Η «Καρυάτιδα» του ελληνικού σινεμά, η υπέροχη Ειρήνη Παπά, μας έγνεψε αντίο σε ηλικία 96 ετών, περνώντας μια για πάντα στη σφαίρα του μύθου.
Ωστόσο, η αγέρωχη εικόνα της θα μείνει για πάντα ολοζώντανη στο συλλογικό θυμικό ως μια παρουσία εμβληματική και σαρωτική. Η Παπά, θαρρείς σύμβολο της μεσογειακής ομορφιάς και προικισμένη με ένα φλογερό βλέμμα και μια φωνή που καθηλώνει, συνέδεσε μια για πάντα το όνομά της με την κινηματογραφική αρχαία τραγωδία. Αντιγόνη στην ομότιτλη ταινία (Αντιγόνη, 1961) του Γιώργου Τζαβέλλα, Ηλέκτρα στην ομότιτλη ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη (Ηλέκτρα, 1962), Ωραία Ελένη στις Τρωάδες (1971) του ίδιου σκηνοθέτη, Κλυταιμνήστρα στην Ιφιγένεια (1977) και πάλι του Κακογιάννη.
Παράλληλα, η Παπά υπήρξε αξέχαστη ως ακλόνητη ηρωίδα της Ελληνικής Αντίστασης στην πολεμική περιπέτεια Τα κανόνια του Ναβαρόνε (1961) του Τζέι Λι Τόμσον, παρέδωσε μαθήματα σκοτεινής αρχοντιάς ως «Χήρα» στον Αλέξη Ζορμπά (1964) του λατρεμένου της Μιχάλη Κακογιάννη και έκλεψε την παράσταση ως σύζυγος του Γρηγόρη Λαμπράκη στο Ζ (1969) του Κώστα Γαβρά.
Η ακτινοβολία της Ειρήνης Παπά ξεπέρασε από πολύ νωρίς τα ελληνικά σύνορα, καθώς έγινε σταρ πρώτου μεγέθους στην Ιταλία (δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ στο Ο Χριστός σταμάτησε στο Έμπολι [1979] του Φραντσέσκο Ρόζι, εμφανίζεται στο πλάνο και παγώνουν όλα), διαγράφοντας σπουδαία σταδιοδρομία τόσο στα κινηματογραφικά πλατό όσο και στο θεατρικό σανίδι.
Μάλιστα, το 1987 διετέλεσε πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ της Βενετίας, ενώ τιμήθηκε με τον Χρυσό Λέοντα για τη συνολική της προσφορά στον κινηματογράφο, το 2009.
