Rima Kabbara: “Η λιβανέζικη κοινωνία αποθαρρύνει τις γυναίκες να καταγγείλουν οποιαδήποτε μορφή κακοποίησης”

Η Rima Kabbara γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Λίβανο από γονείς που έδιναν προτεραιότητα στην εκπαίδευση των παιδιών τους πάνω από οτιδήποτε άλλο. Προέρχεται από μια μεγάλη, παραδοσιακή λιβανέζικη οικογένεια, από ένα χωριό που ονομάζεται Fakeha. Απέκτησε το πτυχίο της στην Πληροφορική, μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσει ότι το πραγματικό της όνειρο ήταν να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Κυνηγώντας αυτό το όνειρο, μετακόμισε στο Ντουμπάι για να εργαστεί στην Emirates και να χρηματοδοτήσει την εκπαίδευσή της ως πιλότος. Βρέθηκε στην Αθήνα ακολουθώντας το όνειρό της στην εκπαίδευση πτήσεων. “Η Αθήνα φιλοξενεί πολλές κορυφαίες σχολές πιλότων, έχει εξαιρετικό καιρό για πτήσεις όλο τον χρόνο, μοιράζεται πολιτιστικές αξίες παρόμοιες με αυτές του Λιβάνου και, φυσικά, διαθέτει μερικά από τα καλύτερα φαγητά!”, όπως παραδέχεται η Rima.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, μιλάει στο JennyGr για τις προκλήσεις του να είσαι γυναίκα σε έναν ανδροκρατούμενο κλάδο, τις διαφορές που βλέπει ανάμεσα στον Λίβανο και την Ελλάδα, αλλά και το όραμά της για ένα μέλλον με περισσότερη ισότητα.

REAL LIFE

Galina Kotsiur: "Υπάρχουν πολλές ανισότητες για τις γυναίκες στην Ουκρανία. Νομίζω ότι δεν θα περάσει τόσο γρήγορα, χρειάζονται ακόμα 50 χρόνια για να αλλάξει αυτό"

© Μυρτώ Κυρίτση

Πώς είναι να είσαι γυναίκα στον Λίβανο το 2025:“O συζυγικός βιασμός δεν έχει πλήρως ποινικοποιηθεί”

«Πιστεύω ότι η θέση των γυναικών στον Λίβανο έχει βελτιωθεί σταδιακά τα τελευταία χρόνια, με πρόσφατες προόδους, όπως η ποινικοποίηση της ενδοοικογενειακής βίας το 2014 και της σεξουαλικής παρενόχλησης το 2020. Ωστόσο, αυτές οι νομοθετικές τροποποιήσεις εξακολουθούν να έχουν κενά, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι ο συζυγικός βιασμός δεν έχει πλήρως ποινικοποιηθεί.

Επιπλέον, τα κοινωνικά εμπόδια και οι παγιωμένες αντιλήψεις συνεχίζουν να περιορίζουν την πραγματική ισότητα των φύλων. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η υποτίμηση των γυναικών όταν επιχειρούν να αναλάβουν ηγετικούς ρόλους, καθώς αναμένεται να δίνουν προτεραιότητα στις οικογενειακές τους υποχρεώσεις έναντι των επαγγελματικών τους φιλοδοξιών. Η λιβανέζικη κοινωνία αποθαρρύνει τις γυναίκες από το να καταγγείλουν οποιαδήποτε μορφή κακοποίησης, προκειμένου να διαφυλάξουν την ακεραιότητα και τη φήμη της οικογένειας.

Έτσι, μια από τις πιο σημαντικές πρωτοβουλίες που θα μπορούσαμε να εφαρμόσουμε είναι η εκπαίδευση μέσα στην οικογένεια. Η διδασκαλία των παιδιών σχετικά με την ισότητα των φύλων και τα όρια στη συμπεριφορά απέναντι στις γυναίκες είναι θεμελιώδης προϋπόθεση για να γκρεμίσουμε τα κοινωνικά εμπόδια.

Έχουμε ακόμη μάχες να δώσουμε—όπως το δικαίωμα των Λιβανέζων γυναικών να μεταβιβάζουν την υπηκοότητά τους στα παιδιά τους όταν είναι παντρεμένες με αλλοδαπό σύζυγο, το δικαίωμα στον πολιτικό γάμο και πολλά άλλα.

Γνωρίζω ότι και οι δύο τομείς που έχω επιλέξει -η τεχνολογία και η αεροπορία- κυριαρχούνται από άνδρες. Οι γυναίκες αποτελούν μόλις το 35% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού στην τεχνολογία και μόλις το 4% στον τομέα της αεροπορίας! Λόγω αυτού, η ανάγκη να αποδεικνύω την αξία μου και να διαπρέπω σε ό,τι κάνω έχει γίνει μέρος της προσωπικότητάς μου.

Η εμπειρία μου ως γυναίκα σε αυτούς τους χώρους με έκανε πιο ανθεκτική, πιο προσανατολισμένη στους στόχους μου και πιο αποφασιστική.

Πώς βλέπει μια Λιβανέζα τη ζωή στην Αθήνα: “Μοιάζει με μια εκδοχή του Λιβάνου στο μέλλον”

Η Ελλάδα, από την άλλη, μου μοιάζει με μια εκδοχή του Λιβάνου στο μέλλον, καθώς έχει ήδη κατακτήσει πολλά από τα δικαιώματα για τα οποία οι Λιβανέζες γυναίκες εξακολουθούν να μάχονται σήμερα.

© Μυρτώ Κυρίτση

Η θέση της γυναίκας στον κόσμο: “Χρειαζόμαστε ισχυρότερη προστασία απέναντι στην έμφυλη βία”

Θα ήθελα να δω τις γυναίκες σε όλο τον κόσμο να απολαμβάνουν ισχυρότερη προστασία απέναντι στην έμφυλη βία, ίσες ευκαιρίες στην εργασία και ισότιμη εκπροσώπηση στην πολιτική και στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων.

Παρόλα αυτά, θέλω να παραμείνω αισιόδοξη. Υπάρχουν ατελείωτες ευκαιρίες εκεί έξω—ίσως εμείς, ως γυναίκες, χρειαστεί να παλέψουμε λίγο περισσότερο για να τις φτάσουμε, αλλά είμαστε ικανές!

Ας μείνουμε συγκεντρωμένες στους στόχους μας, αυτό είναι που κάνει τη διαφορά!

Το μήνυμά μου στις γυναίκες που διαβάζουν αυτό το κείμενο είναι...

Έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας μέχρι να φτάσουμε στο τέλος του τούνελ, αλλά μπορώ να δω το φως. Εσύ όχι;»

Δες εδώ ολόκληρο το αφιέρωμα του JennyGr για την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας, που αναδεικνύει τις εμπειρίες και τις φωνές γυναικών από όλο τον κόσμο που ζουν στην Αθήνα.