Την εβδομάδα που πέρασε κάναμε βόλτες στην πόλη, πήγαμε θέατρο, είδαμε ταινίες, ακούσαμε μουσική, παρακολουθήσαμε την επικαιρότητα – και κάποια από αυτά θέλουμε να τα μοιραστούμε μαζί σας. Συγκεντρώσαμε ότι μάς κέντρισε το ενδιαφέρον και μάς ενθουσίασε ή μας απογοήτευσε!
(+) Κάτι που μάς άρεσε
Το προνόμιο να παρακολουθείς το θέατρο του γεγονότος δια χειρός Σάιμον ΜακΜπέρνι
Όπως έκλεισε το διεθνές θεατρικό πρόγραμμα της Στέγης έτσι και άνοιξε: Φανταστικά. Τον περασμένο Μάϊο μας αποχαιρετούσε με το «Rohtko» του Λούκας Ταρκόφσκι, φέτος μας υποδέχθηκε με το «Οδήγησε το αλέτρι σου πάνω από τα οστά των νεκρών». Ο Σάιμον ΜακΜπέρνι, ο ευφυής ιδρυτής των Complicite βρίσκεται πίσω από μια παράσταση που ξεπερνάει κατά πολύ την έννοια της καλής, επαγγελματικής θεατρικής εργασίας και συστήνει ένα θέατρο του γεγονότος – αυτό που δεν χαρακτηρίζει απλώς μια θεατρική σεζόν και αργά ή γρήγορα περνά στη λήθη. Αλλά εκείνο που χαρακτηρίζει την γραφή ενός καλλιτέχνη και την κοινωνική θέση του θεσμού που το φιλοξενεί. Με απλά υλικά – την έξοχη διδασκαλία της αφήγησης, την αυστηρά εξασκημένη σωματικότητα, την ποίηση που γεννιέται από την αλήθεια της στιγμής και κάποια light εργαλεία τεχνολογικής απεικόνισης, ο Σάιμον ΜακΜπέρνι απέδειξε (για μια ακόμα φορά) πόσο καλός μαθητής του Πίτερ Μπρουκ υπήρξε: Οδηγώντας, με γνησιότητα, τη θεατρική πράξη πράξη στον 21ο αιώνα.
Βασισμένος στο βραβευμένο με Νόμπελ μυθιστόρημα της Πολωνής Όλγα Τουρκάτσουκ – έχοντας δηλαδή μια θαυμάσια ιστορία αντίστασης στα χέρια του – ο Βρετανός σκηνοθέτης αφηγήθηκε την περιπέτεια μιας αναρχικής ηλικιωμένης απέναντι στην βάναυση ‘κανονικότητα’ αποψίλωσης του φυσικού περιβάλλοντος. Ένας νέος ανθρωπισμός, όπου η ανθρώπινη ευφυΐα δεν μεταφράζεται σε καπήλευση της φύσης αλλά σε συνύπαρξη, σε συμπόνια, σεβασμό και αληθινή αγάπη, χτίστηκε σε μια παράσταση τριών (παρά κάτι) ωρών που κύλησε σαν καθαρό, γάργαρο νερό. Ο εξαιρετικός ρυθμός της, η φαντασία, το λεπτό χιούμορ, η κλιμάκωση του σασπένς και τέλος η συγκίνηση – ειδικά αυτή η αξία που μας συνδέει με τα έργα τέχνης – όλα συνετέλεσαν σε μια παράσταση που διεκδικεί χώρο στη θεατρική μας μνήμη Και φυσικά, μια παράσταση που δρα ως οδηγός επιβίωσης για τη γενιά μας και τις επόμενες γενιές που κινδυνεύουν να μην γνωρίσουν έναν πλανήτη με δέντρα και ζώα, ολόκληρο και όμορφο – όπως τον ονειρεύονται κάποιοι οραματιστές σαν την Πολωνή συγγραφέα και τον Βρετανό σκηνοθέτη.
