Κι αναπολώ.. Αναπολώ, το κλάμα που έχει χυθεί πάνω από το κασετόφωνο με το Hotel California και το Careless Whisper. Πόσες φορές αυτό το rewind και play πατιόταν.. Αναπολώ τις ατελείωτες ώρες στα τηλέφωνα με τις φίλες μου και την πολύωρη ανάλυση ενός βλέμματος και μίας φράσης από το το αγόρι που μας άρεσε.
Τις ατελείωτες ετοιμασίες μπροστά στον καθρέφτη, όταν ήταν να πάμε σε πάρτυ. Και την αγωνία του τι θα βάλεις, και που πάντα κατά ένα περίεργο τρόπο δεν σου άρεσε τίποτα και τρύπωνες στη ντουλάπα της μαμάς για να βρεις την λύση.
Κι έφτανες στο πάρτυ και καθόσουν σε εκείνο τον καναπέ και περίμενες τα μπλουζ... Και ερχόταν το τραγούδι που το είχες συνδυάσει μαζί του και είχες χύσει δάκρυα, όχι γιατί χώρισες, αλλά γιατί ακόμα δεν σου είχε ζητήσει να τα φτιάξετε( ήταν πιο δραματικά τα πράγματα τότε στο κεφάλι μας). Και ερχόταν η στιγμή που έπαιζε το Hotel California ο wanna be dj συμμαθητής σου Μιχαήλ , και ο Jimmy ( έτσι τον έλεγαν ) ξανθός με γαλανά μάτια ( είδωλο της Πάττυ) ερχόταν και σου ζητούσε να χορέψετε. Και σηκωνόσουν με ταχυκαρδία, και άρχιζε να σου μιλά στο αυτί και μετά κολλούσε τα χέρια του πιο σφιχτά γύρω από την μέση και εσύ έλιωνες. Και αν έλεγε το πολυπόθητο "θέλεις να τα φτιάξουμε" έμενες άφωνη γιατί δεν είχες προετοιμαστεί για την απάντηση. Είχες φτιάξει το σενάριο στο μυαλό σου μόνο μέχρι "το θέλεις να τα φτιάξουμε". Οπότε βγάζοντας από το στόμα σου τις λέξεις "ναι θέλω", ακουγόσουν σαν το 5th Element.
Ναι λοιπόν, με τα μπλουζ θυμάμαι, με τα μπλουζ κλαίω στις ταινίες, τα μπλουζ ακούω μόνη μου σπίτι πίνοντας το βράδυ την ρακί μου, τα μπλουζ ακούω δυνατά στο αυτοκίνητο, τα μπλουζ ακούω τα καλοκαίρια βλέποντας τα αστέρια και με τα μπλουζ περνάει η ζωή μου σαν κινηματογραφική ταινία από μπροστά μου. Και το 2016 τα περισσσότερα μου μπλουζ έφυγαν, αλλά δεν χάθηκαν. Οπότε βάλτε τέρμα το volume και ακούστε δυνατά το ....
"You belong to the City", Glenn Frey
'' Careless Whisper", & " One more try ", George Michael
"Dance me to the end of Love" Leonard Cohen
"Ashes to Ashes" & "Space Oddity" David Bowie
Υ.γ. Η κεντρική φωτό του άρθρου, είναι από τον βρετανό καλλιτέχνη Chris Barker, ο οποίος θέλησε να τιμήσει τους επώνυμους νεκρούς του 2016 χρησιμοποιώντας το εμβληματικό εξώφυλλο των Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band. Το μοναδικό πρόσωπο που λείπει από το πόστερ του Barker είναι η Carrie Fisher, την οποία δεσμεύτηκε να προσθέσει.
