"Θα πρέπει να σταματήσω να προσπαθώ να μείνω έγκυος εν μέσω πανδημίας;" - Ο ειδικός απαντά

Η εγκυμοσύνη είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει αρκετά αυτές τις μέρες. Κυρίως τις άμεσα ενδιαφερόμενες μέλλουσες μανούλες, οι οποίες λογικό είναι να αγχώνονται επί δύο. Ωστόσο, σε αυτό το θέμα οι ειδικοί, με τις μέχρι τώρα γνώσεις τους για τον Covid-19 και την συμπεριφορά του, έχουν φανεί καθησυχαστικοί. 

Τι συμβαίνει όμως στην περίπτωση που μία γυναίκα θέλει να μείνει έγκυος τώρα, την περίοδο της καραντίνας; Τι πρέπει να προσέξει; Πώς πρέπει να κινηθεί για να πάνε όλα κατ’ ευχήν; Σε όλες τις ερωτήσεις που τριγυρνούν στο μυαλό μιας γυναίκας που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη διαδικασία να συλλάβει, απαντά ο μαιευτήρας –γυναικολόγος και ειδικός Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής, Κωνσταντίνος Σφακιανούδης.

ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ

#μένουμε_σπίτι #καιγράφουμε για τον Κορωνοϊό: Οι ζωές μας σε pause. Ή μήπως όχι;

Αναφορικά με την πανδημία του Covid-19, υπάρχει κίνδυνος ως προς το να μείνει έγκυος μία γυναίκα;

Όπως γνωρίζετε ο συγκεκριμένος ιός είναι ένας καινούριος ιός, του οποίου την επίδραση στην εμβρυική ανάπτυξη είναι αδύνατο να γνωρίζουμε, δεδομένης της πολύ πρόσφατης εμφάνισής του στον πλανήτη. Αν λάβουμε υπόψιν ότι το πρώτο περιστατικό μόλυνσης από το συγκεκριμένο στέλεχος ιού αναφέρθηκε τον Δεκέμβριο στην επαρχία UHAN της Κίνας και ότι καμία από τις συλλήψεις εκείνης της περιόδου δεν έχει ολοκληρωθεί, γίνεται εύκολα σαφές ότι δεν υπάρχουν ακριβή δεδομένα για να απαντηθεί επαρκώς η συγκεκριμένη ερώτηση. Μέχρι στιγμής πάντως κανένα από τα νεογνά νοσούντων γυναικών δεν βρέθηκε θετικό στον ιό και σε κανένα δείγμα αμνιακού υγρού από πάσχουσα μητέρα δεν έχει ανιχνευθεί ο COVID, γεγονός το οποίο αναδεικνύει τη σχετική απουσία μετάδοσης στα έμβρυα. Επιπλέον, πρέπει κανείς να σημειώσει ότι από τα μέχρι τώρα δεδομένα ο εφιάλτης αυτός που πλήττει τον πλανήτη μας, απειλεί περισσότερο τις προχωρημένες ηλικιακές ομάδες και αφήνει περισσότερο ανέπαφες τις νεαρότερες.

Αν μία γυναίκα έμεινε έγκυος τις προηγούμενες μέρες, χρειάζεται να κάνει κάποιο συγκεκριμένο έλεγχο, σχετικά με τον Covid-19;

Σε καμία περίπτωση. Όπως γνωρίζουμε, η λοίμωξη είναι κατά κανόνα ασυμπτωματική και δεν απαιτείται κανένα διαγνωστικό τεστ, το οποίο μάλιστα θα εξέθετε την έγκυο σε συνωστισμό σε αίθουσες αναμονής νοσοκομείων ή διαγνωστικών κέντρων. Άλλωστε, ακόμα και θετικό να έβγαινε, τυχαία και χωρίς οποιαδήποτε κλινική συμπτωματολογία, σε καμία περίπτωση αυτό συνιστά ένδειξη διακοπής της κύησης. Επομένως το μόνο που απαιτείται είναι να διατηρήσει την ψυχραιμία της και να “πανηγυρίσει” πραγματικά την ελπίδα που γεννιέται σε αυτόν τον κόσμο υπό τόσο δύσκολες συνθήκες.

Αντίστοιχη ελπίδα είχε γεννηθεί σε προηγούμενες ιστορικές περιόδους. Να σημειωθεί ότι μετά την επιδημία της ισπανικής γρίπης το 1918, μιας πανδημίας που είχε μολύνει τον μισό πληθυσμό σχεδόν της Ευρώπης και απειλούσε τις ηλικίες 20 με 40, σημειώθηκε έξαρση των γεννήσεων (baby boom) σε χώρες όπως η Νορβηγία με ιδιαίτερα θετικά αποτελέσματα στη μελλοντική ανάπτυξη τους.

Σε περίπτωση που μία γυναίκα αποφασίσει να μείνει έγκυος εν μέσω πανδημίας, χρειάζεται να κάνει το τεστ για τον Covid-19; Ποιες πρέπει να είναι οι πρώτες κινήσεις της και τι πρέπει να προσέχει;

Επ ουδενί! Δεν πρόκειται να της προσφέρει κάτι παραπάνω ως πληροφορία και μόνο επιπλέον άγχος θα της προσθέσει. Από την παρούσα κρίση, η ανθρωπότητα θα βγει ιδιαίτερα “λαβωμένη” αν επιτρέψουμε να διαταραχθούν ακόμα και οι βασικές αρχές λειτουργίας της μεταξύ των οποίων είναι και η αναπαραγωγή...

Εφόσον βέβαια επιτευχθεί η σύλληψη, πρέπει να επικοινωνήσει με τον μαιευτήρα της προκειμένου να λάβει τις βασικές οδηγίες παρακολούθησης της κύησης και όσον αφορά στον ιό να ακολουθεί τις οδηγίες της πολιτείας.

Το πρώτο τρίμηνο κάθε εγκυμοσύνης είναι κρίσιμο. Ο Covid-19 προσθέτει επιπλέον πιθανότητες αποβολής ή άλλων δυσλειτουργιών;

Ελλείψει επιδημιολογικών δεδομένων είναι αδύνατο να τοποθετηθεί κανείς ορθά στη συγκεκριμένη ερώτηση. Ενθαρρυντικά δεδομένα είναι αυτά που έρχονται από τις προχωρημένες κυήσεις όπου συνέβη έκθεση στον ιό και στις οποίες κανένα περιστατικό κάθετης μετάδοσης (δηλαδή στο έμβρυο) δεν έχει αναφερθεί. Αισιοδοξία κανείς αντλεί επίσης από την παρατήρηση ότι ο ιός αυτός πλήττει τις προχωρημένες ηλικιακά ομάδες και αφήνει περισσότερο ανέπαφες τις νεαρότερες και άρα αναπαραγωγικά δραστήριες ηλικίες. Εύλογα μπορεί λοιπόν, κανείς να υποθέσει ότι τα έμβρυα είναι ακόμα περισσότερο προστατευμένα στο ενδομήτριο περιβάλλον της μητέρας τους.

Τι ισχύει για τον σύντροφό της; Υπάρχει κίνδυνος για το έμβρυο, αν ο άντρας είναι φορέας του ιού;

Ισχύει ό,τι ισχύει για τον γενικό πληθυσμό και τα μέτρα προστασίας που πρέπει να λαμβάνονται από τους οικείους όταν έχουν κάποιο προσβεβλημένο άτομο εντός του σπιτιού. Προέχει η φροντίδα τους αλλά και ο σχετικός περιορισμός τους, ακολουθώντας τις αναλυτικές οδηγίες του ΕΟΔΥ.

Τι ισχύει με τη διαδικασία εξωσωματικών που εκεί ίσως, τα πράγματα είναι πιο πιεστικά αναφορικά με τον χρόνο;

Τα δεδομένα εδώ είναι επίσης συγκεχυμένα. Όλοι οι διεθνείς φορείς αναπαραγωγικής ιατρικής έσπευσαν (με περίσσεια ζήλου κατά την προσωπική μου άποψη και με γνώμονα την ιατρικο- νομική ασφάλεια και μόνο) να “συστήσουν” αναστολή εμβρυομεταφορών με ταυτόχρονη διατήρηση ωοληψιών και κατ' εξαίρεση εξυπηρέτηση περιστατικών που θεωρούνται επείγοντα από ιατρικής άποψης. Αναρωτιέται βέβαια κανείς όταν με το καλό κοπάσει ο σχετικός τυφώνας και εκδοθεί μια σχετική ανακοίνωση που θα επιτρέπει εκ νέου όλες τις νέες προσπάθειες αν αυτή θα βασίζεται σε επαρκή επιδημιολογικά δεδομένα γιατί προκειμένου να συμβεί τούτο, θα πρέπει να περάσουν τουλάχιστον 2 χρόνια από τη γέννηση του πρώτου παιδιού που συνελήφθη σε καιρό κορωνοϊού.

Στον τομέα της αναπαραγωγικής ιατρικής, ο παράγοντας του χρόνου είναι αδυσώπητος και δεν είναι λίγα τα περιστατικά εκείνα στα οποία στέκεται ιδιαίτερα απειλητικά απέναντι τους. Στα ζευγάρια αυτά, η οποιαδήποτε καθυστέρηση μπορεί να αποβεί μοιραία για την έκβαση της αναπαραγωγικής προσπάθειας. Γι' άλλη μια φορά σε αυτόν τον ευαίσθητο τομέα της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής χρειάζεται εξατομικευμένη και ορθολογική προσέγγιση προκειμένου να αποτραπεί η ανεπανόρθωτη (και εν πολλοίς αναίτια) απώλεια πολύτιμου χρόνου.