«Σας τα λέω όλα αυτά γιατί εδώ στο νησί μας, όπως κι αλλού, οι γάτες ξεχνάνε, οι άνθρωποι ξεχνάνε και η τρέλα δεν θέλει πολύ να φουντώσει πάλι φτου ξανά κι απ' την αρχή...»
Ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι ένα από τα ινδάλματα του γιου μου. Διαβάζει μανιωδώς τις ιστορίες του και όταν κάποια από αυτές ανεβαίνει στο θέατρο, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να μην πάμε. Και το απολαμβάνουμε δεόντως κι εκείνος κι εγώ!
Μετά το «Δώδεκα παρά δώδεκα» στο Μέγαρο Μουσικής, σειρά είχε η "Τελευταία Μαύρη Γάτα" στο Θέατρο Δημήτρης Χόρν. Το βιβλίο και η ιστορία με την οποία καταπιάνεται είναι από τις πιο επίκαιρες που θα μπορούσαν να παρουσιαστούν. Έχει να κάνει με τον αδικαιολόγητο διωγμό όλων των μαύρων γάτων ως επικίνδυνα και γρουσούζικα πλάσματα. Ο αφανισμός επιτυγχάνεται με εξαίρεση μια μόνο πανέξυπνη μαύρη γάτα που μένει ζωντανή. Και η δράση ξεκινά!
Η παράσταση ήταν υπέροχη! Μια συγκινητική δουλειά από μια ομάδα νέων παιδιών που τα έδιναν όλα και η άριστη πρόθεσή τους φαινόταν από χιλιόμετρα. Καλοδουλεμένο σύνολο, με πολλαπλές αναφορές στο Μαύρο Θέατρο της Πράγας και στο θέατρο σκιών μα, πάνω από όλα, με μαέστρους τρεις καλούς leaders που ανέλαβαν την σκηνοθεσία, τον Kώστα Γάκη, την Αθηνά Μουστάκα & τον Κωνσταντίνο Μπιμπή. Οι ηθοποιοί είναι όλοι πολύ νέα παιδιά και έχουν καλλιεργήσει απίστευτη επικοινωνία με τους μικρούς τους θεατές που τους βάζουν αμέσως στο παιχνίδι.
Το έργο ξεκοκαλίζει και στήνει στον τοίχο θέματα όπως ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία, η προκατάληψη και ο φασισμός με χιούμορ και αισιοδοξία. Δύσκολα λοιπόν χαρακτηρίζεται αποκλειστικά και μόνο παιδική... μήπως ήρθε η ώρα να πάρουμε μερικά μαθήματα από το σύμπαν των παιδιών;
