Katharine Hepburn
Υπήρξε μια γυναίκα που στη ζωή της διεκδίκησε και κατέκτησε τα πάντα. Την απόλυτη επιτυχία και δόξα και τον μεγάλο έρωτα, δίπλα στον οποίο έζησε μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος. Η Katharine Hepburn υπήρξε και παραμένει μια ιδιαίτερη περίπτωση γυναίκας σταρ του Χόλιγουντ. 'Οχι μόνο γιατί κέρδισε τέσσερα 'Οσκαρ (από τα οποία δεν παρέλαβε κανένα) και την ανάδειξη στη σπουδαιότερη ηθοποιό όλων των εποχών (από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου), αλλά και γιατί από το ξεκίνημά της δεν έκρυψε την αδιαφορία της για τους κανόνες της βιομηχανίας θεάματος αρνούμενη να μπει στα καλούπια, για τα οποία προορίζονταν οι γυναίκες ηθοποιοί της εποχής. Στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας της απέφευγε τις συνεντεύξεις, μιλούσε απότομα στους δημοσιογράφους και είχε σταθερά κλειστή την πόρτα της προσωπικής της ζωής για τα media.
Έκανε ένα γάμο νωρίς (σε ηλικία 21 ετών), ο οποίος οδηγήθηκε σε φιλικό διαζύγιο έξι χρόνια μετά, όταν στη ζωή της είχε ήδη κάνει θεαματική είσοδο ο κινηματογράφος (πήρε το πρώτο Οσκαρ στην τρίτη της ταινία) και ο παραγωγός Leland Hayward. 'Ομως πριν φτάσουν σε νέο γάμο ήρθε ο χωρισμός κι ύστερα ένα διετές ειδύλλιο με τον πολυεκατομμυριούχο Howard Hughes -για χάρη της προσγείωσε το αεροπλάνο του εκεί όπου εκείνη έπαιζε γκολφ.
Το 1940, στα γυρίσματα της ταινίας“Philadelphia Story” -που έσωσε την καριέρα της η οποία είχε πάρει την κάτω βόλτα- γνώρισε τον έρωτα της ζωής της στο πρόσωπο του συμπρωταγωνιστή της, Spencer Tracy. Δεν παντρεύτηκαν ποτέ, γιατί ο Τρέισι ήταν καθολικός και αρνούνταν να πάρει διαζύγιο απ’ τη σύζυγό του. Έμειναν, όμως, μαζί μέχρι τον θάνατό του, 25 χρόνια αργότερα, επιτυχημένο ζευγάρι στην οθόνη και ερωτευμένοι στη ζωή μέχρι την τελευταία στιγμή.
Μετά τον θάνατό του, παρέμεινε μόνη και αφοσιωμένη στην δουλειά της, ακούραστη και αγέραστη, κάνοντας την τελευταία της κινηματογραφική συμμετοχή το 1994, σε ηλικία 87 ετών. Πέθανε εννιά χρόνια αργότερα, το 2003, μένοντας μέχρι τέλους πιστή σε μια από τις πιο δημοφιλείς ατάκες της: “Εάν κάνεις πάντα αυτό που σε ενδιαφέρει, τότε τουλάχιστον ένα άτομο είναι ευχαριστημένο”.
Simone de Beauvoir
Στα απομνημονεύματά της, δεν δείχνει οίκτο (προς πάσα κατεύθυνση): “Ανικανοποίητη, ψυχρή, λάγνα, νυμφομανής, λεσβία, με εκατό εκτρώσεις, όλα αυτά ήμουν εγώ, ακόμη και άγαμη μητέρα” γράφει κι όπως συνηθίζει, προκαλεί θύελλα αντιδράσεων.
Κόρη αστικής οικογένειας του Παρισιού, η Simone de Beauvoir ήρθε από νωρίς σε σύγκρουση με το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον. Στα 14 της ήξερε πως ήθελε να σπουδάσει φιλοσοφία για να ερευνήσει περαιτέρω το θέμα του Θεού, στα 17 της είχε ήδη συνάψει ερωτική σχέση με συμμαθήτρια της και στα 21 της γινόταν η νεότερη καθηγήτρια φιλοσοφίας της Γαλλίας κι έκανε στο πρόσωπο του Jean Paul Sartre τη γνωριμία που θα στιγμάτιζε τη ζωή της.
Για το υπόλοιπο της ζωής τους οι δυο τους παρέμειναν “ουσιώδεις εραστές”, όπως οι ίδιοι το έθεταν, έχοντας μια ελεύθερη ερωτική σχέση που επέτρεπε τα παράπλευρα ειδύλλια και τους μετέτρεψε στο πιο αντισυμβατικό ζευγάρι διανοούμενων του κόσμου. “Έρωτας είναι ο παράφορος πόθος δύο σωμάτων και η αγωνιώδης αναζήτηση δύο ψυχών” έλεγε ο Sartre και η Simone συμπλήρωνε: “Αν θέλει να ξεχάσει κανείς μπορεί, πρέπει όμως, να θέλει”.
Η φήμη της έκλυτης γυναίκας που της έδωσαν τα σκανδαλοθηρικά έντυπα και οι καταγγελίες και κριτικές για ερωτικές σχέσεις της με μαθήτριές της -που την ανάγκασαν να εγκαταλείψει τη διδασκαλία- δεν επηρέασαν ούτε τη στάση ζωής, ούτε τη δημιουργικότητά της
Αφοσιώθηκε στη συγγραφική καριέρα, παρουσιάζοντας μυθιστορήματα όπως “Το Αίμα των άλλων” (το οποίο θεωρήθηκε το σημαντικότερο υπαρξιστικό λογοτεχνικό έργο στα χρόνια της γαλλικής αντίστασης) και φιλοσοφικά δοκίμια όπως το “Πύρρος και Κινέας”. Παράλληλα, μαζί με τον Sartre και μια σειρά ακόμα από διανοητές της εποχής ίδρυσαν την προοδευτική αριστερή εφημερίδα “Les Temps Modernes” (1945), στην οποία έγραφε πολυάριθμα άρθρα περί ηθικής, φιλοσοφίας και φεμινιστικών επιδιώξεων.
Η καθοριστική στιγμή της έφτασε το 1949 με την έκδοση του περίφημου, επαναστατικό δίτομου έργου της, “Το Δεύτερο Φύλο”, μια μελέτη που την μετέτρεψε σε ζωντανό σύμβολο του γυναικείου κινήματος.
Συνέχισε να γράφει, να πρωτοστατεί στο φεμινιστικό κίνημα και να ζει τον έρωτα με τον Sartre κάτω από όρους που έθεσαν οι δυο τους και μόνο -παρά το κυνηγητό των media- μέχρι τον θάνατό του το 1980. Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της, αποτραβηγμένη από τη δημόσια ζωή κι έφυγε πέντε χρόνια μετά, έχοντας αφήσει πίσω της ένα τεράστιο κληροδότημα...
Coco Chanel
Η γυναίκα θρύλος, με το όνομα Gabriel Bonheur (που σημαίνει ευτυχία), έζησε μια ζωή γεμάτη από κάθε άποψη. Κόρη ανύπαντρης παραδουλεύτρας, μεγάλωσε σε οικοτροφείο μοναστηριού. Οι επιρροές της ασκητικής αμφίεσης είναι φανερές στις μετέπειτα αυστηρές γραμμές των ρούχων της. Ατίθαση και δημιουργική, άρχισε από πολύ νωρίς να κεντάει μόνη της τα ρούχα της και να τραγουδά τα βράδια σε επαρχιακό καμπαρέ -με το παρατσούκλι Coco. Ο έρωτας ήρθε και στιγμάτισε τη ζωή της πριν την επιτυχία. Στο πρόσωπο του αριστοκράτη Boy Capel βρήκε τον εραστή και τον μέντορα που τη μύησε στον κόσμο της λογοτεχνίας και της τέχνης, και κυρίως τη στήριξε στο άνοιγμα των πρώτων καταστημάτων της. Και η ιστορία της μόδας άλλαξε για πάντα...
Το όνομα Chanel έγινε συνώνυμο μιας θηλυκότητας που μόλις επαναστατούσε -πετώντας τους κορσέδες και κονταίνοντας τα φορέματα- κι η ίδια από νεαρή επαρχιώτισσα μετατράπηκε σε βασίλισσα της υψηλής κοινωνίας του Παρισίου.
Ο θάνατος του αγαπημένου της σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στάθηκε ένα μεγάλο χτύπημα -η μοναδική φορά που εμφανίστηκε δημοσίως να κλαίει- όμως δεν διέκοψε την επιτυχημένη πορεία της όχι μόνο στα σαλόνια της αριστοκρατίας αλλά και στους στενούς κύκλους σπουδαίων καλλιτεχνών της εποχής -όπως ο Κοκτό και ο Πικάσο. Οι εραστές που ακολούθησαν, ακόμα κι αν το ειδύλλιο τελείωνε άδοξα, της έδωσαν έμπνευση να δημιουργήσει νέες τάσεις όπως τα αυστηρά τουίντ σακάκια ή το αγαπημένο σε όλες τις γυναίκες και πάντα κλασικό “μικρό μαύρο φόρεμα”.
Η έναρξη του β' Παγκοσμίου πολέμου την οδήγησε στην απόφαση να σφραγίσει το ατελιέ της -ενώ βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας της- και να αποσυρθεί στην Ελβετία (όπου κατηγορήθηκε για σχέσεις με τους Ναζί κυρίως λόγω της ερωτικής σχέσης της με αρχηγό των Ες Ες).
Η ζωή, όμως, επεφύλασσε κι άλλες εκπλήξεις. Σε ηλικία 70 ετών επέστρεψε δυναμικά στο Παρίσι, ανοίγοντας πάλι το ατελιέ της, κι όσο κι αν ο γαλλικός Τύπος την εξευτέλισε, κοροϊδεύοντας τα σχέδια και την ηλικία της, λίγο καιρό μετά η Αμερική την αποθέωσε ως τη μεγάλη ιέρεια που έφερε μια νέα επανάσταση στο στιλ (κι έντυσε όλες τις μεγάλες σταρ της εποχής).
Συνέχισε να δουλεύει και να δημιουργεί, να εμπνέει και να εμπνέεται μέχρι το τέλος της ζωής της. Κι όπως έχουν πει οι συνεργάτες και φίλοι της, η μόνη μέρα στη ζωή της που δεν εργάστηκε ήταν εκείνη η Κυριακή, 10 Ιανουαρίου του 1971, όταν βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της στο Παρίσι σε ηλικία 87 ετών πλήρης ημερών, έρωτα, δόξας και δημιουργίας.
Elisabeth Taylor
Οκτώ γάμοι με επτά άντρες, τέσσερα παιδιά, εννιά εγγόνια και τρία δισέγγονα,τρία Όσκαρ, 55 ταινίες και... μερικά διαμάντια ανεκτίμητης αξίας (μεταξύ των οποίων και το ακριβότερο στον κόσμο) συνθέτουν μερικές μόνο από τις πτυχές της μυθιστορηματικής ζωής μιας γυναίκας θρύλου όπως η Elisabeth Taylor.
Για τα μάτια της γράφτηκαν τραγούδια, έζησε το παράφορο πάθος με τον Richard Burton (με τον οποίο παντρεύτηκε δύο φορές), τη διεκδίκησαν κάποιοι από τους διασημότερους άντρες της εποχής της και μέχρι λίγο πριν το τέλος (που τη βρήκε σε ηλικία 79 ετών) είχε κατακτήσεις όπως ο Kolin Farell, ο οποίος σε συνέντευξη έχει παραδεχτεί πως τη γνώρισε σε ηλικία 75 ετών και θαμπώθηκε τόσο από τη γοητεία της, που ήθελε να γίνει ο όγδοος σύζυγος.
Στην ιστορία της ζωής της δεν έχουν τα πάντα το χρώμα της νίκης. Έδωσε σκληρή κι αδιάκοπη μάχη με την παχυσαρκία, αντιμετώπισε συνεχή προβλήματα υγείας, έχασε ένα σύζυγο σε αεροπορικό δυστύχημα (τον παραγωγό Mike Todd ένα χρόνο μετά τον γάμο τους), και μέτρησε αρκετά σκάνδαλα κι ακόμα περισσότερες θεατρικές αποτυχίες, αλλά τι σημασία έχει; “Δεν έχω ιδέα από θέατρο” είχε πει κάποτε “αλλά δεν χρειάζεται, είμαι σταρ”. Αυτό ακριβώς.
Cate Blanchett
Έχει κερδίσει επαίνους από όλους τους σκηνοθέτες με τους οποίους έχει συνεργαστεί, έχει χαρακτηριστεί “χαμαιλέων”, κι έχει ήδη στην κατοχή της δύο 'Οσκαρ. Στα προσωπικά επιτεύγματά της κι ένας γάμος που μετρά ήδη δύο δεκαετίες ευτυχισμένου βίου και τέσσερα παιδιά -τρία αγόρια και το κορίτσι που υιοθέτησε το 2015.
Η Cate Blancett δεν είναι μόνο η ηθοποιός, η οποία κατάφερε να παίξει 13 διαφορετικούς χαρακτήρες στο Manifesto, να υποδυθεί τον Bob Dylan και την Katherine Hepbourn και να πρωταγωνιστήσει σε έργο του Τσέχοφ στο Broadway. Είναι επίσης η ηθοποιός - σταρ που δεν σταμάτησε ποτέ να ασκεί κριτική στον σεξισμό της κινηματογραφικής βιομηχανίας απέναντι στις γυναίκες, είναι η υπέροχη κυρία που δεν δίστασε να δείξει με χάρη το αιδοίο της on camera και που στηρίζει με πάθος τον αγώνα ενάντια στον ρατσισμό και τον σεξισμό του προέδρου των ΗΠΑ, Donald Trump και υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών και της LGBT κοινότητας.
Και βέβαια είναι η Πρέσβειρα Καλής Θέλησης της Ύπατης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες του ΟΗΕ σε μια χρονική στιγμή που όπως η ίδια έχει πει “...είναι σαν να προσεγγίζουμε ένα σταυροδρόμι, θα επιλέξουμε τον δρόμο της συμπόνιας ή εκείνον της αδιαλλαξίας; Ως μητέρα θέλω τα παιδιά μου να επιλέξουν το δρόμο της συμπόνιας”.
Συνοίζοντας, αυτό που ουσιαστικά κάνει τη διαφορά στο σύνολο της μέχρι τώρα διαδρομής της είναι ότι η Kate Blanchett δεν φοβάται να ζήσει και το ίδιο συμβουλεύει κι εμάς: “Ο φόβος δεν βοηθάει. Το να πάρεις τα μέτρα σου και να αγωνιστείς να αλλάξεις κάτι, αυτό κάνει τη διαφορά”.
Emma Watson
Δεν έχει ακόμα φτάσει τα 30 (τον περασμένο μήνα έκλεισε τα 27), όμως στη μέχρι τώρα διαδρομή της, η Emma Watson πρόλαβε να αποκτήσει δόξα και χρήμα που εκατομμύρια ζωές δεν συναντούν ποτέ, να καταρρίψει κλισέ σχετικά με τα παιδιά σταρ -που έχουν να διαχειριστούν σοβαρές δυσκολίες μεγαλώνοντας- και να ξεπεράσει τα τείχη που της έθεσε η ταύτιση με έναν από τους δημοφιλέστερους ρόλους των τελευταίων χρόνων: αυτόν της στενής φίλης του μικρού μάγου, Harry Poter, Ερμιόνης.
Μέχρι τα 27 της, η νεαρή Αγγλίδα που γεννήθηκε στο Παρίσι, αλλά μεγάλωσε στην Αγγλία, κατάφερε να συγκεντρώσει μια μικρή περιουσία και εκατομμύρια θαυμαστές, να ολοκληρώσει τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο και να πάρει πτυχίο στην αγγλική λογοτεχνία, να γίνει μοντέλο σπουδαίων οίκων, να συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως ο Ντάρεν Αρονόφσκι (στον “Νώε”) και βέβαια να επαναφέρει τον φεμινισμό στην επικαιρότητα με στιλ και γοητεία -κι αξέχαστες ομιλίες όπως αυτή στο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός- ως Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της υπηρεσίας Γυναίκες του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Η Emma Watson, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν έχει χάσει τον χρόνο της. Κι έχει ήδη προλάβει να λάμψει με το πνεύμα της. Και να δώσει αξέχαστες απαντήσεις, όπως αυτή με την οποία σχολίασε την κριτική που της ασκήθηκε για φωτογράφηση που αποκάλυπτε μέρος του στήθους της και που θεωρήθηκε από κάποιους ασύμβατη με την ιδιότητα της φεμινίστριας: “Είναι πάντοτε εντυπωσιακό πόσες παρανοήσεις υπάρχουν σχετικά με το τι είναι ο φεμινισμός. Ο φεμινισμός έχει να κάνει με το να δίνουμε επιλογή στις γυναίκες. Ο φεμινισμός δεν είναι μια ράβδος, με την οποία τις χτυπάμε. Εχει να κάνει με την ελευθερία, την απελευθέρωση, την ισότητα. Δεν ξέρω τι σχέση μπορεί να έχει με το στήθος μου...”.
