Δείτε τη φωτογραφία μιας γυναίκας που δείχνει όλη την αλήθεια της επιλόχειας κατάθλιψης

Έως το 80% των γυναικών βιώνουν συναισθήματα θλίψης και συναισθηματικές εξάρσεις που ξεκινούν τις πρώτες ημέρες μετά τη γέννηση του μωρού. Η μητέρα μπορεί να νιώθει ευτυχισμένη και στο επόμενο λεπτό να είναι λυπημένη, οξύθυμη και κουρασμένη. Αυτά τα συναισθήματα μπορεί να κρατήσουν από λίγες μέρες μέχρι και να καθυστερήσουν να φύγουν και χαρακτηρίζουν τη γνωστή σε όλους επιλόχεια κατάθλιψη.

Γιατί συμβαίνει η επιλόχεια κατάθλιψη.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι οι συναισθηματικές εξάρσεις είναι αποτέλεσμα των ορμονικών αλλαγών που συμβαίνουν μετά την εγκυμοσύνη. Τα επίπεδα των ορμονών, οιστρογόνα και προγεστερόνη, αυξάνονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και πέφτουν απότομα μετά τον τοκετό, κάτι που μπορεί να επηρεάσει τη διάθεση. Άλλοι παράγοντες που συμβάλουν στην επιλόχεια κατάθλιψη περιλαμβάνουν τη σωματική εξάντληση μετά τον τοκετό, τη συναισθηματική προσαρμογή και τη στέρηση ύπνου.

Τα συμπτώματα της επιλόχειας κατάθλιψης πριν ή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι τα ίδια. Εάν λοιπόν εμφανίζετε πέντε ή περισσότερα από τα παρακάτω συμπτώματα σχεδόν κάθε μέρα, για τουλάχιστον δυο εβδομάδες, τότε μπορεί να εμφανίζετε επιλόχεια κατάθλιψη και να πρέπει να μιλήσετε με το γιατρό σας.

• Ακραία θλίψη, κενότητα, ή απελπισία
• Κλαίτε όλη την ώρα
• Απώλεια ενδιαφέροντος
• Προβλήματα ύπνου
• Απώλεια της όρεξης ή τρώτε πάρα πολύ
• Συναισθήματα ενοχής
• Ανησυχία ή νωθρότητα
• Δυσκολία συγκέντρωσης ή λήψης αποφάσεων
• Νιώθετε ότι δεν αξίζει να ζείτε
• Αποφεύγετε τους φίλους και την οικογένεια
• Δεν ενδιαφέρεστε για το μωρό σας

Μια γυναίκα αποφάσισε μέσα από το λογαριασμό της στο Instagram να καθρεφτίσει την επιλόχεια κατάθλιψη αναρτώντας μια φωτογραφία. Η συγκεκριμένη γυναίκα φωτογραφίζεται θηλάζοντας το μωρό της ενώ κλαίει. Στη λεζάντα της φωτογραφίας γράφει «Αυτή είναι μια εικόνα που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα κρατήσει επάνω για πολύ καιρό. Αυτό είμαι εγώ την περίοδο που είχα επιλόχεια κατάθλιψη μετά τον τοκετό. Ζήτησα από τον Σίλο να με φωτογραφίσει ώστε να θυμάμαι τι πέρασα και ότι κατάφερα να βγω από όλο αυτό. Δεν ήμουν εγώ αυτή. Κοιτάζοντας τώρα τη φωτογραφία θυμάμαι απόλυτα τον πόνο που ένιωθα, το φόβο που είχα κάθε φορά που έπρεπε να ξυπνήσω…..Έτσι μοιάζει η επιλόχεια κατάθλιψη ή τουλάχιστον αυτή την επίδραση είχε σε εμένα. Δεν ήθελα να φύγω από τη ζωή, αλλά τότε αυτό έμοιαζε να είναι ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε να με απαλλάξει από τον πόνο που ένιωθα. Δεν τον ζήτησα, δεν ήταν ευπρόσδεκτος. Αλλά τον πάλεψα προτού τον αφήσω να μου πάρει τη ζωή».