Sandra Bullock: «Χωρίς το Netflix, θα ήμουν σε λιβάδια - Ποιος θα πίστευε ότι θα δούλευα τώρα;»

H Sandra Bullock χρεώνει την επιτυχία της στο Netflix. Μάλιστα, θεωρεί ότι χωρίς αυτό θα είχε εξαφανιστεί από το Hollywood.

Έχοντας πρωταγωνιστήσει σε δύο από τις δημοφιλέστερες ταινίες της πλατφόρμας straming – το Bird Box, το 2018, και πιο πρόσφατα στο Unforgivable, το οποίο κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο – πιστεύει ότι χάρη σ’ αυτήν παραμένει ενεργή. Κι όχι μόνο η ίδια, αλλά πολλοί σταρ του κινηματογράφου που, υπό άλλες συνθήκες, ίσως είχαν αποσυρθεί.

Μιλώντας στο Hollywood Reporter λίγο μετά την πρεμιέρα του Unforgivable, εξήγησε γιατί έχει αυτήν τη γνώμη.

«Είναι καλοί με τους καλλιτέχνες. Είναι καλοί με τους σκηνοθέτες. Αν δεν ήταν το Netflix, πολύς κόσμος δε θα εργαζόταν», ξεκίνησε η ηθοποιός. «Δε θα λέγονταν οι ιστορίες τους. Ποιος θα πίστευε ότι εγώ, ως γυναίκα, θα δούλευα αυτήν τη στιγμή; Θα είχα πάει στα λιβάδια. Είναι αλήθεια».

Τώρα,  έχουμε γνωρίσει όλοι το Squid Game που θεωρείται μία από τις κορυφαίες παραγωγές, όμως η Bullock τονίζει πως έχουμε δει «έργα από άλλες χώρες, που έχουν διηγηθεί άλλες εθνικότητες, και δε θα είχαμε κάτι τέτοιο 10 χρόνια πριν, με τίποτα. Ενώνει τον κόσμο με έναν τρόπο που, αλήθεια, ενώ χωριζόμαστε όλο και περισσότερο, έχουμε τους streamers που μπορούν να αναμειγνύουν τις ιστορίες μας και να μας λένε “δείτε: ίδια ιστορία, αλλά αλλιώς”».

Πίσω στο 2018, η πρωταγωνίστρια του Unforgivable είχε δηλώσει στο USA Today ότι παραλίγο να εγκαταλείψει την καριέρα της εξαιτίας του σεξισμού που κυριαρχεί στο Hollywood.

«Η καριέρα μου λειτούργησε σαν ντόμινο στους ανθρώπους που είπαν “θέλω αυτό το άτομο στον συγκεκριμένο ρόλο”. Και όχι μόνο στη βιομηχανία, αλλά και στη ζωή μου. Η μητέρα μου με μεγάλωσε λέγοντάς μου ότι “Δε χρειάζεται να παντρευτείς, χαράζεις τον δικό σου δρόμο. Βγάζεις τα δικά σου λεφτά, είσαι ολοκληρωμένος άνθρωπος”. Και βγήκα εκεί έξω πιστεύοντας ότι δεν υπήρχε ανισότητα, ότι μπορούσα να κάνω ακριβώς ό,τι κι οι άνδρες».

Αργότερα στην καριέρα της, σαν να «ξύπνησε». «Σκεφτόμουν, “Τι είναι αυτό το συναίσθημα; Γιατί είμαι έτοιμη να τους βρίσω”», είπε. «Θεέ μου, μου φέρονται έτσι γιατί έχω αιδοίο», συνειδητοποίησε.

«Μου ήταν δύσκολο, γιατί πορευόμουν με παρωπίδες και έφτασα σε ένα σημείο που ένιωθα λιγότερη, επειδή ήμουν γυναίκα. Κι ήταν δύσκολο να το πάρω απόφαση. Με γέμιζε λύπη. Σκεφτόμουν ότι ίσως είχε έρθει η ώρα να αποχωρήσω. Ίσως χρειαζόμουν να κάνω κάτι άλλο, κάποια άλλη δουλειά, Κι αυτό ήταν κάπου στη μέση, όταν ακόμη έπαιρνα δουλειές – δεν ήθελα να είμαι μέρος ενός κόσμου που έδινε αυτές τις εμπειρίες».