Καθώς η επιδημία Έμπολα συνεχίζει να εξαπλώνεται στη Γουϊνέα, τη Σιέρρα Λεόνε και τη Λιβερία, η διεθνής ιατρική οργάνωση, Γιατροί Χωρίς Σύνορα (Médecins Sans Frontières/ MSF) υποστηρίζει πως η προσπάθεια να τεθεί υπό έλεγχο απαιτεί μαζική διάθεση πόρων εκ μέρους των κυβερνήσεων στη Δυτική Αφρική και των οργανώσεων παροχής βοήθειας. Η ίδια η οργάνωση δηλώνει ότι έχει φτάσει πλέον στα όρια αντοχών των ομάδων της.
Οι ασθενείς του Έμπολα έχουν εντοπιστεί σε περισσότερα από 60 ξεχωριστά σημεία, σε τρεις χώρες, γεγονός που δυσχεραίνει τις προσπάθειες να τεθούν σε θεραπεία και να περιοριστεί η επιδημία.«Η επιδημία βρίσκεται εκτός ελέγχου», δηλώνει ο Δρ Μπαρτ Ζανσέν, Διευθυντής Επιχειρήσεων των MSF. «Με την εμφάνιση νέων σημείων που έχουν πληγεί από τη νόσο, στη Γουϊνέα, τη Σιέρρα Λεόνε και τη Λιβερία, τίθεται πλέον πραγματικός κίνδυνος εξάπλωσης της επιδημίας και σε άλλες περιοχές.Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είναι αυτή τη στιγμή η μόνη οργάνωση παροχής βοήθειας που περιθάλπει ασθενείς του Έμπολα. Ο ιός μπορεί να προκαλέσει το θάνατο έως και στο 90% των ασθενών. Από το ξέσπασμα της επιδημίας, τον περασμένο Μάρτιο, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν περιθάλψει 470 ασθενείς, εκ των οποίων οι 215 ήταν επιβεβαιωμένα κρούσματα. Η περίθαλψή τους έγινε σε εξειδικευμένα κέντρα που στήθηκαν στην περιοχή. Ωστόσο, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στην αύξηση των κρουσμάτων σε διαφορετικές περιοχές.«Αγγίξαμε τα όριά μας», λέει ο Ζανσέν. «Παρά το ανθρώπινο δυναμικό και τον εξοπλισμό που διαθέσαμε στις τρεις πληγείσες χώρες, αδυνατούμε πλέον να στείλουμε ομάδες στα νέα σημεία εμφάνισης της νόσου».Με όρους γεωγραφικής κατανομής, αριθμού ασθενών και θανάτων, το μέγεθος εξάπλωσης αυτής της επιδημίας Έμπολα είναι πρωτοφανές. Έχουν καταγραφεί 528 κρούσματα και 337 θάνατοι από τότε που ξέσπασε η επιδημία, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ/WHO).
Είναι η πρώτη φορά που ξεσπά ο Έμπολα στην περιοχή και οι ντόπιες κοινότητες είναι ακόμη πολύ τρομοκρατημένες από την ασθένεια. Αντιμετωπίζουν τις εγκαταστάσεις υγείας που έχουν στηθεί με καχυποψία.
Εν τω μεταξύ, η έλλειψη γνώσης σε θέματα εξάπλωσης της ασθένειας έχει ως αποτέλεσμα οι κάτοικοι να εξακολουθούν να παρίστανται σε κηδείες κατά τις οποίες δεν λαμβάνονται μέτρα προστασίας. Παρά την παρουσία οργανώσεων που εργάζονται στον τομέα της δημόσιας ευαισθητοποίησης γύρω από την ασθένεια, το έργο τους δεν έχει κατορθώσει ακόμη να μειώσει τον πανικό για τον Έμπολα.Εν τω μεταξύ, η κοινωνία των πολιτών και οι πολιτικές και θρησκευτικές αρχές δεν έχουν αποδεχθεί το μέγεθος της επιδημίας και είναι λίγες οι εξέχουσες προσωπικότητες που υποστηρίζουν δημόσια τη μάχη κατά της ασθένειας.
«Ο ΠΟΥ, οι πληγείσες χώρες και οι γειτονικές σ’ αυτές χώρες θα πρέπει να διαθέσουν τους πόρους που χρειάζονται για την αντιμετώπιση μιας επιδημίας αυτού του μεγέθους», λέει ο Ζανσέν. «Κυρίως, θα πρέπει να διατεθεί εξειδικευμένο προσωπικό, να οργανωθεί εκπαίδευση γύρω από τη θεραπεία και τις ανάγκες του Έμπολα, και να κλιμακωθούν οι ενέργειες εντοπισμού κρουσμάτων και ευαισθητοποίησης του πληθυσμού. Ο Έμπολα δεν είναι πλέον ένα θέμα δημόσιας υγείας που αφορά μόνο στη Γουϊνέα: Πλήττει ολόκληρη τη Δυτική Αφρική».
