Γνωρίστε την πρώτη ελληνική Μέθοδο Αυτοβελτίωσης.
Η Μαρία Λεβέντη γεννήθηκε το 1970 στην Ελευσίνα και σπούδασε ιατρική στο ΑΠθ. Ειδικεύτηκε στην ψυχιατρική, στη Β΄ Πανεπιστημιακή Κλινική του ΑΠΘ, ενώ στη συνέχεια παρακολούθησε το μεταπτυχιακό τμήμα του ΚΤΨ στην Art Therapy. Τότε ήταν που άρχισε να εμβαθύνει στην ιστορία της τέχνης και στην αποκωδικοποίηση των παγκοσμίων αρχετυπικών συμβόλων. Παράλληλα μελέτησε την αρχαία ελληνική γραμματεία και τη συγκριτική θρησκειολογία. Αποτέλεσμα όλης αυτής της έρευνας ήταν η μέθοδος της Σφαιρικής Αντιληπτικότητας την οποία εμπνεύστηκε μαζί με το σύζυγο της Ιωάννη Καρλαούζο το 2003. Το 2008 ίδρυσαν τη Σφαιρική Αντιληπτικότητα ΕΠΕ στην οποία διδάσκουν τη μέθοδο σε αυτοτελή ή ετήσια σεμινάρια. Το 2011 η μέθοδος αναγνωρίστηκε διεθνώς στο παγκόσμιο συνέδριο ψυχολογίας που έγινε στη Σρι Λάνκα. Στο ίδιο συνέδριο της απονεμήθηκε διδακτορικό τιμής ένεκεν στον τομέα της ψυχολογίας για την προσφορά της στην επιστήμη και ο τίτλος της αντιπροέδρου στον Σύνδεσμο Ψυχολογίας Ασίας Ειρηνικού. Το 2012 ίδρυσαν μαζί με το σύζυγο της και τους συμβούλους της Σφαιρικής Αντιληπτικότητας τον ΜΚΟ Σφαιρική Αντιληπτικότητα: Η Τέχνη της Νέας Συνείδησης, με στόχο τη διάδοση των αρετών και της αγάπης μέσα από το πρίσμα της διευρυμένης αντίληψης. Είναι μέλος του ΙΣΑ, της ΕΨΕ, της SUNFO.
Για Φαντάσου! ...
Θυμάμαι όταν πήγαινα δημοτικό! Γέλια, παιχνίδι, ανεμελιά και, που και που, δέος και περιέργεια για όλους και για όλα. Οι μεγάλοι, οι ψηλότεροι ήταν η αγωνία μου. Πότε θα μεγαλώσω, πότε θα τελειώσω το σχολείο να κάνω κι εγώ αυτό που θέλω, η μόνιμη ερώτησή μου.
Κάποια στιγμή το σχολείο το τελείωσα, τελείωσα και το πανεπιστήμιο και ήρθε η ώρα να κάνω πια αυτό που θέλω! Έτσι τουλάχιστον νόμιζα.
Οι συνειδητοποιήσεις για τις «κοινωνικές δομές» και τις «ίσες ευκαιρίες» άρχισαν να πέφτουν η μία μετά την άλλη. Σύγχρονη Ελλάδα. Λόγια, αλήθειες και πραγματικότητα.
Δεν έβρισκα πουθενά τον Πλάτωνα, τον Πυθαγόρα, το Σωκράτη, ούτε καν τον Κολοκοτρώνη ή τον Καβάφη. Φιλοσοφία, στρατηγική και τέχνη εμφανίζονταν περιστασιακά μόνο από φωτισμένες μονάδες. Άλλα είχα μάθει στο σχολείο, άλλα ήλπιζα να βρω κι άλλα βρήκα ως ενήλικας πολίτης αυτής της χώρας.
Όμως το «γλέντι» δε σταμάτησε εκεί. Συνεχίστηκε με εκκωφαντικούς ρυθμούς φτάνοντας στο σήμερα, στην Ελλάδα του 2013. Έτσι τώρα από γλέντι, χάος. Κι εγώ; Τι μπορώ να νιώσω που γεννήθηκα Ελληνίδα; Απογοήτευση, θλίψη, θυμό ή «ελληναράδικο» φανατισμό χωρίς βάθος κι αιτία. Ε, λοιπόν, τίποτα απ’ όλα αυτά!
Επιλέγω από συνείδηση να βουτήξω μέσα στα έγκατα του είναι μου για ν’ ανακαλύψω τη σπίθα. Αυτή τη σπίθα που σιγοκαίει χρόνια τώρα από την εποχή του σχολείου, περιμένοντας λίγο λάδι (έλαιο) για να την φουντώσει.
Εικόνα από το βιβλίο της Μαρίας Λεβέντη, "Φαντασία η Μεγάλη Ντίβα".
Ποιος θα μας δώσει έλεος σαν έθνος; Ποιος θα συγχωρήσει τα λάθη και τις αμαρτίες μας; Ποιος θα απονείμει εντέλει δικαιοσύνη; Που να στρέψω το βλέμμα μου για βοήθεια; Σ’ ένα σπουδαίο φίλο από το εξωτερικό ή σ’ ένα θεϊκό φίλο από τον ουρανό; Μας ακούει άραγε κανείς ή οι κραυγές μας περνάνε και χάνονται στον αέρα;
Όταν ήμουν παιδί είχα πολύ πείσμα. Οι γονείς μου συνήθιζαν να λένε: πρόσεχε Μαρία που θα πας με τόσο πείσμα. Μπορεί να φτάσεις πολύ μακριά, αλλά μπορεί και να καταστραφείς.
Μετά από πολύ κόπο, πόνο και χρόνο έχω το κουράγιο να δηλώσω ότι κατάφερα να κάνω το πείσμα μου ενεργητική υπομονή. Κατάφερα ν’ αντέξω τα εννέα όχι, μέχρι να έρθει το ένα ναι. Γι’ αυτό το ένα πολύτιμο ναι, άξιζε να περιμένω. Χαλάλι όλα όσα πέρασα. Με έμαθαν ν’ αντέχω, με έκαναν πιο δυνατή. Με έμαθαν να εκτιμώ και να ταξινομώ σωστά πρόσωπα και πράγματα.
Κυρίως μ’ έμαθαν όμως να παρατηρώ. Μέσα απ’ αυτή την εξαντλητική παρατήρηση συνάντησα τα παιδιά μου και τους φίλους τους. Διαπίστωσα με τα μάτια του γονιού ότι τα παιδιά μου δεν νοιάζονται για την Ελλάδα. Δεν ξέρουν καν τι είναι η Ελλάδα και οι Έλληνες και δυστυχώς ούτε και θέλουν να μάθουν…
Αναρωτιόμουν τι έγινε μέσα σε τόσα λίγα χρόνια. Πως χάθηκε η έμπνευση, που πήγε η φαντασία, πως και γιατί ξεράθηκαν κι ερήμωσαν όλα;
Και έτσι ξαφνικά, από κει που δεν το περίμενα, με τρόπο που δεν τον περίμενα ήρθε η δική μου έμπνευση. Η έμπνευση που άλλαξε όλη τη ζωή μου, που μου έδωσε ελπίδα και θάρρος για να συνεχίσω. Η έμπνευση της Σφαιρικής Αντιληπτικότητας. Όχι της αντίληψης. Αυτή είναι μια συγκεκριμένη ιδιότητα με την οποία γεννιέσαι. Η αντιληπτικότητα όμως, είναι η ικανότητα να διευρύνεις την αντίληψή σου. Να βουτήξεις στο βάθος των εννοιών για ν’ ανακαλύψεις το ύψος τους.
Πως; Κουνώντας κι εσύ τα χεράκια σου, γιατί αλλιώς ο Άη Νικόλας δεν μπορεί να σε σώσει, όπως λέει κι η παροιμία. Στην αρχή δειλά δειλά, με μικρά βήματα, με μικρές αλλαγές. Έπειτα με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, με μεγαλύτερες συνειδητοποιήσεις και περισσότερη θέληση για αλλαγή. Στο τέλος, αν και η αλήθεια είναι πως τίτλοι τέλους δεν πέφτουν εύκολα στο ταξίδι της αυτοβελτίωσης, νέοι όροι, νέοι στόχοι, νέα όρια.
Καλύτερος συνοδοιπόρος στο ταξίδι αυτό δεν υπάρχει πέρα από την φαντασία. Την Φαντασία, τη μεγάλη Ντίβα. Τη Ντίβα που δεν παρακαλάει, που απλά ανεβαίνει στη σκηνή για να προκαλέσει, να διεγείρει και να αναστατώσει.
Αν νομίζεις ότι η δική σου φαντασία έχει χαθεί, κάνε μια απλή κίνηση: αποφάσισε να την αναζητήσεις. Άπλωσε της το χέρι και βγάλτη από το λαβύρινθο του μυαλού σου. Μόνο η σωστή χρήση της φαντασίας μπορεί να σου δώσει ελπίδα. Μόνο αυτή μπορεί να σε κάνει αληθινά ευτυχισμένο άνθρωπο.
Αφέσου σ’ αυτήν χρησιμοποιώντας σαν οδηγό το μίτο της Αριάδνης. Κι αν προτιμάς, δώστου και χρώμα. Βάψτον κόκκινο. Σαν την κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη. Κι αν μπορείς δώσ’ της κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινήσει. Το παραμύθι της δικής σου ζωής.
Μαρία Λεβέντη
• Η Σφαιρική Αντιληπτικότητα είναι η πρώτη Ελληνική μέθοδος αυτοβελτίωσης. Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ.
• Φαντασία η Μεγάλη Ντίβα είναι το βιβλίο της Μαρίας Λεβέντη που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Χρυσαλλίδα. Για λεπτομέρειες πατήστε εδώ.
