To Blue Fox της Ασκληπιού είναι η χρονομηχανή που χρειαζόμαστε όλοι

Ψηλά στην Ασκληπιού, στο νούμερο 91 υπάρχει μια πόρτα. Απέξω θα δεις συνήθως παρκαρισμένες vintage μηχανές και σκαραβαίους. Αν σταθείς τη σωστή ώρα απέναντι, θα δεις να μπαίνουν μέσα φιγούρες που έχουν διαβεί τις πύλες του χρόνου κι έχουν δραπετεύσει από τα ΄50's. Κορίτσια με κλαρωτές φούστες και pin up κουάφ και αγόρια με ψηλόμεσα παντελόνια και μπόλικη μπριγιαντίνη στα μαλλιά. Όλοι υπερβολικά χαρούμενοι και ετοιμοπόλεμοι! Ανοίγουν την πόρτα, ο Perry Como αναρωτιέται τί έκαναν στην Glendora του και ο χορός ξεκινά.

Όταν πρωτομπήκα το 2010, στο bar στα αριστερά βρήκα τον Μάνο Κουβάκη. Μόλις είχαν ξεκινήσει τμήματα με μαθήματα χορού rock n roll και πήγα ξεκινώντας το χόμπυ εκείνου του έτους παρασυρόμενη από το κύμα των vintage lovers που ήθελε τις δεκαετίες της ανεμελιάς σε πρώτο πλάνο. Ο Μάνος με τη γυναίκα του τη Ρόδη, πήραν το μαγαζί το 2007 και δημιουργήσαν το μέρος που μετατράπηκε στην απόλυτη χρονομηχανή. Τα κατάφεραν μαεστρικά, έγιναν κομμάτια, αν όχι πρωτοστάτες, ενός κεφάτου κινήματος που ήρθε για να μείνει.

Τα υπερατού του μαγαζιού είναι είναι πολλά· καταρχάς η θετική ενέργεια. Δεν υπάρχει ίχνος μιζέριας και σκοτεινιάς στο μέρος, η μουσική, η διακόσμηση, τα cocktails με τις ομπρελίτσες και τα μαρασκίνο, οι γυναίκες με τα πουά, navy και full cherries φορέματα και αντίστοιχα οι rockabilly καβαλιέροι έτοιμοι να σε ζητήσουν για έναν χορό, κάνουν το μαγαζί σχεδόν ψυχοθεραπευτικό.

H ανάγκη για επιστροφή σε χρόνια ανέμελα, που ο χορός και το κέφι δεν σταματούσαν μέχρι να πέσει το πρώτο φως της μέρας, και οι αξίες που τα χρόνια αυτά αντιπροσώπευαν, κάνουν το Blue Fox ένα must to go μέρος. Κι αν δεν κολλήσετε... να μην ξανακούσω ποτέ Buddy Holy.