Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας. Η 8η Μαρτίου έχει οριστεί ως η ημέρα που είναι αφιερωμένη στο γυναικείο φύλο και την αξία του. Ή, μήπως όχι; Μεγαλώνοντας στα 90's, αυτό σήμαινε πολλές, κακόγουστες και μη, διαφημίσεις στην τηλεόραση, που συνοδεύονταν συχνά από διάφορες μορφές εμπορικής εκμετάλλευσης από καταστήματα που καλούσαν τις γυναίκες να γιορτάσουν με άφθονο ποτό και φαγητό. Μια εμφανής αντίληψη ότι σχεδόν κανείς δεν είχε αντιληφθεί τη σημασία αυτής της ημέρας και τα όσα πρέσβευε.
Τώρα όμως, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Η ημέρα αυτή γίνεται πια αφορμή να θυμηθούμε το παρελθόν και να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για το φύλο μας. Να γιορτάσουμε όλες εκείνες τις γυναίκες που μέσα στα χρόνια βγήκαν μπροστά και άνοιξαν τον δρόμο. Αισθάνομαι πολύ χαρούμενη που η γενιά μου ζει το τρίτο μεγάλο κύμα φεμινισμού και ταυτόχρονα λυπημένη που αυτό είναι αναγκαίο εν έτει 2021.
Ξεκινήσαμε από το μηδέν. Όπως άλλωστε, έχει πει και η Simone de Beauvoir, ήρθαμε αντιμέτωπες με την αντίληψη πως οι γυναίκες είναι η παρέκκλιση από το κανονικό, μια παρέκκλιση που προσπαθεί να εξομοιωθεί με την «κανονικότητα». Για να προχωρήσει ο φεμινισμός, έπρεπε να το ανατρέψουμε αυτό και να διεκδικήσουμε τη θέση μας. Σπουδαίες γυναίκες ανά τους αιώνες, το έκαναν, πήγαν κόντρα στα στερεότυπα και άρχισαν να τα ρίχνουν ένα- ένα. Κερδίσαμε το δικαίωμα ψήφου, κερδίσαμε το δικαίωμα στην εργασία, τον αυτοπροσδιορισμό μας.
Κι όμως, ακόμα και σήμερα, η πολυπόθητη ισότητα συνεχίζει απλά να αχνοφαίνεται στον ορίζοντα της κοινωνίας. Ακόμα και σήμερα οι γυναίκες φοβούνται να περπατήσουν μόνες τους στον δρόμο μετά τις 12:00. Ακόμα και σήμερα οι μισθοί αντρών και γυναικών δεν είναι ίδιοι. Ακόμα και σήμερα ψηφίζονται νόμοι που μας απαγορεύουν να ορίζουμε το σώμα μας.
Παρότι η αρχή της «ίσης αμοιβής για ίση εργασία» θεσμοθετήθηκε στην Ευρώπη ήδη το 1957, με τη Συνθήκη τη Ρώμης, το χάσμα αμοιβών μεταξύ των δύο φύλων παραμένει πεισματικά ευρύ, με μικρές μόνο βελτιώσεις να έχουν σημειωθεί την τελευταία δεκαετία. Σύμφωνα με την Ε.Ε, το 2017, το μισθολογικό χάσμα στην Ελλάδα ανερχόταν σε 12,5%.
Στα τέλη Ιανουαρίου, ο νόμος του κράτους έγινε η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Πολωνίας για σχεδόν καθολική απαγόρευση των αμβλώσεων. Χιλιάδες πολίτες σε διάφορες πόλεις της χώρας, κατέβηκαν για μία ακόμη φορά στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για το νόμο, που καταπατά βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Η ολοκληρωτική διεκδίκηση των γυναικείων δικαιωμάτων μπορεί να συναντά μέχρι σήμερα ορατά εμπόδια. Όμως, κάθε φωνή που υψώνεται δυναμικά μέσα από κινήματα, όπως το πρόσφατο #MeToo στην Ελλάδα, θα λύνουν τη σιωπή και άλλων γυναικών, ανοίγοντας λίγο παραπάνω τον δρόμο της φαινομενικά αυτονόητης ισότητας των δύο φύλων.
Δείτε και την καμπάνια της Novibet για την ισότητα των φύλων, με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας.