Ο εγκέφαλός σου «κατεβάζει ρολά» όταν βάζεις GPS στην οδήγηση, σύμφωνα με έρευνα

Αν δεν τα πας τόσο καλά με τον προσανατολισμό και τις πυξίδες, τότε το gps είναι η μόνη και ασφαλέστερη λύση για να οδηγηθείς σε έναν προορισμό που δεν έχεις ιδέα κατά πού πέφτει. Γνωρίζεις όμως τι γίνεται στον εγκέφαλό σου όσο στηρίζεσαι στις οδηγίες της πλοήγησης;

Έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Communications, έρχεται να ρίξει φως στις συνέπειες που ακολουθούν τη μεγαλύτερη σου συνήθεια. Επιστήμονες από το University of College London μελέτησαν 24 εθελοντές που συμμετείχαν σε μια προσομοίωση διαδρομής γύρω από την πόλη, ενώ ταυτόχρονα τους έκαναν σάρωση του εγκεφάλου.

#NOW

Ο «κρυμμένος χάρτης» με τις τοποθεσίες σου στο iPhone και πώς να τον διαγράψεις

Μεγάλο ενδιαφέρον είχε η δραστηριότητα στον ιππόκαμπο, που ελέγχει την μνήμη και την πλοήγηση, και στον προμετωπιαίο φλοιό, που καθοδηγεί τις αποφάσεις και τα σχέδια. Σύμφωνα με τη Dr. Beatrix Emo, η οποία προχώρησε στην ανάλυση των δρόμων της πόλης: «Η σύνδεση της δομής των πόλεων με τη συμπεριφορά υπήρχε ως πεδίο έρευνας από τη δεκαετία του 1980. Αλλά αυτή είναι η πρώτη μελέτη που αποκαλύπτει τον αντίκτυπο αυτής της δομής στον εγκέφαλο».

pexels

Μόλις οι εθελοντές έπρεπε να στηριχθούν στη συσκευή GPS του οχήματος για οδηγίες, δεν παρατηρήθηκε καμία δραστηριότητα. Αυτές οι περιοχές «έσβησαν» όταν οι οδηγοί βασίζονταν στο GPS, όπως προκύπτει από τα ευρήματα. «Αν δυσκολεύεστε να περιηγηθείτε στους δρόμους μιας πόλης, πιθανότατα λειτουργεί ενεργά ο ιππόκαμπος και ο προμετωπιαίος φλοιός», λέει ο επικεφαλής της έρευνας, Dr. Hugo Spiers.

Όπως προσθέτει: «Τα αποτελέσματά μας ταιριάζουν με μοντέλα που δείχνουν ότι ο ιππόκαμπος προσομοιώνει διαδρομές σε μελλοντικά πιθανά μονοπάτια, ενώ ο προμετωπιαίος φλοιός μας βοηθά να σχεδιάσουμε ποια από αυτά θα μας φέρουν στον προορισμό μας. Ωστόσο, όταν έχουμε το GPS να μας λέει ποιο δρόμο πρέπει να ακολουθήσουμε, αυτά τα μέρη του εγκεφάλου απλά δεν ανταποκρίνονται στο δίκτυο των δρόμων. Με αυτή την έννοια ο εγκέφαλός μας έχει σβήσει το ενδιαφέρον του για τους δρόμους γύρω μας».

Ο Dr. Spiers και η ομάδα του παρατήρησαν παράλληλα ότι χρησιμοποιήθηκε σημαντική εγκεφαλική δραστηριότητα κατά την οδήγηση σε μια δύσκολη πόλη για πλοήγηση, όπως το Λονδίνο. Πόλεις όπως η Νέα Υόρκη, όπου η μετακίνηση είναι αρκετά απλή χάρη στη διάταξη των δρόμων που μοιάζει με πλέγμα, απαιτούν λιγότερη εγκεφαλική προσπάθεια. Ο επόμενος στόχος μετά τα ευρήματα της μελέτης, είναι ο σχεδιασμός χώρων που θα είναι πιο εύκολοι στην πλοήγηση για άτομα με προβλήματα μνήμης.