Μοιάζει από εκείνες τις μέρες που γυρνάς στο σπίτι, κλείνεις τη πόρτα και νιώθεις γεμάτος από συναισθήματα και σκέψεις. Σκέψεις που σε μπερδεύουν και σε βάζουν σε μια εσωτερική διεργασία, να αναθεωρήσεις πράγματα, να εκτιμήσεις στιγμές της ζωής σου, να θυμηθείς…
Όλα ξεκίνησαν το προηγούμενο Σάββατο. Πήγαινα στην παράσταση του Δημήτρη Παπαϊωάνου «Πρώτη Ύλη». Περνώντας από το κέντρο, όπου γινόταν το 9ο Athens Pride Festival, μπήκα σε ένα κλίμα πολύ όμορφο. Οι άνθρωποι στο gay parade ήταν χαρούμενοι, υπήρχε χρώμα, κέφι, ακουγόντουσαν συνθήματα χαρούμενα, συνθήματα με χιούμορ, μια ζωντάνια που μπορούσε να σε παρασύρει.
Από την ευχάριστη διάθεση, η παράσταση του Δημήτρη Παπαϊωάννου, έρχεται να σε βάλει σε σκέψεις και να σε προβληματίσει. Αρχικά, η παράσταση ξεκινά με τον πρωταγωνιστή να φορά ένα μεταλλικό τενεκέ στο κεφάλι και καθώς περπατά πέφτουν «σκατά». Μια συμβολική εικόνα, που στην ουσία προσπαθεί να σε βάλει στη διαδικασία να αδειάσεις το μυαλό σου από περιττά πράγματα, σκέψεις, πιστεύω. Άλλωστε αυτός είναι και ο στόχος του δημιουργού, η διατήρηση της φαντασίας στην υψηλότερη δυνατή εγρήγορση.
Η ουσία επικεντρώνεται στις ανθρωπινές σχέσεις. Πώς ο έρωτας, ο ενθουσιασμός και ο αυθορμητισμός που νιώθουν οι άνθρωποι στην αρχή της σχέσης τους, αντικαθίστανται από το αιώνιο παιχνίδι του «Πυγμαλίωνα». Ο καθένας προσπαθεί να επιβληθεί στον άλλον, καθορίζοντας το δικό του «κάδρο». Αν είναι δυνατόν και οι δύο να έχουν την ίδια οπτική, αυτού που θα είναι ο πιο ισχυρός της σχέσης. Η διαφορετικότητα δεν έχει πια θέση και ο ένας προσπαθεί να μανιπουλάρει τον άλλον. Είναι μια ευκαιρία να σκεφτείτε τη σχέση σας και να δείτε πόσο έχει μετακινηθεί η θέση σας μέσα σ΄ αυτή, προς την πλευρά του άλλου. Η παράσταση δίνει απλόχερα τροφή για σκέψη και φεύγεις προβληματισμένος. Ο Mιχαλόπουλος είναι εξαιρετικός, μιλάει μέσα στη σιωπή. Μια παράσταση που αξίζει να δείτε, σ΄ένα ωραίο χώρο με πολύ όμορφη αισθητική. Θα παρουσιάζεται στην Πειραιώς 160 έως και τις 14 Ιουλίου.
Η βραδιά όμως είχε μια ευχάριστη ανατροπή και θα μπορούσα να πω πως τελικά κάνοντας ένα κύκλο έκλεισε όπως ξεκίνησε, ευχάριστα και με ένα αίσθημα αισιοδοξίας. Συνάντησα, τυχαία, δύο φίλους μου, που είχα αρκετά χρονιά να δω. Υπήρξαν ζευγάρι, αν και με μεγάλη διαφορά ηλικίας και συνεργάτες στη δουλειά. Κάποιες λάθος κινήσεις, μια άτυχη στιγμή, τους έφερε αντιμέτωπους με οικονομικές και επαγγελματικές δυσκολίες. Σήμερα, κατάφεραν να κάνουν νέο ξεκίνημα, παρά τα προβλήματα. Αν και δεν είναι ζευγάρι, παραμένουν καλοί φίλοι και συνεργάτες. Ήταν στην καλύτερη φάση της ζωής τους. Τους άφησα με τη σκέψη, πως σε μια σχέση όταν υπάρχει αμοιβαία αγάπη, σεβασμός, ο καθένας έχει το δικαίωμα να κρατήσει τα δικά του στοιχεία, η σχέση όσες δυσκολίες και να αντιμετωπίσει, δεν μπορεί να χαλάσει.
