Η ιστορία επαναλαμβάνεται; Ο Richard Nixon ήταν ο Αμερικανός Πρόεδρος που αρνιόταν να παραδεχθεί την ήττα του

Μπορεί ο Joe Biden να ανεβαίνει σιγά-σιγά τα σκαλιά του Λευκού Οίκου και να ετοιμάζεται, όπως όλα δείχνουν να λάβει το χρίσμα του 46ου προέδρου των ΗΠΑ, ωστόσο, ο Donald Trump φαίνεται να στέκει ακόμη πίσω από το Οβάλ Γραφείο.

Δεδομένης της ιστορίας της Αμερικής για ειρηνικές μεταβάσεις εξουσίας, ένα τέτοιο γεγονός θα οδηγούσε τη χώρα σε άγνωστα νερά. Η ειρηνική μετάβαση της εξουσίας είναι θεμέλιο της αμερικανικής κοινωνίας, και σε προηγούμενα παραδείγματα εκλογών που αμφισβητήθηκαν, ψηφίσματα είχαν ληφθεί πολύ πριν από οποιαδήποτε άρνηση. Σε προηγούμενες περιπτώσεις στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, στην πλειοψηφία τους όταν αμφισβητήθηκε με οποιονδήποτε τρόπο η προεδρία, επικράτησε η άποψη των ψυχραιμότερων προς το συμφέρον της ομαλής μεταβίβασης εξουσίας.

Ο Richard Nixon, είχε κάνει κάτι ανάλογο το καλοκαίρι του 1974, όταν επί δύο ολόκληρες εβδομάδες αρνιόταν να παραιτηθεί, παρά τις πιέσεις από το ίδιο του το κόμμα. Στα μέσα του 1973 η προεδρία του Nixon βρισκόταν σε πολιορκητικό κλοιό από διάφορες ερευνητικές διαδικασίες σχετικά με το σκάνδαλο Ουότεργκεϊτ.

Τον Ιούλιο του 1973 η θέση του Nixon χειροτέρεψε δραματικά, όταν ένας σύμβουλός του αποκάλυψε στην επιτροπή Σαμ Ερβιν το σύστημα των μαγνητοφωνήσεων όλων των συνομιλιών στο γραφείο του προέδρου από τις αρχές του 1971. Η αποκάλυψη σήμαινε ότι υπήρχαν ακλόνητα στοιχεία που μπορούσαν να αποδείξουν πέραν πάσης αμφιβολίας, αν ο Νixon ή ο Ντιν έλεγε την αλήθεια για τη συγκάλυψη.

Για έναν χρόνο ο Νixon αρνήθηκε να παραδώσει το σύνολο των σχετικών μαγνητοταινιών των κρίσιμων συνομιλιών του με τον Ντιν και άλλους στενούς συνεργάτες του, εξαντλώντας κάθε πολιτικό και ένδικο μέσο. Κατά την περίοδο αυτής της αργής αλλά συνεχούς κατάρρευσης της προεδρίας του, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης επιδόθηκαν σε έναν πρωτοφανή αγώνα για το ποιος θα αποκάλυπτε πρώτος νέα σκάνδαλα της προεδρίας του. Στα τέλη του 1973 ο Νixon προσπάθησε να αντιστρέψει το κλίμα με την κάπως απελπισμένη δήλωση: «Δεν είμαι απατεώνας».

Το τέλος της προεδρίας Νixon επήλθε το καλοκαίρι του 1974. Η Επιτροπή Δικαιοσύνης της Βουλής των Αντιπροσώπων ξεκίνησε τη διερευνητική διαδικασία για την αποπομπή του τον Οκτώβριο του 1973, ανέβαλε όμως την απόφασή της μέχρι να εξαντληθεί η δικαστική διαδικασία στο ζήτημα των μαγνητοταινιών.

Ο Donald Trump από την άλλη πιστός στο αφήγημά του, ότι δεν έχει χάσει στις εκλογές, καθώς και πως εκείνος είναι πραγματικός νικητής και ο λόγος που χάνει είναι η κλοπή της νίκης από τους Δημοκρατικούς με νοθεία και απάτη, συνεχίζει να παραληρεί μέσα από το twitter.

Φυσικά, όπως σχεδόν κάθε ανάρτηση του Trump τις τελευταίες μέρες, σημειώθηκε από το Twitter ως αμφιλεγόμενη. Τέλος, από τότε που ανέλαβε επισήμως τα προεδρικά του καθήκοντα, τον Ιανουάριο του 2017, ο πρόεδρος Donald Trump είναι αντιμέτωπος με αγωγές και ποινικές έρευνες, οι οποίες πιθανόν να τον καταδιώκουν  μετά την αποχώρησή του από τον Λευκό Οίκο.