Ναι μπήκαμε και πάλι στο εορταστικό πνεύμα των Χριστουγέννων. Το και πάλι, έχει να κάνει με το πόσο γρήγορα ήρθαν. Σαν χθες ήταν καλοκαίρι και από τα μαγιό περάσαμε στις Χριστουγεννιάτικες μπάλες, σαν "άκομψο" μοντάζ.
Μου αρέσουν τα Χριστούγεννα, και από τότε που έκανα παιδιά ακόμα περισσότερο. Έχω την δικαιολογία για οποιαδήποτε υπερβολή κάνω σε στόλισμα. ξόδεμα, έθιμο να λέω πως "το κάνω για τα παιδιά". Από την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου στολίζω δέντρο και σπίτι ολόκληρο μέσα, έξω, ο σκύλος μας αρχίζει και φοράει την Χριστουγεννιάτική του μπλούζα, κι εγώ τις χριστουγεννιάτικες πυτζάμες μου, ανάβω πρώτη πάντα στην γειτονιά τα λαμπάκια στο μπαλκόνι (υπάρχουν και κάποιοι που τ΄ αφήνουν όλη την χρονιά..) αγοράζω κουραμπιέδες και μελομακάρονα, σερβίρω τσάι στις χριστουγεννιάτικες κούπες... Kαι ναι "το κάνω για τα παιδιά".
Φέτος όμως ο γιός μου ξέρει.. Ξέρει ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Έγινε εννέα χρονών. Τώρα κάποιοι μπορεί να σκεφτείτε, πως καλά εννέα χρονών και πίστευε ακόμα στον Άγιο Βασίλη;
Βγήκαν στο μεταξύ νέες έρευνες, πως η ύπαρξη του Άγιου Βασίλη τραυματίζει τα παιδιά, αγχώθηκαν κι οι νεαρές μητέρες. Ποιός φέρνει τα δώρα, η μαμά και ο μπαμπάς, ή ο Άγιος Βασίλης; Ευτυχώς Παναγία μου, τελείωσα με αυτά τα άγχη της "νέας" μητέρας.
Μεγάλωσε λοιπόν ο γιος μου και έφυγε ο Άγιος Βασίλης... Προχθές το βράδυ που διαβάζαμε ιστορίες πριν κοιμηθεί, που είναι η δική μας ώρα και δεν την διαπραγματευόμαστε, γύρισε και που είπε.
"Μαμά δεν πιστεύω στον Άγιο Βασίλη, οπότε δεν θα έρθει φέτος".
Κάτι έσπασε μέσα μου. Πάει, μεγάλωσε… Τώρα το επόμενο που θα ακούσω είναι, "μαμά δεν χρειάζεται να μου διαβάζεις πια ιστορίες στο κρεβάτι, γιατί προτιμώ να μπαίνω στο facebook πριν κοιμηθώ". Κι αυτό θα είναι το τελειωτικό πλήγμα. Έτσι πάει, όσα έχουμε ως δεδομένα εξαφανίζονται κι ο Άγιος Βασίλης αποσύρεται κι αυτός στο μεγάλο κιβώτιο των αναμνήσεων.
Και εδώ έρχεται ο Προυστ και οι μαντλέν του, αυτό το λογοτεχνικό μπισκότο της ανάμνησης. Για τον Προυστ, εικόνες, μυρωδιές, τελετουργίες, γέλια, συγκίνηση, μουσική και πρόσωπα ζωντανεύουν απρόσμενα μέσα από ένα μπισκότο, μια μαντλέν, όπως περιγράφει στο Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο. Για εμένα, μέσα από τον Άγιο Βασίλη.
Ναι, ο χρόνος περνάει γρήγορα, και το μπολ των αναμνήσεων σου, γεμίζει από πολλές μαντλέν.
Υ.Γ Θα ήθελα να πω στις νεαρές μαμάδες, πως όταν τα παιδιά σας ρωτάνε αν υπάρχει Άγιος Βασίλης, να τους λέτε την αλήθεια." Αν το πιστεύεις υπάρχει, αν πάψεις να το πιστεύεις, δεν υπάρχει". Γιατί αυτή είναι η αλήθεια της ζωής.
