Έτσι, λοιπόν, κάθε χρόνο έχω πολλές προσδοκίες για τα Χριστούγεννα. Θέλω κάθε χρονιά να είναι καλύτερη από τη προηγούμενη και στο μυαλό μου φτιάχνω τα ιδανικά σενάρια για τις γιορτινές μέρες. Κάπου εδώ να σας πω πως σπάνια συμβαίνουν. Θέλω να πιστεύω πως δεν είμαι μόνη σε αυτό, άλλωστε όταν κάνουμε σχέδια στο κεφάλι μας σπάνια γίνονται εντελώς πραγματικότητα. Παρ' όλα αυτά, κάθε χρόνο που πλησιάζουν αυτές οι μέρες, το γιορτινό κλίμα λειτουργεί πάνω μου σαν μαγικό ξόρκι και νιώθω σαν να πρέπει να ζήσω τα Χριστούγεννα λες και δεν θα ξανάρθουν ποτέ. Μάλιστα, προσπαθώ να υποχρεώσω και όλο τον υπόλοιπο κόσμο να τα ζήσει έτσι. Μέρες πριν τη μεγάλη βραδιά έχω ήδη ρωτήσει 10 φορές την οικογένεια μου πού θα γιορτάσουμε, τι θα φάμε, τι θα πιούμε, ποιός θα έρθει, έχω φτιάξει group chats με τους φίλους μου αφιερωμένα στη βραδινή μας έξοδο και έχω αρχίσει ήδη να τυλίγω δώρα. Παραμονή είμαι σχεδόν άφραγκη, αλλά πλούσια με προσμονή. Και τι είναι αυτό που συμβαίνει σχεδόν πάντα; Όλοι αργούν να φύγουν απ' το γιορτινό τραπέζι, έχει πάρα πολλή κίνηση στο δρόμο, τα μαγαζιά είναι γεμάτα και καταλήγουμε να κάνουμε βόλτες πάνω κάτω στο κέντρο της Αθήνας στη προσπάθεια να βρούμε το ιδανικό μέρος. Κατά τη διάρκεια αυτού, τα χέρια μας έχουν γίνει παγάκια, έχουμε κάνει στάση για να σκεφτούμε τις επιλογές μας τρεις φορές και έχουμε κάνει διάφορες προσπάθειες να στριμωχτούμε σε κάποιο μαγαζί με τη καλύτερη δυνατή μουσική.
Στο τέλος της βραδιάς, συνήθως κανείς δε μένει απόλυτα ικανοποιημένος και ο λόγος είναι απλός: Μεγάλες Προσδοκίες. Στη προσπάθεια να ζήσουμε το ιδανικό σενάριο που θα βλέπαμε σε κάποια ταινία που γυρίστηκε στο πιο cool μέρος της Νέας Υόρκης, κάπου χάνουμε το νόημα και κρυφά σκεφτόμαστε να είχαμε μείνει στο ζεστό μας σπίτι. Κι αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους -ή τουλάχιστον σε όσους αγαπούν τα Χριστούγεννα όσο εγώ. Πολλές φορές, μάλιστα, η απογοήτευση και μερικά νεύρα που μπορεί να προκύψουν καταλήγουν σε μικρούς τσακωμούς και τότε είναι που το κλίμα καταστρέφεται εντελώς.
Γι' αυτό, φέτος πήρα μία απόφαση. Δεν έχω καμία προσδοκία για τα φετινά Χριστούγεννα. Δε θα προσπαθήσω να οργανώσω τη τέλεια βραδιά, ούτε και θα στενοχωρηθώ αν δεν πάει όπως θα την ήθελα. Δεν θα πιέσω τους γύρω μου να αποφασίσουν που θέλουν να είναι, ούτε και θα αγχωθώ αν η βραδιά δε με φέρει στο πιο όμορφο μέρος με τη πιο ωραία διακόσμηση και μουσική. Θα αφήσω τις τελευταίες μέρες του 2017 να με πάνε εκεί που θέλουν και θα σας συμβούλευα να κάνετε το ίδιο. Άλλωστε, οι πιο ωραίες βραδιές έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις, ακόμα κι αν είναι στον καναπέ με λίγο κρασί.
