Εδώ που έφτασες περνάει ποτέ από το μυαλό σου η σκέψη ‘μωρέ γιατί δεν έγινα αστροφυσικός…»;
«Κάποιες φορές όταν γυρνάω σπίτι συνήθως μετά από μία κουραστική και ψυχοφθόρα πρόβα λέω γιατί δεν πήγα να σπουδάσω αστροφυσικός… Μου περνάει βέβαια σε καμιά ώρα αλλά θέλει γερά νεύρα η δουλειά που κάνω. Λέω αχ και να ήμουν στην δουλειά μου και να κοιτάζω τα άστρα. Είναι κάποιες φορές που το έχω σκεφτεί».
Τι σου έδωσε η υποκριτική που το θεωρείς μοναδικό;
«Η υποκριτική μου έδωσε την μοναδική ευκαιρία να μπαίνω κάθε φορά σε διαφορετικούς ρόλους και ψυχισμούς και να γίνομαι μια άλλη προσωπικότητα. Όλα αυτά μου τα προσφέρει με το άλλοθι ενός σεναρίου και είμαι ευγνώμων γι αυτό. Γενικά έχω την αίσθηση ότι όλοι παίζουμε ρόλους στην ζωή μας όχι επειδή είμαστε υποκριτές αλλά γιατί κάθε φορά έχουμε έναν άλλο άνθρωπο απέναντί μας. Εγώ ξεμπερδεύω με αυτή την ανάγκη μέσα από την δουλειά μου οπότε στην ζωή μου νιώθω και μπορώ να είμαι πιο ελεύθερη. Για μένα είναι ευλογία σχεδόν, με κάνει να είμαι χαλαρή και να έχω μια απλότητα».
Είσαι γενικά απλός άνθρωπος;
«Ναι, δεν μου αρέσουν τα πολύπλοκα. Δεν μπορώ τα σενάρια και τις συνωμοσίες. Θέλω στην ζωή να είναι όλα απλά γιατί στη ζωή μια ατάκα να πεις θα γίνει υπερανάλυση. Προσπαθώ στις σχέσεις μου να είναι απλά όχι εύκολα. Θέλω να είμαι ευθύς. Δεν είναι εύκολο, γιατί όπως λέει και ο Πιραντέλλο δεν είμαστε ένας αλλά είμαστε εκατό χιλιάδες. Πάντα όλοι μπαίνουμε σε ένα τρυπάκι να είμαστε λίγο κάτι άλλο».
Σε τι γυρίζεις την πλάτη;
«Την γυρίζω σε καταστάσεις που με καταπιέζουν. Δεν ξέρω αν αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι είμαι Ζυγός ή ότι γεννήθηκα στην επαρχία όπου εκεί υπάρχει μία ελευθερία. Όμως ό,τι με καταπιέζει και με πιάνει από τον λαιμό δεν το αντέχω καθόλου. Δεν εννοώ την πειθαρχία της δουλειάς μου φυσικά. Απλά θέλω να είναι απλά.»
Και πώς αντιμετωπίζεις τα δύσκολα;
«Προσπαθώ πάντα να δικαιολογώ τους ανθρώπους. Κανείς δεν γεννήθηκε κακός ή με την διάθεση να πληγώσει κάποιον. Είναι άμυνες και χαρακτηριστικά που αποκτήσαμε όλοι στην πορεία για κάποιους λόγους. Πάντα προσπαθώ να είμαι επιεικής. Πρακτικά όταν πιέζομαι μου αρέσει να κάνω μία βόλτα με την μηχανή μου στην παραλία και φυσικά να τρέχω. Είναι η αγαπημένη μου διέξοδος».
Την ταχύτητα την αγαπάς ή την φοβάσαι;
«Προσέχω ακόμη κι όταν βιάζομαι. Την φοβάμαι λίγο προτιμώ να καθυστερήσω παρά να ρισκάρω».
Παίζεις ακόμη φυσαρμόνικα, Γιούλικα;
«Ναι! Μπήκε στη ζωή μου τα τελευταία χρόνια και είναι κάτι που το έχω πάντα μαζί μου και παίζω κάτι. Εχω μάθει κάποια τραγουδάκια, προσπαθώ να αυτοσχεδιάζω και λίγο… Εχω δύο αγαπημένους σκοπούς, το θέμα από την «Αμελί» και ο άλλος είναι από τον «Νονό».
Η επιλογή έχει να κάνει με τις ταινίες ή με την ίδια την μουσική;
«Μάλλον είναι ότι πρόκειται για πιασάρικους σκοπούς… Ισως τελικά είναι η μουσική που μου αρέσει περισσότερο».
Θέατρο, κινηματογράφος ή τηλεόραση;
«Είναι διαφορετικά μεταξύ τους αλλά έχουν κάτι κοινό, την αλήθεια. Πρέπει να επικοινωνήσεις την αλήθεια σου και στα τρία μέσα. Ο τρόπος που θα το κάνεις είναι λίγο διαφορετικός όμως η αλήθεια είναι κοινή. Εγώ αγαπώ πολύ το σινεμά δίχως να υποτιμώ τα δύο άλλα μέσα. Τηλεόραση έχω κάνει και πολλή, είμαι παιδί της τηλεόρασης. Και το θέατρο φυσικά. Όμως θα επέλεγα το σινεμά. Εκεί μπορείς να ψιθυρίσεις ένα «σ’ αγαπώ», να κλείσεις το μάτι και στην μεγάλη οθόνη να βγει πολύ μεγάλο».
Η «Αστροφεγγιά» στην οποία παίζεις έγινε και πάλι επίκαιρη.
«Ναι, όντως, είναι κλασικό έργο. Μιλά για την πολιτική αστάθεια που είναι προϊόν οικονομικής κρίσης όπως και τώρα. Μια παρέα παιδιών που δεν μπορεί να πάρει ανάσα. Είναι διαχρονικό γιατί όπως λέει τα ψυχολογικά και ηθικά προβλήματα που προκύπτουν από την κρίση είναι τα ίδια σε κάθε εποχή. Εχει δίκιο ο συγγραφέας».
Στην άλλη παράσταση, το «Επεσε νέκρα» αντιμετωπίζεις το θέμα της προδοσίας. Τι σημαίνει για σένα η προδοσία;
«Διάβασα ένα άρθρο πρόσφατα που μου άλλαξε την θεωρία μου για την προδοσία. Μεγαλώνοντας μας προδίδει το σώμα μας. Με την ευρύτερη έννοια λοιπόν η προδοσία είναι στην ζωή μας συνέχεια. Σαν λέξη ακούγεται βαρύγδουπη και βαριά αλλά ας σκεφτούμε ότι κι εμείς προδίδουμε καθημερινά κάποια πιστεύω γιατί απλά αλλάζουμε! Εγώ πάντα θα προσπαθώ να συγχωρώ τους ανθρώπους».
Τι σου δίνει μεγάλη χαρά στη ζωή;
«Το τρέξιμο, μου δίνει ενέργεια και δύναμη. Μου δίνουν χαρά απλά πράγματα. Να είμαι με φίλους στο σπίτι να τρώμε , να βγαίνω με τις ανιψιές μου και να παίζουμε βόλεϋ, να πηγαίνω στην Καλαμάτα. Μου δίνουν χαρά τα Playmobil τα οποία μαζεύω εδώ και πολλά χρόνια».
Κοιτάζεις τ’ αστέρια Γιούλικα;
«Μια στιγμή πριν από μέρες σκέφτηκα ότι συνέχεια κοιτάζω κάτω. Χθες σήκωσα λίγο το κεφάλι μου και είδα μία πολυκατοικία. Νομίζω ξεχνάω να κοιτάζω τα αστέρια αλλά θα το βάλω στο πρόγραμμα τώρα που αρχίζω να χαλαρώνω. Τελικά η αστροφυσική με τους ηθοποιούς δεν έχει μεγάλες διαφορές. Εξερευνούμε συνέχεια πράγματα δίχως να ξέρουμε τι κρύβεται από κάτω».
Όταν κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέπτη ποια είναι η αγαπημένη σου γκριμάτσα;
«Μου αρέσει να κάνω σε γρήγορη εναλλαγή το χαρούμενο και το λυπημένο ανθρωπάκι. Τα χείλια πάνω και τα χείλια κάτω. Ολο το πρόσωπο αλλάζει με μία απλή κίνηση των χειλιών. Είδες πόσο απλό και αστείο είναι;».