Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και περισσότερο αυτό που ονομάζεται “director’s cut”. Ταινίες, δηλαδή, που παρουσιάζουν ολοκληρωμένο το όραμα του σκηνοθέτη. Όπως είναι αναμενόμενο, τα director’s cut έχουν μεγαλύτερη διάρκεια και μερικές φορές δίνουν στην ταινία μία δόση παραπάνω δημιουργικότητας, ενώ άλλες φορές φαίνεται πως η επεξεργασία ήταν αναγκαία. Θα μπορούσε να πει κανείς πως οι 'ακατέργαστες' αυτές εκδοχές των ταινιών είναι μια μορφή απελευθέρωσης του σκηνοθέτη από άποψη έκφρασης, χωρίς τους περιορισμούς που θέτει η στόχευση σε ένα “έσπασε το box office”. Υπάρχουν, μάλιστα, σκηνοθέτες οι οποίοι κυκλοφόρησαν extended εκδοχές των ταινιών τους και πήραν πολύ καλύτερες κριτικές σε σχέση με τις original ταινίες που παρουσιάστηκαν στους κινηματογράφους.
Συγκεντρώσαμε μερικές από τις πιο σημαντικές ταινίες που ο σκηνοθέτης τους ξαναμοντάρισε προσθέτοντας επιπλέον σκηνές.
Αποκάλυψη τώρα (1979)
Μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε πως η συγκεκριμένη ταινία χρειάστηκε βελτίωση, αφού θεωρείται αριστούργημα. Ωστόσο, η εκδοχή που παρουσιάστηκε στη μεγάλη οθόνη, δεν περιλαμβάνει διάφορες σκηνές τις οποίες ο σκηνοθέτης Francis Ford Coppola θεωρούσε αναγκαίες για την πλοκή, αλλά το studio επέμενε πως η διάρκεια της ταινίας έπρεπε να μειωθεί. Η διάρκεια της ταινίας είναι επίσημα 2 ώρες και 33 λεπτά, αλλά η director’s cut εκδοχή του Coppola που παρουσιάστηκε το 2001, προσθέτει άλλα 49 λεπτά.
Σχεδόν Διάσημοι (2000)
Το Almost Famous είναι μία από αυτές τις ταινίες που πραγματικά δεν θέλεις να τελειώσουν. Γι’ αυτό, λοιπόν, η director’s cut εκδοχή της, μας αφήνει να απολαύσουμε την περιοδεία του φανταστικού συγκροτήματος Stillwater, λίγο ακόμα. Ο σκηνοθέτης, Cameron Crowe, προσθέτει μία ακόμη σκηνή όπου το συγκρότημα δίνει συνέντευξη στο περιοδικό Rolling Stone, αλλά και μία με τον πρωταγωνιστή, William, να κλέβει αντικείμενα από ένα motel όπου διαμένουν τα μέλη του συγκροτήματος. Ουσιαστικά, μας χαρίζεται λίγη περισσότερη μαγεία του το rock ‘n’ roll lifestyle.
Τροία (2004)
Μπορεί η “Τροία” να μην πήρε ιδιαίτερα καλές κριτικές αλλά άγγιξε τα 500 εκατομμύρια δολάρια σε κέρδη, οπότε ναι, μπορούμε να τη θεωρήσουμε επιτυχία. Ειδικότερα, αν πάρουμε υπόψιν μας το γεγονός πως η ταινία έχει διάρκεια 2 ώρες και 43 λεπτά –υπεραρκετή διάρκεια για κινηματογράφο. Το director’s cut του σκηνοθέτη, Wolfgang Petersen, είναι μόνο μισή ώρα παραπάνω, αλλά ενισχύει θετικά την εικόνα της ταινίας, όσον αφορά τις κριτικές για το γεγονός πως δεν είχε ένα ξεκάθαρα κεντρικό χαρακτήρα. Το director’s cut κόστισε γύρω στα 3 εκατομμύρια, ωστόσο ο Petersen “γέμισε” διάφορα κενά όσον αφορά την πλοκή και έτσι το έργο έβγαλε περισσότερο νόημα στο κοινό.
Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών (2001, 2002, 2003)
Όλες οι ταινίες της τριλογίας του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών έχουν εμφανιστεί στη μορφή director’s cut, ως “The Lord of The Rings Extended Version”. Στις ταινίες αυτές ο Peter Jackson έχει πραγματοποιήσει νέα επεξεργασία, έξτρα ειδικά εφέ και μουσική, αλλά και περισσότερες σκηνές και περιεχόμενο σε σχέση με τις εκδοχές που παρουσιάστηκαν στον κινηματογράφο. H extended version του “The Fellowship of the Ring” περιλαμβάνει 30 επιπλέον λεπτά, το “The Two Towers” περιλαμβάνει 44 επιπλέον λεπτά και τέλος, το “The Return of The King”, περιλαμβάνει 51 λεπτά επιπρόσθετου υλικού. Οι κινηματογραφικές versions, βέβαια, υπήρξαν αρκετά επιτυχημένες από μόνες τους, αφού συνολικά είχαν 3 δισεκατομμύρια δολάρια κέρδος, γεγονός το οποίο τις κατατάσσει στις πιο επιτυχημένες film series της ιστορίας. Εκτός αυτού, οι ταινίες έχουν βραβευθεί με 17 Academy Awards –κανείς δεν παραπονέθηκε για έλλειψη περιεχομένου, δηλαδή. Ωστόσο, οι πραγματικά αφοσιωμένοι fans τείνουν να προτιμούν τις extended versions για τις μεγαλύτερες σκηνές μάχης.
Άβαταρ (2009)
To Άβαταρ είναι μία από τις πιο επιτυχημένες ταινίες της δεκαετίας, αφού έβγαλε κέρδη άνω των 2,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε όλο τον κόσμο. Ο σκηνοθέτης, James Cameron, έχει κυκλοφορήσει τρεις διαφορετικές εκδοχές της ταινίας. Υπάρχει η εκδοχή που παρουσιάστηκε στους κινηματογράφους, το Special Edition και το Collector's Extended Edition, οι οποίες περιλαμβάνονται στο Blu-Ray της ταινίας. Το Special Edition κυκλοφόρησε όταν επανακυκλοφόρησε και η ταινία στους κινηματογράφους, το 2010, σχεδόν ένα χρόνο από την πρώτη της παρουσίαση. Ωστόσο, ο Cameron προτιμά την εκδοχή που παρουσιάστηκε στους κινηματογράφους (να, κάτι που δε συμβαίνει συχνά).
Στενές επαφές τρίτου τύπου (1977)
H original version της ταινίας του Steven Spielberg περιλάμβανε κάποιες σκηνές που ίσως να μην ήταν και τόσο απαραίτητες. Στο special edition της ταινίας, ο Spielberg κατάφερε να βελτιώσει την ταινία αφαιρώντας 10 λεπτά, προσθέτοντας 7 καινούρια λεπτά και ενισχύοντας τα ειδικά εφέ. Το αποτέλεσμα είναι μια ταινία μικρότερη κατά τρία λεπτά, αλλά ένα πολύ καλύτερο αποτέλεσμα. Οι μικρές αυτές αλλαγές καθιέρωσαν το Close Encounters of The Third Kind ως μια από τις καλύτερες sci-fi ταινίες που φτιάχτηκαν ποτέ.
Mπλέιντ Ράνερ (1982)
O σκηνοθέτης, Ridley Scott, πειραματίστηκε με την ταινία αρκετές φορές. Το 1992, παρουσίασε το director’s cut της ταινίας χωρίς την αφήγηση του Harrison Ford, για την οποία είχε επιμείνει το studiο, αλλά ο ίδιος μισούσε. Δέκα χρόνια αργότερα, ο Scott παρουσίασε το “Final Cut” στο οποίο περιλαμβάνει τη διάσημη “σκηνή του μονόκερου” στο τέλος της ταινίας. Μπορεί να φαίνεται ασήμαντη προσθήκη –και δεν θα σας κάνουμε spoil σε περίπτωση που δεν το έχετε δει- αλλά η συγκεκριμένη σκηνή δίνει ένα εντελώς καινούριο νόημα στην πλοκή της cult, πλέον, ταινίας.
Αμαντέους (1984)
Όταν το δράμα του Milos Forman κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους, το 1984, είχε διάρκεια 161 λεπτά. Το 2002, όμως, ο Φόρμαν αποφάσισε να κυκλοφορήσει και τη director's cut εκδοχή, που είχε 20 επιπλέον λεπτά ακυκλοφόρητου υλικού. Ο Forman σχολίασε την απόφασή του αυτή, λέγοντας πως αφού η ταινία κυκλοφόρησε τη δεκαετία του '80 και επρόκειτο για μία ταινία εποχής με κλασσική μουσική, κοστούμια και περούκες και μη θέλωντας να παίξει με την υπομονή του κοινού, αφαίρεσε οτιδήποτε δεν ήταν άμεσα συνδεδεμένο με την πλοκή. Όταν βγήκε το DVD της ταινίας, ο σκηνοθέτης πρόσθεσε τις σκηνές που είχε αφαιρέσει, με σκοπό να ακολουθηθεί πιστά το αρχικό σενάριο.
Μπέττυ Μπλου (1986)
Η μοναδική ρομαντική ταινία της λίστας, το Μπέττυ Μπλου, πραγματεύεται τη σχέση και την αγάπη μεταξύ του συγγραφέα Zorg και της σερβιτόρας Betty. Στα τέλη των 80s, το πόστερ της ταινίας διακοσμούσε τον τοίχο κάθε έφηβου αγοριού, φυσικά, χάρη στο ερωτικό της περιεχόμενο. Το 2005, κυκλοφόρησε το director's cut, το οποίο έχει διάρκεια 178 λεπτά -δηλαδή μια ολόκληρη επιπλέον ώρα από την εκδοχή που παρουσιάστηκε στους κινηματογράφους. Το επιπλέον υλικό μας δείχνει περισσότερους εξωτερικούς χαρακτήρες που βοηθούν στην πλοκή της ταινίας.
Κάποτε στην Αμερική (1984)
To director’s cut του Once Upon A Time in America του Sergio Leone έκανε την πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ των Καννών, με διάρκεια σχεδόν 4,5 ώρες. Η Ευρωπαϊκή εκδοχή της ταινίας ήταν κατά 40 λεπτά μικρότερη, ενώ η Αμερικάνικη εκδοχή “κατασπαράχθηκε” στην επεξεργασία. Μέσα στα μόνο 139 λεπτά, λείπουν από την πλοκή σκηνές “κλειδιά” αλλά και το είδος ελλειπτικής αφήγησης, με σκοπό τα γεγονότα να έχουν χρονολογική σειρά. Το αποτέλεσμα είναι η ταινία να μην βγάζει ακριβώς νόημα. Ο Leone αρχικά είχε πλέξει τρεις διαφορετικές χρονολογικές περιόδους, αλλά στην κινηματογραφική εκδοχή αυτές έχουν επεξεργαστεί όλες μαζί και έτσι καταστράφηκε ολόκληρη η ιστορία. Λίγα χρόνια αφού η ταινία είχε βγει στους κινηματογράφους, η Αμερικάνικη τηλεόραση πρόβαλλε την 4ωρη εκδοχή της ταινίας έτσι ώστε να αποφασίσει το κοινό ποια από τις δύο προτιμούσε. Η απόφαση ήταν ομόφωνη και έτσι σήμερα μπορούμε να απολαύσουμε και τις τέσσερις ώρες του Κάποτε στην Αμερική.
Χορεύοντας με τους Λύκους (1990)
Σε σκηνοθεσία και παραγωγή του Kevin Costner, αλλά και με πρωταγωνιστή τον ίδιο, το Χορεύοντας με τους Λύκους επανέφερε το είδος western στο Hollywood και είχε αρχικό budget 15 εκατομμύρια δολάρια. Έναν χρόνο από την πρεμιέρα στους κινηματογράφους, μία 4ωρη εκδοχή της ταινίας παρουσιάστηκε σε επιλεγμένες οθόνες στο Λονδίνο. Το director's cut ονομάστηκε "Dances With Wolves: The Special Edition" και επανέφερε σχεδόν μία ώρα από έξτρα υλικό. Ένας από τους λόγους που ο Costner αποφάσισε να κυκλοφορήσει την extended version, ήταν επειδή έλαβε αμέτρητα γράμματα από fans που ζητούσαν sequel της ταινίας, οπότε αποφάσισε να τους δώσει μια πιο ολοκληρωμένη ιστορία. "Είναι μια εντελώς καινούρια ταινία," είχε πει.
Λεόν (1994)
Στην original εκδοχή του Luc Besson που παρουσιάστηκε στους κινηματογράφους το 1994, η σχέση μεταξύ του επαγγελματία δολοφόνου, Leon και της 12χρονης γείτονά του, Mathilda, ήταν ήδη λίγο περίεργη, με τους δυο τους να συνεργάζονται σε μια σειρά από δολοφονίες. Το director's cut, ωστόσο, με διάρκεια 25 λεπτών έξτρα υλικού, προσθέτει ακόμα περισσότερη δυσφορία ως προς τον ρόλο της Mathilda (το ντεμπούτο της Natalie Portman στο Hollywood): Σκηνές όπου η μικρή κοπέλα εμπλέκεται ακόμα περισσότερο στις δολοφονίες των εμπόρων ναρκωτικών, ενώ παίζει ενός είδους Ρωσική ρουλέτα έτσι ώστε να υποχρεώσει τον Leon να της πει πως την αγαπά. Οι σκηνές αυτές παρουσιάστηκαν μεν στο Ευρωπαϊκό κοινό -αρχικά στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2009- αλλά κόπηκαν από τις προβολές των αμερικάνικων κινηματογράφων, αφού η παραγωγή φοβήθηκε για τις αντιδράσεις του κόσμου.
Το Βασίλειο των Ουρανών (2005)
Πολλοί λένε πως το director's cut της ταινίας αυτής, είναι μία από τις καλύτερες δουλειές του σκηνοθέτη Ridley Scott. Το κοινό δεν υπήρξε ιδιαίτερα χαρούμενο με την εκδοχή που παρουσιάστηκε στους κινηματογράφους και με αφορμή το γεγονός πως ο Scott κατηγορήθηκε που επέτρεψε στην παραγωγή να κόψει 45 λεπτά από την ταινία, κυκλοφόρησε την extended εκδοχή, το 2005, σε έναν κινηματογράφο του Los Angeles. Σε DVD, κυκλοφόρησε το 2006. Μάλιστα, το περιοδικό Empire είχε γράψει τότε πως "Τα επιπρόσθετα 45 λεπτά στο director's cut είναι σαν κομμάτια που λείπουν από ένα υπέροχο αλλά ατελές παζλ."
Σούπερμαν II: The Richard Donner Cut (2006)
H συγκεκριμένη ταινία είναι μία επεξεργασμένη μορφή του director's cut της ταινίας Superman II, του 1980. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι πως περιλαμβάνει ένα τεράστιο ποσοστό από χαμένο υλικό, γυρισμένο από τον αρχικό σκηνοθέτη Richard Donner. O Donner αντικαταστάθηκε το 1977 με τον Richard Lester, ο οποίος τελείωσε την ταινία και την παρουσίασε στους κινηματογράφους. Το 2006, βρέθηκε υλικό με τον Marlon Brando από τις σκηνές που είχε γυρίσει ο Donner, το οποίο χρησιμοποιήθηκε στο Superman Returns. Με αφορμή αυτό, το extended cut του Donner επεξεργάστηκε ξανά και αποτελεί μια εναλλακτική εκδοχή της original ταινίας.
