Το στοιχείο που δεν πρέπει να υπάρχει σε μία υγιή σχέση (αλλά νομίζουμε ότι είναι καλό)

Να αγαπάμε χωρίς όρους. Αυτή είναι η προτροπή όλων των ειδικών ψυχικής υγείας. Να αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητα και να αγαπάμε χωρίς κανόνες και στερεότυπα.

Όλο αυτό είναι σπουδαίο και ισχύει απόλυτα για τη σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας ή με τα παιδιά που μεγαλώνουμε. Ισχύει όμως το ίδιο και για τις ερωτικές μας σχέσεις; Μήπως είναι μία τεράστια παγίδα και ένδειξη μη υγιούς σχέσης; «Αν ο σύντροφός σου σου φέρεται άσχημα, σε κακοποιεί ή δεν εκφράζει την αγάπη του, και εσύ τον αγαπάς άνευ όρων, δεν αγαπάς σίγουρα τον εαυτό σου», εξηγεί ο θεραπευτής ζευγαριών Larry Letich.

Η υγιής ερωτική σχέση ισούται με όρια. Όταν δεν βάζεις όρια στον σύντροφό σου, δεν βάζεις ούτε και στον εαυτό σου, υπαινίσσοντας ότι όλα είναι επιτρεπτά. Αυτό οδηγεί, μοιραία, στο να μαθαίνουμε να καταπνίγουμε τα θέλω μας και να μην τα κάνουμε προτεραιότητα, επειδή «αγαπάμε άνευ όρων και αποδεχόμαστε τον άλλο έτσι όπως είναι».

Η αγάπη άνευ όρων είναι απαραίτητη ωστόσο στη σχέση γονέα παιδιού. Το βοηθά να αναπτυχθεί σωστά και να νιώθει ότι το αποδέχονται για αυτό που είναι. Το ίδιο ισχύει και για την αγάπη που νιώθεις για τον εαυτό σου. Αν δεν τον αποδεχθείς εσύ έτσι όπως είναι, ποιος άλλος θα το κάνει; Αν μιλάμε για έρωτα τα πράγματα αλλάζουν και η αγάπη άνευ όρων δεν βρίσκει εφαρμογή. 

Η διαφορά μεταξύ αποδοχής και άνευ όρων αγάπης

Κάπου εδώ μπερδευόμαστε και θεωρούμε ότι είναι το ίδιο πράγμα. Η αποδοχή είναι βασικό συστατικό μίας πετυχημένης σχέσης και θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη. Ο σύντροφός σου πρέπει να σε αποδέχεται και να σε αγαπάει με τις ατέλειές σου. Όταν όμως οι ατέλειες δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στη σχέση και δεν γίνεται καμία προσπάθεια επίλυσης, τότε δεν μπαίνουν όρια και επιτρέπουμε οποιαδήποτε μορφή κακοποίησης.

Πηγή φωτογραφίας: Unsplash