Μερικές σκέψεις για τις ημέρες της καραντίνας.
Από τη Τζένη Διαγούπη
Μη το βάζετε κάτω, ελπίζουμε, πιστεύουμε, στηρίζουμε ο ένας τον άλλο. Αγαπάτε τους ανθρώπους, ας σκεφτούμε αυτούς που υποφέρουν, όλοι μας αγωνιζόμαστε για την καλύτερη μέρα.
Ψηλά το κεφάλι, μιλάτε, πάρτε τηλέφωνο, κάντε βιντεοκλήσεις, κάντε ό, τι σας κατέβει. Τραγουδήστε, φωνάξτε, κλάψτε, γελάστε, όμως να είμαστε μαζί.
Εγώ εδώ και 10 μέρες κάνω παρέα στους γονείς μου από την αυλή. Ο μπαμπάς και η μαμά στη βεράντα, μαζί κάνουμε τηλεδιάσκεψη.
Λέει ο πατέρας μου, δίνουμε μια ανάσα ο ένας στον άλλον, τον αδερφό μου, τη νύφη μου και τον μικρό. Έχουμε την βιντεοκλήση, μας έσωσε η τεχνολογία.
Πάρτε τηλέφωνα, δώστε το παρών να μη μένει κανένας μόνος, διαβάστε, γράψτε. Εγώ έκανα το σπίτι λαμπίκο! Άιντε άιντε... και αν ο κόσμος αγριεύει και με κυνηγά, εγώ πολεμάω γι' αυτά που αγαπώ, τους δίνω ζωή ξανά.
