Το πλήθος του κόσμου που μαζεύεται έξω από του Μέγαρο Χορού της Καλαμάτας είναι εντυπωσιακό. Η πολυφωνία του σου φτιάχνει τη διάθεση πριν βολευτείς σε μία από τις θέσεις της κεντρικής ή της εναλλακτικής σκηνής. Όχι μόνο γατί είναι μεγάλο, παρά την αφόρητη ζέστη στις 7 το απόγευμα, αλλά κυρίως γιατί διαφέρει από εκείνο που περιμένει έξω από ένα θέατρο που φιλοξενεί μία παράσταση σύγχρονου χορού -για παράδειγμα- στην Αθήνα. Είναι ένα πλήθος ετερογενές, πληθυντικό και πολύχρωμο. Περιλαμβάνει ανθρώπους όλων των ηλικιών, που ντύνονται μεταξύ τους διαφορετικά και συνομιλούν με την οικειότητα που έχουν όχι μόνο όσοι μοιράζονται το ίδιο ενδιαφέρον για την τέχνη του χορού, αλλά εκείνοι που κατοικούν στην ίδια πόλη.
Άνθρωποι που μένουν εδώ όλο το χρόνο αλλά και καλλιτέχνες που παρουσιάζουν τη δουλειά τους στο φεστιβάλ, νεαρές χορεύτριες και χορευτές που συμμετέχουν στα παράλληλα σεμινάρια, κριτικοί, δημοσιογράφοι, και άλλοι επαγγελματίες αλλά και ερασιτέχνες του πεδίου, καθώς και φίλοι του χορού που επισκέπτονται την Καλαμάτα συνδυάζοντας λίγες μέρες διακοπών.
Είναι μεγάλη αυτή η επιτυχία του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας να έχει «εισβάλει» αλλάζοντας την καθημερινότητα των κατοίκων της αντί να αποτελεί ένα κλειστό παράλληλο σύμπαν που αφορά μόνο κάποιους επισκέπτες «άλλους». Αντίστοιχα πολύχρωμος, ίσως και ακόμη πιο πολύ, είναι ο κόσμος που μαζεύεται γύρω από τη σκηνή που έχει στηθεί για να φιλοξενήσει τις παραστάσεις που παρουσιάζονται στην κεντρική πλατεία.
