενο, το να σφηνώνεις, στην κυριολεξία, μέσα σε ένα ρούχο. Μπορεί να είναι μια φούστα, μπορεί να είναι ένα φόρεμα (άμα πρόκειται για παντελόνι μάλλον κάποια πονηριά κάναμε στο νούμερο, σωστά;). Το θέμα είναι πως υπάρχουν πολλά κομμάτια που είναι εύκολο να τα βάλεις, ακατόρθωτο να τα βγάλεις - όλο και κάπου θα σκαλώσουν, είτε στο στήθος είτε στην περιφέρεια.

Είχα εγώ τόσους πόρους; 

Ναι, ο καθρέφτης του δοκιμαστηρίου είναι ίσως ο πιο αμείλικτος κριτής. Λίγο τα φώτα που συναγωνίζονται προβολείς από στούντιο εκπομπής, λίγο το ότι ο περιορισμένος χώρος σε κάνει να πλησιάζεις θέλοντας και μη το είδωλό σου από απόσταση αναπνοής, στον καθρέφτη του δοκιμαστηρίου θα ανακαλύψεις τα μαύρα στίγματα που μέχρι πρότινος δεν είχες προσέξει, θα ανακαλύψεις δυο λευκές τρίχες στα μαλλιά που νόμιζες ότι θα καθυστερούσαν χρόνια να κάνουν την εμφάνισή τους και θα συνειδητοποιήσεις ότι τελικά δεν ανήκεις στις τυχερές που “έχουν μερικά κιλάκια αλλά δεν έχουν κυτταρίτιδα” - μάντεψε, έχεις.

Φυσικά, υπάρχει και χειρότερο

Να ΜΗΝ υπάρχει καθρέφτης. Ναι, ορισμένα μαγαζιά το θεωρούν περιττό βήμα να προσθέσουν έστω έναν υποτυπώδη καθρέφτη μέσα στο δοκιμαστήριο, πράγμα που σημαίνει ότι ακόμα κι αν δοκίμασες κάτι που ήξερες από την αρχή ότι δεν σου ταιριάζει αλλά ήθελες να το δεις και πάνω σου, να πρέπει να βγεις έξω. Να σε δουν όλοι. Δε σου πάει που δε σου πάει δηλαδή η φούστα που είχες βάλεις στο μάτι, πρέπει να το καταλάβουν και όλοι οι υπόλοιποι. Πολύ ωραία. 

“Θέλετε βοήθεια;”

Με λίγα λόγια, η μάστιγα της πωλήτριας που από την καλή της πρόθεση να σε βοηθήσει (ή να τσεκάρει αν τελικά χώρεσες στο παντελόνι που σου είπε πως αποκλείεται να σου μπαίνει) τραβάει αριστοτεχνικά την κουρτίνα την ώρα που εσύ έχεις καταφέρει να φτάσεις το εν λόγω τζιν μέχρι τα γόνατα. Φυσικά της ρίχνεις το βλέμμα που σκοτώνει για να πάρεις την απάντηση “έλα καλέ όλες γυναίκες είμαστε”. Εχμ, so what; 

Όλα στη φόρα

Τελευταία άφησα μια περίσταση που αποτελεί κατηγορία από μόνη της, η οποία δεν είναι άλλη από τηνα γορά σουτιέν ή μαγιό. Εκεί είναι που γίνεται το πραγματικό πάρτι αφού και την πωλήτρια να σε πασπατεύει έχεις, και το να πρέπει να δοκιμάσεις 25 διαφορετικά σουτιέν ανάλογα με τα μεγέθη και το στιλ της εταιρίας (εδώ βέβαια σας έχω μερικά μυστικά για να κάνετε τη συγκεκριμένη αγορά όσο πιο εύκολα και σωστά γίνεται) και γενικότερα, αν είσαι και λίγο ντροπαλή απότη φύση σου το τελευταίο που θέλεις είναι να πρέπει να ρωτήσεις την εκάστοτε υπεύθυνη πως της φαίνεται αυτό το σουτιέν πάνω σου.