Πολλές φορές αναρωτιέμαι πώς θα ήταν εάν έκλεινα όλα τα ταξίδια σε ένα κουτί, το κλείδωνα και το έβαζα κάτω από το κρεβάτι. Έτσι για να έβλεπα πώς θα ήταν η ζωή μου χωρίς όλες αυτές τις εικόνες. Να μπορούσα να δω πως θα ήμουν αν δεν είχα ζήσει όλες αυτές τις όμορφες στιγμές.Είμαι σίγουρη πως εάν έφευγαν ξαφνικά από μπροστά μου όλες αυτές οι μυρωδιές, οι γεύσεις, τα συναισθήματα, οι εικόνες, θα έβλεπα μια ζωή χωρίς περιπέτεια, χωρίς χρώμα, χωρίς ρίσκο. Πόσο σπουδαίο πράγμα είναι να κάνεις ταξίδια, να ξεφεύγεις λίγο από την καθημερινότητα.
Το λέω συχνά και είναι η αλήθεια μου. Τα ταξίδια είναι η προίκα μου. Και είμαστε τόσο τυχεροί επειδή ζούμε στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου και μπορούμε να αποδράσουμε για λίγες ημέρες σε πανέμορφα μέρη. Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε αποφάσισα να κάνω ένα Road Trip μέχρι τον Μυστρά. Μπήκα λοιπόν στο νέο Honda CR-V 1.5 i-VTEC Turbo, έβαλα τη ζώνη μου και με διάθεση για εξερεύνηση και περιπέτεια ξεκίνησα το ταξίδι μου για τη Σπάρτη.
Οδηγώντας 214 χιλιόμετρα, τα οποία ήταν τα πιο άνετα χιλιόμετρα που έχω οδηγήσει μέχρι σήμερα, αφού το νέο Honda CR-V έχει στιβαρό πάτημα χωρίς καθόλου τριγμούς και με τρομερή άνεση και ικανότητα σε χωματόδρομο, έφτασα στην Καστροπολιτεία του Μυστρά. Ένα χωριό που παραμένει σχεδόν ακατοίκητο που σου προσφέρει απλόχερα μια πρωτόγνωρη πολιτιστική εμπειρία (και όχι μόνο), ενώ καθηλώνει το βλέμμα και ξυπνάει τις αισθήσεις. Ετοιμάστηκα λοιπόν για ένα ταξίδι στο χρόνο. Επισκέφτηκα την περίφημη καστροπολιτεία, περιηγήθηκα ανάμεσα σε βυζαντινές εκκλησίες, σκαρφάλωσα στα τείχη της, απόλαυσα τη συγκλονιστική θέα και προσπάθησα να ακολουθήσω τα βήματα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου ο οποίος ξεκίνησε από εδώ το ταξίδι του για την Κωνσταντινούπολη, το 1449.
Μετά από την τόσο όμορφη περιπλάνηση στο Μυστρά ανηφόρησα προς τα low profile Πικουλιάνικα. Με διάσπαρτα µέσα στο πράσινο τα ελάχιστα σπιτάκια του, ο οικισµός φηµίζεται για τη γραφικότητα αλλά, τη θέα, αλλά και τις λίγες και ψαγµένες επιλογές που θα σε κρατήσουν κοντά του. Και τη στιγμή που ένιωσα το στομάχι μου να διαμαρτύρεται, είδα ένα πέτρινο μαγαζάκι με έναν υπέροχο κήπο. Χωρίς δεύτερη σκέψη μπήκα μέσα και ευτυχώς η επιλογή μου με αντάμειψε. Στο Κτήμα Σκρέκα το περιβάλλον ήταν ζεστό και φιλικό ενώ οι γεύσεις ήταν απλά υπέροχες.
Όπως όμως όλα τα ωραία έτσι και αυτό το Σαββατοκύριακο τελείωσε και έπρεπε να πάρω το δρόμο του γυρισμού. Καθώς οδηγούσα το άνετο και αγαπημένο μου Honda CR-V, σκεφτόμουν πως το road trip είναι ένας τρόπος ταξιδιού και αναψυχής και αν δεν το έχετε δοκιμάσει, καιρός είναι να γευτείτε τις χαρές του. Και στον ευλογημένο τόπο που ζούμε οι διαδρομές και τα τοπία που θα βρείτε είναι άπειρα.
