Πώς μπορούμε να «μεγαλώσουμε» χωρίς να χάσουμε το παιδί που έχουμε μέσα μας

«Πότε θα μεγαλώσεις;» Αυτή η ερώτηση τίθεται συνήθως σε κάποιον που είναι ενήλικας, αλλά συμπεριφέρεται με τρόπο που θεωρείται από ένα άλλο άτομο ότι είναι λιγότερο από «ενήλικας». Και ειλικρινά τις περισσότερες φορές δεν είναι ερώτηση, αλλά μια δήλωση που λέει, «Συμπεριφέρεσαι σαν παιδί». 

Υπάρχουν όλα τα είδη συμπεριφορών που προκαλούν αυτήν την ερώτηση / δήλωση. Αλλά κυρίως απευθύνεται σε ένα άτομο είναι πολύ ευαίσθητο και αντιδραστικό στον κόσμο γύρω του και χρειάζεται απλώς να «σκληρύνει». Ανεξάρτητα από τον λόγο για τον οποίο κατηγορείται ένα άτομο ότι δεν μεγαλώνει, φαίνεται να υπάρχει μια κοινή πεποίθηση- για να είμαστε ώριμοι ενήλικες, πρέπει να αφήσουμε και ακόμη και να καταστέλλουμε το παιδί που έχουμε μέσα μας. 

Υποτίθεται ότι ο παιδικός ενθουσιασμός θα υπονομεύσει τους υποτιθέμενους παραδοσιακούς «ενήλικες» στόχους μας για τον γάμο, την οικογένεια, τη σταθερή δουλειά και το σπίτι. Και για να είμαστε δίκαιοι, το έντονο παιδικό συναίσθημα με τη μορφή πάθους, φιλοδοξιών και συγκρούσεων μπορεί να είναι περίπλοκο και συχνά απαιτεί εργασία για να ενταχθεί σε μια ώριμη, ενήλικη ζωή.

Είναι σίγουρα «ασφαλέστερο» να απαλλαγούμε από το παιδί που έχουμε μέσα μας και να αγκαλιάσουμε έναν πιο μέτριο, ομοιόμορφο τρόπο ζωής. Αλλά το ασφαλέστερο δεν είναι πάντα πιο ώριμο. Η ωριμότητα αφορά την κατανόηση του κόσμου γύρω μας και την ανάπτυξη προσεγγίσεων που βελτιστοποιούν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Αλλά αγνοώντας εντελώς μια πτυχή της ζωής μας σε μια προσπάθεια να αναπτύξουμε μια άλλη δεν είναι ούτε ώριμο ούτε αυθεντικό.

Η πραγματική ωριμότητα αναγνωρίζει ότι ανεξάρτητα από το πόσο γερνάμε, είμαστε ακόμα άνθρωποι που έχουν πάθη, συγκρούσεις και ευαισθησίες. Στην πραγματικότητα, θα λέγαμε ότι αγκαλιάζοντας  τα παιδικά μας ένστικτα θα γίνουμε πιο ώριμοι και πιο λειτουργικοί ενήλικες. Επιπλέον, όταν χάνουμε τη σύνδεση με τα παιδικά μας συναισθήματα, χάνουμε μια σύνδεση με ένα αυθεντικό κομμάτι του ποιοι είμαστε και σταματάμε να απολαμβάνουμε τη ζωή. Με απλά λόγια, η δημιουργικότητα και ο ενθουσιασμός για τη ζωή που ζωντανεύει τα παιδιά, είναι κάτι που μπορεί επίσης να σχετίζεται με βελτιωμένη ψυχική υγεία.

Λοιπόν, πώς μπορούμε να «μεγαλώσουμε» χωρίς να χάσουμε το παιδί που έχουμε μέσα μας;

Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να απορρίψουμε την πεποίθηση ότι για να είμαστε ώριμοι ενήλικες πρέπει να απαλλαγούμε από το αφιλτράριστο πάθος μας και την απόλαυση της ζωής. Αυτή είναι μια πλάνη που κινδυνεύει να καταστείλει τα πιο αθώα και παιδικά μας συναισθήματα, προκαλώντας έτσι περισσότερα προβλήματα από αυτά που λύνει. Δεν πρέπει να κρίνουμε τον εαυτό μας για το ότι δεν συμμορφωνόμαστε με παραδοσιακούς κανόνες ή φιλοδοξίες που δεν ταιριάζουν με τα συμβατικά πρότυπα.

Δεύτερον, πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας για το τι λέει η «παιδική μας φωνή» και πρέπει να την ακούσουμε. Γιατί μπορεί αυτή η φωνή να μην λαμβάνει μονομερείς αποφάσεις, αλλά ως ένα βαθμό μας επηρεάζει.

Στη συνέχεια, πρέπει να κάνουμε την παιδική μας πλευρά ένα βιώσιμο μέρος της ζωής μας. Μόλις προσδιορίσουμε ποιες είναι οι επιθυμίες της παιδικής φωνής, μπορούμε να εξετάσουμε πώς ταιριάζει με τους άλλους στόχους στη ζωή μας. Αν και δεν θέλουμε να καταπιέσουμε τη παιδική μας φωνή, δεν θέλουμε επίσης να την αγκαλιάσουμε με τρόπο που υπονομεύει τους στόχους μας. 

Το να είμαστε ροκ σταρ μπορεί να είναι το όνειρό μας, αλλά αν δεν μπορούμε να επιβιώσουμε οικονομικά μέσω της μουσικής, ίσως πρέπει να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να ακολουθήσουμε τη μουσική ως χόμπι και να δούμε πού μας οδηγεί. Ή μπορεί να αποφασίσουμε ότι μπορούμε να εκφραστούμε μέσω της μουσικής ως απλοί θαυμαστές. 

Τέλος, πρέπει να είμαστε σε θέση να κοινοποιήσουμε τις παιδικές μας ανάγκες - τόσο στον εαυτό μας όσο και στους άλλους. Μέρος της χαράς του να είσαι παιδί είναι ότι λες και νιώθεις αυτό που θέλεις συχνά χωρίς φίλτρο. Ως ενήλικας ίσως χρειαστεί να είμαστε πιο προσεκτικοί, αλλά σίγουρα θα πρέπει να κατανοήσουμε και να εκφράσουμε τα παιδικά μας συναισθήματα στου άλλους. 

Έτσι, αγκαλιάζοντας αυτήν την παιδική φωνή μπορούμε να έχουμε τον ενθουσιασμό, το πάθος και τις φιλοδοξίες ενός παιδιού, ενώ εξακολουθούμε να ανταποκρινόμαστε στις ευθύνες μας ως ενήλικες. Και τότε μπορούμε πραγματικά να μεγαλώσουμε χωρίς να μεγαλώσουμε.

Δείτε επίσης: Οι 20 διάσημες που ανακοίνωσαν την εγκυμοσύνη τους στο Instagram

Δείτε: Οι 20 διάσημες την εγκυμοσύνη τους στο Instagram 

Γίνε κι εσύ μέλος μόνο με 6€/ έτος στο συνδρομητικό Jenny.gr Exclusive Benefits