Το σεξ χωρίς συναίνεση είναι βιασμός. Ιστορική νίκη του γυναικείου κινήματος

Πριν μερικούς μήνες, η Διεθνής Αμνηστία μας κάλεσε να υποστηρίξουμε ένα πολύ σημαντικό αίτημά της. Μέχρι τώρα, ο ελληνικός Ποινικός Κώδικας όριζε ως βιασμό τη συνουσία που προκύπτει μετά από καταναγκασμό με τη χρήση σωματικής βίας ή την απειλή σπουδαίου και άμεσου κινδύνου. Δεν κατοχύρωνε όμως μια πολύ σημαντική αλήθεια, ότι δηλαδή το σεξ χωρίς συναίνεση είναι βιασμός, ανεξαρτήτως καταναγκασμού ή βίας. Με σκοπό να αλλάξει αυτό, η Διεθνής Αμνηστία διεξήγαγε εκστρατεία, στο πλαίσιο της οποίας είχε καταθέσει επίσημο υπόμνημα στο υπουργείο Δικαιοσύνης, όπου τόνιζε την ανάγκη να ενσωματωθεί ένας τέτοιος ορισμός στο πλαίσιο των τυπικών δεσμεύσεων της χώρας και τον πολιτικών υποχρεώσεων της κυβέρνησης.

Χάρη στην εκστρατεία αυτή, τροποποιείται το άρθρο 336 του νέου Ποινικού Κώδικα, ενσωματώνοντας την έννοια της συναίνεσης στον ορισμό του βιασμού, μετά από αίτημα όλων των συλλογικοτήτων, των φορέων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του γυναικείου κινήματος.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Διεθνούς Αμνηστίας, πρόκειται για μια «ιστορική νίκη του γυναικείου κινήματος και του κινήματος ανθρώπινων δικαιωμάτων». Χάρη στη συγκεκριμένη τροποποίηση, θεμελιώνται επιτέλους το δικαίωμα που πλήττεται κατά το έγκλημα του βιασμού, δηλαδή το δικαίωμα στη σεξουαλική αυτονομία και τη σωματική ακεραιότητα του κάθε ατόμου.

Η Διεθνής Αμνηστία απευθύνεται στην κυβέρνηση, ζητώντας της «να μεριμνήσει συγκεκριμένα ώστε να διασφαλίσει ότι θα γίνει κατανοητή από όλα τα αρμόδια μέρη η συγκεκριμένη σημασία και εφαρμογή αυτής της αλλαγής, με οδηγίες προς τους δικαστικούς λειτουργούς, εισαγγελείς, δικηγορικούς συλλόγους και όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες, με βάση τα πρότυπα της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, και όπως έχουν πράξει άλλες ευρωπαϊκές χώρες που έχουν υιοθετήσει σχετική νομοθεσία, για να διασφαλιστεί η ορθή και αποτελεσματική εφαρμογή του μέτρου».

To σημαντικό αυτό βήμα μπορει να συμβάλλει καταλυτικά στη μείωση της ατιμωρησίας του βιασμού, καθώς και στην απόδοση δικαιοσύνης για τα θύματα και τη μελλοντική αποτροπή εγκλημάτων. Είναι αυτονόητο ότι η κατάσταση δε θα αλλάξει από τη μια στιγμή στην αλλή, αλλά είναι το πρώτο και αποφασιστικότερο βήμα προς την αλλαγή στάσης της ελληνικής κοινωνίας για αυτό το τόσο σημαντικό ζήτημα.