Mητέρα, αρχιτέκτονας, easy rider: Η Πολυτίμη Κυριακοπούλου «πατάει γκάζι» στα όνειρα των γυναικών

Πριν από δύο χρόνια, είχα παρακολουθήσει ομιλίες ξεχωριστών γυναικών με όλα όσα έχουν πετύχει στη ζωή τους. Από όλες εκείνες τις γυναίκες που βρέθηκαν μπροστά σε κατάμεστο κοινό για να εμπνεύσουν με τις προσωπικές τους ιστορίες, διέκρινα την Πολυτίμη Κυριακοπούλου από τα πρώτα κιόλας, λόγια της για εκείνη και όσα έχει καταφέρει μέχρι σήμερα.

Μου έδινε από την αρχή την αίσθηση πως δεν είχε αντιληφθεί πλήρως το μεγαλείο των επιτυχιών της. Μια γυναίκα δυναμική, φιλόδοξη και ταυτόχρονα αρκετά συγκρατημένη μπροστά σε άθλους, συνεπώς ιδιαίτερα συγκροτημένη ως άνθρωπος. Η Πολυτίμη συστήθηκε εκείνη τη μέρα στο κοινό ως αρχιτέκτονας μηχανικός, μητέρα τεσσάρων κοριτσιών και λάτρης της μοτοσικλέτας. Για την ακρίβεια, τρέχει με τη μηχανή της στα πιο απαιτητικά ράλι σε όλο τον κόσμο.

Με αφορμή τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας, θέλησα να επικοινωνήσω μαζί της γιατί η σημερινή μέρα, όπως όλες οι άλλες, χρειάζονται έμπνευση από γυναίκες που μπορούν να μας διαβεβαιώσουν πως μπορούν να είναι multi taskers με εξαιρετική επιτυχία. Τα όρια είναι αυτά που βάζουμε εμείς στον εαυτό μας, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένα μπροστά μας όταν ξεκινάμε να κάνουμε κάτι με πάθος και αγάπη.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, όπως μας τα αφηγήθηκε η Πολυτίμη Κυριακοπούλου. Γεννημένη στην Αθήνα και τελειώνοντας το σχολείο, είχε αποφασίσει ήδη με τι ήθελε να ασχοληθεί. "Σπούδασα αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και απ' όταν τελείωσα τις σπουδές μου, εργάζομαι πάνω σε μελέτες και κατασκευές". Η αγάπη για τις σπουδές της δεν εξαντλήθηκε ποτέ μόνο που κατά τη διάρκεια της ζωής της προστέθηκε μία ακόμη...

"Όταν έγινα 16 χρονών, απέκτησα το πρώτο μου μηχανάκι. Έκτοτε, τις περισσότερες μετακινήσεις μου τις κάνω με μοτοσικλέτα", δηλώνει μεταξύ άλλων, ενώ η ίδια "ξεκίνησε να συμμετέχει σε αγώνες πριν δέκα χρόνια". Από τότε που αποφάσισε να συμμετέχει παράλληλα και σε αγώνες ράλι με μοτοσικλέτα, προσπαθεί να βελτιώνει τις αγωνιστικές της δεξιότητες, θέτοντας διαρκώς νέες προκλήσεις στον εαυτό της. 

Έχοντας λάβει μέρος σε αρκετούς αγώνες εντός και εκτός Ελλάδας, η Πολυτίμη Κυριακοπούλου προετοιμαζόταν φέτος και για τη συμμετοχή της στο ράλι Ντακάρ αλλά "ήταν ένα μεγάλο όνειρο που δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει φέτος. Η εμπειρία της προετοιμασίας όμως γι΄αυτό, ήταν μοναδική". Αναφορικά με το τι είναι αυτό που θεωρεί νίκη, "Η νίκη έρχεται κάθε φορά που τερματίζω έναν αγώνα. Αγαπώ όλη τη διαδικασία. Την προετοιμασία, την προσμονή για την εκκίνηση, την αγωνία, την έκρηξη αδρεναλίνης, την πορεία προς τον τερματισμό. Είναι μια διαδικασία συνεχούς υπέρβασης του εαυτού μου".  

Κατά την πορεία της ως οδηγός αγωνιστικής μοτοσικλέτας, "έχουν υπάρξει ανάμεικτα συναισθήματα πόνου και φόβου έπειτα από σφοδρή πτώση που είχα στον αγώνα Merzοuga Rally στο Μαρόκο στην κατάβαση αμμολόφου 70 μέτρων με μεγάλη ταχύτητα. Η εγκατάλειψη του αγώνα θα ήταν αναγκαστική και ποτέ από επιλογή. Ευτυχώς, κατάφερα, σφίγγοντας τα δόντια να τερματίσω".

Ερμηνεύοντας τον όρο του "φόβου", δηλώνει πως "σίγουρα οι αγώνες στους οποίους συμμετέχω είναι απαιτητικοί, δύσκολοι και πολλές φορές επικίνδυνοι, όμως ο καθένας ξεχωριστά είναι ένας καινούργιος στόχος, μια πρόκληση για μένα, που με υπομονή και επιμονή, με θέληση, δουλειά και θετική ενέργεια τον φέρνω σε πέρας. Ο φόβος υπάρχει, αλλά μαθαίνεις να τον διαχειρίζεσαι. Και όπως λέμε μεταξύ μας, όποιος φοβάται, μένει σπίτι και κοιμάται".

Στην Ελλάδα, οι γυναίκες που οδηγούν μοτοσικλέτα είναι όλο και περισσότερες, όσο περνούν τα χρόνια. "Παλιά, η θέα μιας γυναίκας που οδηγούσε μοτοσικλέτα, ξάφνιαζε περισσότερο τους άλλους οδηγούς. Πιστεύω πως στις μέρες μας είναι κάτι συνηθισμένο για την Αθήνα τουλάχιστον, που ζω και κυκλοφορώ". 

Η Πολυτίμη Κυριακοπούλου δεν θα εμπόδιζε τις κόρες της αν κάποια θα ήθελε να ακολουθήσει τον δρόμο της. "Και οι τέσσερις μου κόρες αγαπούν τη μοτοσικλέτα, αφού από όταν γεννήθηκαν, θυμούνται και τους δυο τους γονείς να οδηγούν μοτοσικλέτα. Αν ήθελαν να ασχοληθούν με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό θα τις ενθάρρυνα να κάνουν αυτό που αγαπούν". Αλήθεια, πώς συνδυάζονται σωστά όλα όσα αγαπάμε; "Πιστεύω ότι αν κάποιος θέλει να ασχοληθεί και να αφιερώσει χρόνο σε κάτι που του αρέσει, που τον γεμίζει ενέργεια και διάθεση, που του δίνει δύναμη να ξεκινήσει την κάθε επόμενη του μέρα, μπορεί να  συνδυάσει πολλούς ρόλους και μάλιστα με επιτυχία".

Μια σύγχρονη γυναίκα συχνά, κάνει παράπονα ότι η ενασχόληση με πολλούς ρόλους την οδηγεί στην αποτυχία. Ακολουθεί παρακάτω το "μυστικό" της γυναίκας που επέλεξε να αφοσιωθεί στη μητρότητα χωρίς να αφήσει πίσω τα όνειρά της, εμπνέοντας κάθε γυναίκα να κάνει όλα όσα γεμίζουν την ψυχή της.

"Θα έλεγα σε κάθε γυναίκα που νομίζει πολλές φορές, ότι δεν προλαβαίνει να τα κάνει όλα με επιτυχία, πως η ικανοποίηση της δικής μας επιτυχίας μετά από μία προσπάθεια, έπειτα από έναν αγώνα, τον δικό μας αγώνα, γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν ξεπεράσουμε τις ανασφάλειες, τους φόβους μας και τη μετριοπάθεια που μας διακατέχει, όταν ξεπεράσουμε τον εαυτό μας τελικά. Θεωρώ ότι ούτε το φύλο, ούτε η ηλικία, ούτε οι καθημερινές δυσκολίες μπορούν να περιορίσουν τα πάθη μας και τα θέλω μας. Μονάχα, μας αποπροσανατολίζουν και κάνουν τα όνειρα και τις επιθυμίες μας ακόμα πιο μακρινές".

Γιατί να επιτρέψουμε κάτι τέτοιο; Ο δρόμος προς τα όνειρα είναι πράγματι, μακρύς και γεμάτος εμπόδια, αλλά κάπου στη μέση υπάρχουν κατευθύνσεις με παρακάμψεις για όσους ονειρεύονται και θέλουν κάτι πολύ. Αυτό τουλάχιστον μας δίδαξε η συζήτησή μας με την Ελληνίδα easy rider που κάθε μέρα κατακτά τις μεγαλύτερες κορυφές των ονείρων της.

Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: facebook/ Polytimi Kyriakopoulou / Πολυτίμη Κυριακοπούλου