Υπάρχουν γεύσεις που σε κάνουν να ταξιδεύεις. Αρκεί μια μπουκιά, ένα άρωμα, μια υφή που ξυπνά μνήμες ή δημιουργεί καινούριες. Μια τέτοια περίπτωση είναι το Nolita, στο Νέο Ψυχικό. Εδώ η ιταλική κουζίνα είναι πολλά περισσότερα από συνταγές και υλικά. O βραβευμένος σεφ Γιάννης Λιόκας δημιούργησε ένα μενού που ισορροπεί ανάμεσα στην παράδοση και τη σύγχρονη δημιουργικότητα, με έμφαση στην αυθεντικότητα, την εξαιρετική πρώτη ύλη και την απόλυτη φινέτσα.
Η προσέγγισή του είναι ξεκάθαρη: τα πιάτα δεν χρειάζονται περιττές επιδείξεις, παρά μόνο ουσία. Γεύσεις καθαρές, που αναδεικνύουν το χαρακτήρα των υλικών, τεχνικές που σέβονται την ιταλική κληρονομιά και ταυτόχρονα δίνουν χώρο στη δημιουργικότητα. Κι όλα αυτά σε ένα χώρο τόσο οικείο και κομψό, διακριτικά πολυτελή και καθόλου επιτηδευμένο. Τι άλλο να ζητήσεις.
Η αρχή: μικρές λεπτομέρειες, μεγάλες υποσχέσεις
Λίγες μέρες πριν λοιπόν, δοκίμασα το μενού του Nolita. Και απόλαυσα κάθε μπουκιά! Το γεύμα ξεκίνησε με ένα καλαθάκι γεμάτο προσμονή: Nolita’s Bread Basket. Πέντε είδη ψωμιού, το καθένα με τον δικό του χαρακτήρα – αφράτο μπριός, φοκάτσια που μοσχοβολά ελαιόλαδο, τραγανό προζυμένιο sourdough. Δίπλα, μια βελούδινη κρέμα κατσικίσιου τυριού με μαύρη τρούφα, ένας πυκνός πελτές από ντομάτα San Marzano, και ελιές που έχουν μαριναριστεί με μαεστρία. Ένα ξεκίνημα που φωνάζει απλότητα, αλλά και φροντίδα.
Αν κάτι ξέρουν οι Ιταλοί, είναι να αφήνουν τις πρώτες ύλες να μιλήσουν από μόνες τους. Κι αυτό θέλει μαεστρία, δεν είναι απλό. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει το Carpaccio "di mare" μια ωδή στη φρεσκάδα: διάφανα κομμάτια γαρίδας και χτενιών, με μια ζωηρή βινεγκρέτ εσπεριδοειδών που ξυπνάει τον ουρανίσκο. Μια ελαφριά κρέμα αβοκάντο, διακριτικά πικάντικη προσθέτει ένα βελούδινο χάδι στη γεύση.
Ακόμα πιο τολμηρό είναι το Carpaccio λαβράκι με το αυγοτάραχο να δίνει μια υπέροχη αλμυρή ένταση.
Και τι να πεις για το Vitello Tonnato; Είναι ένα πιάτο-σταυροδρόμι, εκεί που η γη συναντά τη θάλασσα. Λεπτοκομμένο μοσχάρι γάλακτος, τόσο τρυφερό που σχεδόν λιώνει στο στόμα, περιχύνεται με μια μεταξένια κρέμα τόνου.
Στην ίδια λογική του συνδυασμού γης και θάλασσας κινείται και ένα από τα signature πιάτα του σεφ, τα ψητά χτένια, συνδυασμένα με topinambur, φουντούκι και μαύρη τρούφα. Not to be missed σίγουρα!
Η πίτσα που αγαπάει τη φωτιά
Ο ξυλόφουρνος στο Nolita δεν είναι διακοσμητικός. Δίνει ζωή στις πίτσες με ζυμάρι που έχει περάσει ώρες ωρίμανσης, για να φτάσει στο τραπέζι με ανάλαφρη, τραγανή αλλά ταυτόχρονα αφράτη υφή. Η Sourdough pizza diavola είναι ένας μικρός πειρασμός. Το σαλάμι picante και η ‘nduja χαρίζουν μια διακριτική, σχεδόν ύπουλη, αλλά υπέροχη κάψα.
Αν προτιμάς κάτι πιο ντελικάτο από την άλλη, η Mortadella pistachio είναι η τέλεια επιλογή: μοτσαρέλα di bufala, μορταδέλα Μπολόνιας και ένα πέστο από χοντροκομμένο φιστίκι, που προσθέτει γήινη γλύκα σε κάθε μπουκιά.
Ζυμαρικά με ιστορία
Το Mezzi rigatoni amatriciana είναι ένα από αυτά τα πιάτα που, αν δεν εκτελεστούν σωστά, δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Εδώ, όμως, είναι ακριβώς όπως πρέπει: τα al dente ζυμαρικά δένουν με μια πλούσια σάλτσα από καπνιστή πανσέτα, ντομάτα San Marzano και κρέμα παρμεζάνας που χαρίζει βαθιά, αλμυρή νοστιμιά. Η Calamarata "di mare", από την άλλη, είναι ένα πραγματικό θαλασσινό πανόραμα: γαρίδες, χτένια, αχινός, μύδια, αυγά ψαριών. Η σάλτσα αναδίδει ιώδιο, θάλασσα, φρεσκάδα.
Το βαρύ πυροβολικό και η ήρεμη δύναμη
Ανάμεσα στα κυρίως, το Λαυράκι acqua pazza είναι το πιάτο που επιλέγεις αν θες κάτι ελαφρύ, αλλά με ουσία. Το ψάρι είναι ποσαρισμένο υπέροχα και τα λαχανικά δένουν με μια ήπια, αρωματική σάλτσα. Σκέφτομαι ότι κάπως έτσι είναι η γεύση του καλοκαιριού.
Αντίθετα, το Osso buco "alla Milanese" είναι ένα πιάτο που απαιτεί την προσοχή σου. Μοσχαράκι που λιώνει, σιγομαγειρεμένο σε μια μελωμένη σάλτσα που αγκαλιάζει τέλεια το ριζότο με σαφράν. Το μεδούλι, σερβιρισμένο ξεχωριστά, είναι μια μικρή, πλούσια έκρηξη γεύσης.
Το γλυκό φιναλε
Όταν εμφανίζεται το Dessert Trolley, δεν μπορείς να μην νιώσεις παιδικό ενθουσιασμό γι' αυτό που αντικρίζουν τα μάτια σου. Όμως τίποτα δεν σε προετοιμάζει για το τιραμισού που έρχεται κατευθείαν από το ταψί. Μαλακό, αφράτο, με μια ντελικάτη ισορροπία καφέ και αλκοόλ, είναι ακριβώς όπως πρέπει να είναι ένα τιραμισού – χωρίς περιττές φιοριτούρες.
Το Nolita δεν είναι απλώς ένα ακόμα ιταλικό εστιατόριο. Είναι μια εμπειρία που τιμά την παράδοση, ενώ παίζει με σύγχρονες πινελιές. Είναι εκείνο το μέρος που σε κάνει να επιστρέφεις, όχι μόνο για τη γεύση, αλλά για την αίσθηση οικειότητας που αφήνει κάθε πιάτο. Γιατί τελικά, αυτό είναι το αληθινό comfort food: το φαγητό που δε γεμίζει απλώς το στομάχι, αλλά την ψυχή.
Photo credit: Αθηνά Φρεναρίτου
