Κάθομαι λοιπόν πάνω από το κινητό μου αλλάζοντας σειρά στα τραγούδια, προσθέτοντας καινούρια και σβήνοντας κάποια άλλα, και σκέφτομαι εικόνες και στιγμές που έζησα και συνδέθηκα ακούγοντας κάποιους στίχους.
Στιγμές πάνω σε φουσκωτό με ηλιοβασίλεμα και το "Sunscreen" του Baz Luhrmann να παίζει τέρμα, βραδινό καλοκαιρινό μπάνιο μετά από ερασιτεχνικό παραθαλάσσιο μπάρμπεκιου (ο θεός μας έσωσε και δεν καήκαμε) ακούγοντας το Lovesong των Cure, δείπνο για δύο με τον Nat King Cole να τραγουδάει στην εκτέλεση των Generations το Lush Life, αλλά και στιγμές που θέλω να είμαι μόνη και δεν πιστεύω σε τίποτα, το Mad World του Michael Andrews είναι στα favorites.
Σε ώρες χαλάρωσης με ρακί, πληκτρολογώντας στο laptop, θα τσουγκρίσω με τον Donald Harrison Jr. & and the New Orleans ακούγοντας "Mamzelle Zizi" αλλά κι ο κεραυνοβόλος έρωτας μπαίνει με στο άκουσμα του "Made for you" της Niia.
Αλλάζω λοιπόν το playlist, σημαίνει πως θέλω να βάλω σε μία τάξη το παρελθόν, όμορφα και καλά ξεσκονισμένο, πως ολοκλήρωσα έναν κύκλο και τώρα είμαι έτοιμη με νέες μουσικές για τον επόμενο που ανοίγει. Η ψυχοθεραπεία της μουσικής με λίγα λόγια...
Κι όπως είχε πει ο Ραχμάνινοφ " Η μουσική είναι αρκετή για μια ζωή, αλλά η διάρκεια μιας ζωής δεν είναι ποτέ αρκετή για την μουσική".
Και αγαπημένο τραγούδι για τον κύκλο που τελειώνει και μου έμαθε τόσα πολλά και τον ευγνωμονώ, σίγουρα θα παίξω το "My Beautiful Kind " των Alex Puddu & The Butterfly Collectors.
"The sun is so much higher today
I walked for miles to find my way
the cause I am driving back words behind my back
somebody is on the run..."
