Η Ζέτα είναι πλέον η μαμά της Θάλειας. Ενός μωρού που της άλλαξε αλλά δεν της ανέτρεψε την ζωή. Η Ζέτα ακούγεται πιο ευαίσθητη, πιο ήρεμη, πιο ευτυχισμένη. Είναι αυτή η γλυκιά εισβολή της μητρότητας στην ζωή μιας γυναίκας που την αλλάζει ακόμη κι αν η ίδια δεν το καταλαβαίνει. Εκτός από την Θάλεια, στη ζωή της Ζέτας παραμένει η μεγάλη της αγάπη, το θέατρο. Αυτές τις μέρες παίζει στην παράσταση του «Faith» με τον Παναγιώτη Μπουγιούρη και εξηγεί στο jenny.gr γιατί η πίστη είναι το Α και το Ω στη ζωή της.
Τι άλλαξε στην ζωή σου μετά τον ερχομό του μωρού; «Παρόλο που πάντα ήμουν οργανωτική και προγραμματισμένη στη ζωή μου για να μπορώ να είμαι και καλά και σωστή επαγγελματίας αλλά και να έχω και ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό μου και για τους ανθρώπους μου, με τον ερχομό του παιδιού έχω γίνει ακόμη περισσότερο. Αυτό που καταλαβαίνω και νομίζω ότι έχει φτάσει στο μέγιστο σημείο είναι το ότι θέλω οι ώρες που περνάω μακριά από το παιδί μου να έχουν πραγματική αξία, να μην σπαταλάω την ενέργειά μου. Ούτως ή άλλως το θέλω αυτό, δεν μου αρέσει να περνάω ώρες περιμένοντας ή κάνοντας πράγματα που δεν έχουν αξία, με ανθρώπους που τελικά βλέπω ότι δεν μου προσφέρουν και δεν τους προσφέρω κάτι. Τώρα με τον ερχομό του παιδιού νευριάζω με όλο αυτό, με την σπατάλη ενέργειας. Αυτό έχει αλλάξει ειδικά τον τελευταίο μήνα που επέστρεψα στην δουλειά». Συναισθηματικά νιώθεις πιο ευάλωτη; «Δεν μπορώ να σου πω ότι κάτι έχει αλλάξει δραματικά στον τρόπο ή στο επίπεδο που σκέφτομαι για τον κόσμο και τα πράγματα. Σίγουρα έχω καταλάβει το μεγαλείο της ανθρώπινης και δη της γυναικείας φύσης με τον ερχομό του παιδιού αλλά δεν έχει αλλάξει κάτι στην κοσμοθεωρία μου και στο συναίσθημά μου. Νομίζω ότι είμαι ο ίδιος άνθρωπος απλά έχω ανακαλύψει μία πτυχή την οποία δεν μπορούσα να την δω πριν. Είναι σα να ξαναγεννιέσαι σα να ξαναγίνεσαι παιδί. Δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο πολύ θα μου άρεσαν τα παιδικά τραγουδάκια!» Δεν είναι μια άλλη ζωή; «Ναι, είναι μια άλλη ζωή, πολύχρωμη, πιο όμορφη, πιο ξέγνοιαστη. Νομίζω ότι ξαναγίνεσαι παιδί όταν φέρνεις ένα παιδί στον κόσμο. Βγαίνουν από μέσα σου αυτά που ένιωθες όταν ήσουν παιδί». Ο τρόπος που βλέπεις την δουλειά σου άλλαξε λόγω του παιδιού; «Όχι επί της ουσίας δεν έχει αλλάξει. Ούτε οι ώρες ούτε το πόσο αφοσιωμένη είμαι. Απλώς κοιτάω να μην βάζω πάρα πολλά πράγματα μέσα στην ημέρα . Όταν έχω πολλές πρόβες δεν θα κάνω και προώθηση με εκδηλώσεις και φωτογραφίσεις. Καταμερίζω λίγο πιο καλά τις δουλειές μου μέσα στην εβδομάδα για να έχω περισσότερο χρόνο με το παιδί». Θα άφηνες ποτέ την δουλειά σου για χάρη του παιδιού; «Όχι, όχι. Η δουλειά μου είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Το να είμαι ηθοποιός μου αρέσει πάρα πολύ και μου γεμίζει την ψυχή και το μυαλό μου. Δεν μπορώ να με φανταστώ εκτός αυτού. Δεν ήθελα ένα παιδί για να αλλάξει ή να δώσει νόημα στη ζωή μου, να την κάνει διαφορετική. Μου άρεσε πολύ η ζωή μου πριν, είχα επιλέξει τον τρόπο που ζούσα και εργαζόμουν. Απλώς το παιδί συμπλήρωσε όλα αυτά. Όμως δεν άλλαξε κάτι σε σχέση με τα θέλω μου και με τα όνειρά μου». Πρωταγωνιστείς στην παράσταση του «faith». Πώς προσεγγίζετε το θέμα των σχέσεων; «Πολύ ρεαλιστικά. Οι διάλογοι και οι καταστάσεις είναι εντελώς ρεαλιστικοί. Είναι ένα ζευγάρι που γνωρίζουμε καλά, έχουμε κοινά όλοι μας σε κάποια σημεία. Είναι ούτως ή άλλως ένα έργο το οποίο έχει γραφτεί πρόσφατα και έχει το εύρημα της παρακολούθησης των ηρώων μέσα από μία κάμερα που δίνει ο ένας στον άλλο προκειμένου να δουν τι γίνεται και να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη η οποία χάθηκε στην πορεία κάτι που στις μέρες μας εφαρμόζεται κατά κόρον μέσω των social media. Είναι δύο ήρωες που στη βάση τους αγαπιούνται, προσπαθούν να τα βρουν, να κατακτήσουν ο ένας τον άλλο και τελικά ανακαλύπτουν ότι δεν μπορούν να το κάνουν, μένουν μαζί και ανακαλύπτουν πόσο μεγαλείο έχει η σχέση μεταξύ ετερόκλητων ανθρώπων». Η πίστη πόσο καταλυτική είναι για μία σχέση; «Εντελώς. Νομίζω ότι είναι το Α και το Ω. Αν υπάρχει εμπιστοσύνη και σεβασμός σε οποιαδήποτε σχέση τότε αυτή η σχέση υφίσταται. Αν αυτό καταλυθεί τότε παύει να υπάρχει η σχέση…»