Πότε η αγάπη προς τον εαυτό μας γίνεται τοξική; Τα σημάδια που πρέπει να προσέξουμε

Μία από τις σημαντικότερες και πιο δυνατές σχέσεις που θα χτίσουμε ποτέ, είναι εκείνη με τον εαυτό μας. Πρέπει να μας δώσουμε την άδεια να τον αγαπήσουμε άνευ όρων, παρά τις ατέλειες που μπορεί να του βρίσκουμε και τα λάθη που με δυσκολία αντέχουμε.

Πολλές φορές, στο όνομα της αυτοαγάπης βρίσκουμε δικαιολογίες για να ξεφύγουμε από καταστάσεις, να αποφύγουμε τις συνέπειες της τοξικής συμπεριφοράς μας, η οποία επηρεάζει τόσο εμάς, όσο και τους γύρω μας. 

Παρακάτω, θα δούμε τα σημάδια που μας προειδοποιούν πως αυτό που ονομάζουμε αυτοαγάπη, είναι στ’ αλήθεια μεταμφιεσμένη τοξικότητα.

Πληγώνουμε τους άλλους

«Αν δε με αγαπάς στα χειρότερά μου, δε με αξίζεις στα καλύτερά μου». Πόσες φορές έχουμε δει ή ακούσει αυτήν τη φράση, από άτομα που προσπαθούν να δικαιολογήσουν την κακή συμπεριφορά τους; Όταν μας πληγώνουν και γνωρίζουν καλά τα συναισθήματα που μας προκαλούν, αλλά το μόνο που έχουν να μας πουν είναι πως «έτσι είμαι».

Είναι σημαντικό να παραμένουμε ειλικρινείς και αυθεντικοί, όμως δεν μπορούμε να βγάζουμε τον κακό μας εαυτό και να αρνούμαστε να αλλάξουμε, όταν ξεκάθαρα φέρνουμε τους άλλους σε δύσκολη θέση.

Αποφεύγουμε τις συγκρούσεις

Ναι, θέλουμε την ηρεμία μας. Όταν, όμως, προσπαθούμε να αποφύγουμε τις δύσκολες συζητήσεις ή το να βάλουμε όρια, για να μην προκαλέσουμε εντάσεις,  υπάρχει πρόβλημα. Οι διαφωνίες είναι στο πρόγραμμα κάθε σχέσης.

Όλοι κάνουμε λάθη. Όλοι, επίσης, έχουμε όρια τα οποία καλό είναι να ξεκαθαρίζουμε από νωρίς. Όταν δεχόμαστε συμπεριφορές που μας προσβάλλουν, μας μειώνουν ή μας κάνουν να νιώθουμε λιγότερο σημαντικοί, επειδή δε θέλουμε να ενοχλήσουμε τους άλλους, γινόμαστε τοξικοί απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό. 

Γινόμαστε τοξικά θετικοί

#PositiveVibesOnly, #LiveLoveLaugh και άλλα δημοφιλή hashtags κρύβουν τόση τοξικότητα και, επιτέλους, αρχίσαμε να μιλάμε για αυτήν. 

Όχι, δεν γίνεται να αφήνουμε κάθε αναποδιά να μας παίρνει από κάτω, όμως καλό είναι να θυμόμαστε πως είναι εντάξει το να νιώθουμε λύπη, είναι φυσιολογικό το να μην έχουμε όρεξη και δεν πειράζει, αν δεν είμαστε καλά. Αν οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν, δεν μπορούν να το καταλάβουν ή να το δεχθούν, μάλλον δεν έχουν θέση στη ζωή μας.

Όταν μένουμε πίσω

Φυσικά και αγαπάμε τον εαυτό μας, ακριβώς όπως είναι. Πάντα, όμως, υπάρχει περιθώριο βελτίωσης, σε κάθε επίπεδο. Φυσικά και πάνω απ’ όλα βάζουμε τον εαυτό μας, και το σημαντικότερο είναι να νιώθουμε άνετα, χωρίς να πιεζόμαστε να γίνουμε πιο όμορφοι, πιο αδύνατοι, πιο έξυπνοι. Αυτό δε σημαίνει, όμως, ότι θα πάψουμε να εξελισσόμαστε και να προσπαθούμε κάθε μέρα να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή μας- θα διαβάζουμε ένα βιβλίο παραπάνω, θα ενημερωνόμαστε περισσότερο, θα ακούμε μουσική, θα μας προσέχουμε.