CELEBRITIES

Τι κοινό έχουν η Cate Blanchett, το #MeToo και ο σαδομαζοχισμός;


11 Ιανουαρίου 2019

20180509-zaa-p127-510605.jpg

Είναι ζήτημα βασανιστικό. Με πόνο και με απόλαυση ή ηδονή συνάμα. Και η Κέιτ Μπλάνσετ είναι έτοιμη να ενδώσει σε αυτό. Όταν μάλιστα απέναντί της έχει τον Στίβεν Ντιλέιν του τηλεοπτικού «Game of Thrones». Η δε βασανιστική, σεξουαλικά ηδονική σχέση τους κατάφερε να βγει μέχρι και σε λοταρία. Υπεύθυνο το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, στο οποίο η Αυστραλή ηθοποιός θα κάνει το ντεμπούτο της στο έργο του Μάρτιν Κριμπ «Όταν θα έχουμε βασανίσει αρκετά ο ένας τον άλλον» (σε ελεύθερη απόδοση του τίτλου «When We Have Sufficiently Tortured Each Other»), από τις 16 Ιανουαρίου. Αφήνοντας μάλιστα υπόνοιες ότι μετά θα αφήσει πλέον την υποκριτική τέχνη, που της έχει αποφέρει δύο Όσκαρ. Τι πιο γαργαλιστικό;

Ας τα πάρουμε τα πράγματα, όμως, από την αρχή. Ή, μάλλον, ας μας ξεναγήσει η ίδια η Κέιτ Μπλάνσετ μέσα από μία συνέντευξή της στον βρετανικό Guardian και στον Άντριου Ντίκσον, στον οποίο δηλώνει ότι εκείνη βλέπει το θέατρο ως μία πρόκληση. Όχι μόνον για την ίδια. Κυρίως προς τους άλλους. Με δυο λόγια ως όχημα για να προκαλεί.

Ξεκινώντας καταρχάς από το ίδιο το έργο, βασισμένο από τον Κριμπ πάνω στο σκανδαλιστικό στην εποχή του μυθιστόρημα «Πάμελα» του Σάμιουελ Ρίτσαρντσον (1740). Με την ερωτική ιστορία μιας υπηρέτριας με τον εργοδότη της, που ξεκινάει με μια σειρά από επιστολές προς τον μυστηριώδη «Mr. B», συνεχίζει με μια σεξουαλική επίθεση και υποταγή και καταλήγει με μια πρόταση γάμου. Αφού βεβαίως περνάει από όλες τις… αποχρώσεις των σαδομαζοχιστικών επιλογών, με την Πάμελα ως υποχείριο ερωτευμένο με τον αφέντη της. Το λεγόμενο «σύνδρομο της Στοκχόλμης», δηλαδή.

Διαβάστε τη συνέχεια στο Protagon.gr

Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και συντονιστείτε στον παλμό της διεθνούς showbiz, με συνεχή updates γύρω από την ποπ κουλτούρα και τους αγαπημένους σας celebrities.