REAL LIFE TRUE STORIES

Κοίταξαν αλλά δεν ξαναείδαν τους γονείς τους: Οι υποθέσεις με απαγωγές παιδιών που συντάραξαν τον κόσμο


Έλενα Κρητικού

7 Νοεμβρίου 2021

Κοίταξαν αλλά δεν ξαναείδαν τους γονείς τους: Οι υποθέσεις με απαγωγές παιδιών που συντάραξαν τον κόσμο
Στην Ευρώπη, ένα παιδί εξαφανίζεται ανά δύο λεπτά, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά στατιστικά στοιχεία του Διεθνούς Κέντρου για τα Εξαφανισμένα και υπό Εκμετάλλευση Παιδιά (ICMEC). Πολλά από αυτά απαγάγονται και δεν επιστρέφουν ποτέ στο σπίτι τους. 

Κοίταξαν για τελευταία φορά τους γονείς τους χωρίς να το ξέρουν, αντάλλαξαν τα τελευταία τους χαμόγελα και μία ακόμη αγκαλιά μαζί τους, παίζοντας με παιχνίδια που έπεσαν στον δρόμο όταν ένα άγνωστο χέρι τράβηξε το δικό τους με δύναμη, εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα που οι δικοί τους έστρεψαν αλλού το βλέμμα. Κάποια γύρισαν ξανά στο σπίτι τους, κάποια χάθηκαν για πάντα και κάποια άλλα αγνοούνται μέχρι σήμερα. 

Στην Ευρώπη, ένα παιδί εξαφανίζεται ανά δύο λεπτά, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά στατιστικά στοιχεία του Διεθνούς Κέντρου για τα Εξαφανισμένα και υπό Εκμετάλλευση Παιδιά (ICMEC). Πολλά από αυτά απαγάγονται και δεν επιστρέφουν ποτέ στο σπίτι τους. 

H 4χρονη «Madeleine της Αυστραλίας», Cleo Smith, μετά από 18 ημέρες απαγωγής, βρίσκεται στην αγκαλιά των γονιών της. Χαμογελαστή και με ένα παγωτό στο χέρι στο κρεβάτι που προληπτικά νοσηλεύτηκε τις πρώτες ημέρες εντοπισμού της, η μικρή διασώθηκε από ένα σπίτι στην πόλη Carnarvon της δυτικής Αυστραλίας, δίνοντας δύναμη στους γονείς που έχουν χάσει την ελπίδα τους στην προσπάθεια αναζήτησης των παιδιών τους. 

jenny.gr

Η Cleo βρέθηκε μέσα σε ένα σπίτι γεμάτο κούκλες και οι αινιγματικές αναρτήσεις του δράστη στο Facebook, που ήταν εικονικός φίλος της μητέρας της, κάνουν εντύπωση στους ερευνητές, οι οποίοι συνεχίζουν να εξετάζουν την μυστηριώδη υπόθεση που ευτυχώς, είχε αίσιο τέλος. 

Madeleine McCann

Το κορίτσι ήταν μόλις τριών ετών όταν εξαφανίστηκε από το κρεβάτι της, στις 3 Μαΐου του 2007 από το τουριστικό θέρετρο Praia Da Luz της περιοχής Algarve στην Πορτογαλία. Από τότε αγνοείται ενώ οι γερμανικές αρχές μέχρι πρότινος, υποστήριζαν πως έχουν πλέον στην κατοχή τους νέα στοιχεία για το τι συνέβη εκείνη την εποχή, καθώς διαθέτουν τηλεφωνικές συνομιλίες, οι οποίες ενοχοποιούν τον Christian Brückner για την εξαφάνιση της.

Η Madeleine βρισκόταν σε διακοπές με τους γονείς της, Kate και Gerry McCann, τα δύο ετών δίδυμα αδέλφια της και μια ομάδα οικογενειακών φίλων με τα παιδιά τους. Αυτή και τα δίδυμα τοποθετήθηκαν για ύπνο στις 20:30 στο ισόγειο του διαμερίσματός τους στο θέρετρο, ενώ οι γονείς με τους φίλους τους δειπνούσαν στο εστιατόριο, 55 μέτρα μακριά. Οι ίδιοι έλεγχαν τα παιδιά τους όλο το βράδυ, μέχρι που η μητέρα τηες ανακάλυψε στις 22:00 ότι λείπει.

Τις επόμενες εβδομάδες, και ιδιαίτερα μετά την παρερμηνεία μιας γενετικής ανάλυσης DNA, η πορτογαλική αστυνομία κατέληξε να πιστεύει ότι η μικρή είχε πεθάνει ως συνέπεια ενός ατυχήματος στο διαμέρισμα, και ότι οι γονείς της το είχαν συγκαλύψει. Οι McCann χαρακτηρίστηκαν ως ύποπτοι τον Σεπτέμβριο του 2007, κατηγορία η οποία άρθηκε όταν η Γενική Εισαγγελέας της Πορτογαλίας αρχειοθέτησε την υπόθεση τον Ιούλιο του 2008, λόγω έλλειψης στοιχείων.

Από τότε μέχρι σήμερα, οι εικασίες είναι πολλές σχετικά με το τι συνέβη στο παιδί ενώ έχει χαρακτηριστεί ως η «η πιο πολύκροτη υπόθεση εξαφάνισης στη σύγχρονη ιστορία». Οι γονείς της Madeleine μετά τον εντοπισμό της Cleo Smith είπαν σύμφωνα με κοντινή πηγή, ότι «η συγκεκριμένη ιστορία δίνει ελπίδα σε εκείνους και σε κάθε οικογένεια που ψάχνει το παιδί της». 

Ben Needham

Στις 24 Ιουλίου του 1991, ο Ben Needham ήταν μόλις 21 μηνών όταν εξαφανίστηκε από την Κω. Είχε έρθει με την οικογένειά του από την Αγγλία όπου οι παππούδες του είχαν σπίτι σε ένα χωριό κοντά στην πόλη. Τη μέρα που χάθηκε, βρισκόταν υπό τη φροντίδα των παππούδων του, Eddie και Kristine Needham. 

Το παιδί έπαιζε, μπαινοβγαίνοντας από το σπίτι τους που ανακαινιζόταν. Στις 14:30 μ.μ., οι παππούδες ανακάλυψαν ότι είχε εξαφανιστεί και από τότε η τύχη του αγοριού αγνοείται. Παρά τις εκτεταμένες έρευνες, δεν έχει βρεθεί κανένα στοιχείο που να δίνει τέλος στην υπόθεση ενώ μια έρευνα υποστήζε ότι ο μικρός Ben μπορεί να σκοτώθηκε κατά λάθος και να θάφτηκε κάτω από τα μπάζα από έναν οδηγό εκσκαφέα αλλά δεν βρέθηκε κανένα ίχνος που να πιστοποιεί τις εικασίες. 

Όταν στην περιοχή βρέθηκε ένα κίτρινο αυτοκινητάκι Dinky, που θεωρήθηκε ότι ανήκε στον μικρό, τελικά δεν διαπιστώθηκε ότι είναι δικό του, ούτε το αίμα που βρέθηκε επάνω του. Το κατάξανθο αγόρι με τα γαλανά μάτια από την Αγγλία γέννησε χιλιάδες θεωρίες που σχετίζονται με την υπόθεση της εξαφάνισής του μέχρι σήμερα και μία από τις πιο συγκλονιστικές υποθέσεις που συνέβησαν ποτέ στο νησί όπου άφησε τα τελευταία του ίχνη. Σήμερα, θα ήταν ή είναι 32 χρονών. 

Jaycee Dugard

Στις 10 Ιουνίου του 1991, η Jaycee Dugard ήταν έντεκα χρονών όταν απήχθη έξω από το σπίτι της στην Καλιφόρνια. Η μικρή κλειδώθηκε από τον Phillip Garrido σε ένα σκοτεινό μέρος στην πίσω αυλή του σπιτιού του. Εκεί όπου τη βίαζε και την κακοποιούσε για 18 ολόκληρα χρόνια μέχρι που την άφησε δύο φορές έγκυο, αποκτώντας από τον κακοποιητή της παιδιά. Το πρώτο της μάλιστα, γεννήθηκε όταν ήταν 14 χρονών. 

Όλα ξεκίνησαν μια τυπική ημέρα όταν η μικρή Jaycee ετοιμαζόταν να πάει στο σχολείο της. Πήρε τη σχολική της τσάντα και άρχισε να τρέχει για να προλάβει το λεωφορείο όταν ένα αυτοκίνητο την πλησίασε και ο οδηγός την απήγαγε υπό την απειλή όπλου. Ο απαγωγέας της, που ήταν καταδικασμένος για σεξουαλικά εγκλήματα, είχε περάσει 11 χρόνια στη φυλακή πριν αφεθεί ελεύθερος με αναστολή το 1988, και της είχε φτιάξει έναν «λαβύρινθο» με δύο αποθήκες, δύο σκηνές, μια τουαλέτα και ένα ντους. Ήταν τόσο καλά κρυμμένη η κατασκευή του που ακόμη και οι αστυνομικές αρχές δεν την εντόπισαν στις σχετικές τους έρευνες κατά το 2006 και το 2008.

Οι υποψίες για τον Garrido έγιναν πιο έντονες το 2009 σε μία εμφάνιση του με το θύμα του και τα δύο τους παιδιά. Παρόλο που εκείνος προσπάθησε να πείσει τις αρχές μετά από επίμονες ερωτήσεις, ότι επρόκειτο για απλούς συγγενείς, τελικά συνελήφθη μαζί με τη σύζυγό του, Nancy Garrido για 29 κακουργήματα συμπεριλαμβανομένου του βιασμού και της παράνομης κράτησης. Καταδικάστηκε αργότερα σε κάθειρξη 431 ετών ενώ η σύζυγός του καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.

Η Jaycee Dugard σήμερα είναι 41 χρονών ενώ έχει κυκλοφορήσει δύο βιβλία με τη ζωή και την απαγωγή της, το 2011 με τίτλο  «A Stolen Life» και το 2016  με τίτλο «Freedom: My Book of Firsts». Κατά τη διάρκεια της πολύκροτης δίκης το 2011, η Jaycee έγραψε μια δήλωση που συνοψίζει το πώς περνούσε όλα αυτά τα χρόνια της απαγωγής: «Καθώς σκέφτομαι όλα αυτά τα χρόνια είμαι θυμωμένη επειδή έκλεψες τη ζωή μου και αυτή της οικογένειάς μου… Μισούσα κάθε δευτερόλεπτο κάθε μέρας αυτών των 18 χρόνων εξαιτίας σου» .

Etan Patz

Στις 25 Μαΐου του 1979, ο Etan ήταν μόλις έξι χρονών όταν πήγε να πάρει για πρώτη φορά μόνος του το σχολικό αλλά δεν επέστρεψε ποτέ. Ξεκίνησε από το Soho του Manhattan για να πάει στη στάση του σχολικού λεωφορείου, που ήταν δύο τετράγωνα μακριά, στη γωνία West Broadway and Prince. Το ίδιο απόγευμα, ξεκίνησε μια τεράστια έρευνα εντοπισμού του από περίπου 100 αστυνομικούς και σκυλιά χωρίς κανένα αποτέλεσμα παρά το μεγάλο χρονικό διάστημα που κράτησε. 

Το πρόσωπο του μικρού άρχισε να εμφανίζεται παντού προκειμένου να εντοπιστεί, ακόμη και επάνω σε συσκευασίες γάλακτος αλλά και σε οθόνες στην Times Square. Η υπόθεση της εξαφάνισής του παρέμενε μυστήριο για δεκαετίες και οδήγησε τον Πρόεδρο Ronald Reagan να κηρύξει την Εθνική Ημέρα των Αγνοουμένων Παιδιών στις 25 Μαΐου το 1983 και η εξαφάνιση του παιδιού έπαιξε ρόλο στην ίδρυση του Εθνικού Κέντρου Αγνοουμένων και Εκμεταλλευόμενων Παιδιών. 

Το πρόσωπο- κλειδί στην εξαφάνιση του μικρού Etan ήταν ο 18χρονος τότε, Pedro Hernandez, ο οποίος δούλευε σε ένα παντοπωλείο κοντά στο σπίτι του μικρού. Όταν τον είδε να περπατά μόνος του στον δρόμο δεν δίστασε να τον πλησιάσει, δελεάζοντάς τον με ένα αναψυκτικό. Στη συνέχεια, τον παρέσυρε στο υπόγειο ενός καταστήματος όπου τον στραγγάλισε και πέταξε το σώμα του στα σκουπίδια, το οποίο δεν βρέθηκε ποτέ. 

Η υπόθεση μπήκε στο αρχείο των "cold cases" αλλά οι ερευνητές συνέχισαν τις προσπάθειες εντοπισμού του άψυχου σώματός του το 2010. Δεν μπόρεσαν να βρουν κάτι αλλά η κάλυψη από τα ΜΜΕ οδήγησε μάρτυρες να αναφέρουν στοιχεία που είχαν δει, φέρνοντας τις έρευνες πιο κοντά στον δολοφόνο. Μετά από 38 ολόκληρα χρόνια, τον Απρίλιο του 2017, ο Hernandez καταδικάζεται σε τουλάχιστον 25 χρόνια φυλακή για την απαγωγή και τη δολοφονία του Etan. 

Natascha Kampusch

Ήταν δέκα χρονών όταν ο Wolfgang Priklopil την απήγαγε ενώ εκείνη πήγαινε προς το σχολείο της από την περιοχή Donaustadt της Βιέννης στις 2 Μαρτίου του 1998. Μαρτυρίες ανέφεραν ότι την έβαλαν βίαια μέσα σε ένα λευκό βανάκι ενώ η Kampusch έμεινε αιχμάλωτη για 3096 ημέρες κοντά στον απαγωγέα της. 

Ο Priklopil θαύμαζε τον Hitler και ήθελε να κάνει την μικρή Natascha να νιώθει σαν θύμα των Ναζί. Το κελί στο οποίο κρατήθηκε για περίπου οκτώ χρόνια ήταν με καλή ηχομόνωση, δεν είχε παράθυρο και βρισκόταν κάτω από το κελί του σπιτιού του. η είσοδος του κελιού ήταν καλά κρυμμένη πίσω από ένα ντουλάπι ενώ εκεί το θύμα ήρθε αντιμέτωπη με την κακοποίηση και τους ξυλοδαρμούς. 

Τον πρώτο καιρό, η Natascha δεν μπορούσε να βγει καθόλου από το κελί ενώ τα τελευταία χρόνια της επιτρεπόταν να βγαίνει στον κήπο. Όσο εκείνος έλειπε για δουλειά, εκείνη έμενε κλειδωμένη στο ασφυκτικό της κελί. Στα 18 της άρχισε να βγαίνει έξω από το σπίτι με τον απαγωγέα της, με την απειλή του θανάτου σε περίπτωση ομολογίας. 

Η λύτρωσή της ήρθε μία ημέρα του 2006, όταν ο απαγωγέας απομακρύνθηκε από κοντά της για να μιλήσει στο τηλέφωνο και εκείνη άφησε την ηλεκτρική σκούπα που είχε βάλει να παίζει και το έσκασε μακριά. Πέρασε από φράχτες, έτρεξε μέσα από κήπους, ζητώντας απεγνωσμένα βοήθεια αλλά κανείς δεν της έδινε την απαραίτητη σημασία. 

Όταν η Natascha εξήγησε σε μια γειτόνισσα ποια είναι, τότε άνοιξε ο δρόμος για τη λύση της υπόθεσης. Το αναγνωρίστηκε από μια ουλή στο σώμα, από το διαβατήριό, (το οποίο βρέθηκε στο δωμάτιο όπου κρατήθηκε) και από εξετάσεις DNA. Ήταν σε καλή φυσική κατάσταση  αν και φαινόταν χλωμή  και ζύγιζε μόνο 48 κιλά. Ο κακοποιητής της αυτοκτόνησε λίγο αργότερα ενώ το θύμα θεωρήθηκε ότι έπασχε από το Σύνδρομο της Στοκχόλμης αφού θέλησε να ανάψει ένα κερί στον τάφο του. 

Στο ντοκιμαντέρ που περιγράφει λεπτομερώς την υπόθεση, η ίδια αναφέρει: « Όλο και περισσότερο τον λυπάμαι, πρόκειται για μια δυστυχισμένη  ψυχή». Μάλιστα, το σπίτι, στο οποίο βρισκόταν τόσα χρόνια χωρίς τη θέλησή της, ανήκει πλέον στην κατοχή της. Από τότε που η Natascha Kampusch απελευθερώθηκε  έχει γράψει δύο βιβλία, ένα από τα οποία  έγινε ταινία. 

Δείτε ακόμη: