"Μέσα από το ιατρικό ρεπορτάζ κατάλαβα ότι η δημοσιογραφία μπορεί να είναι και χρήσιμη και ουσιαστική."
Ο Μιχάλης Κεφαλογιάννης γεννήθηκε στην Κρήτη και σπούδασε δημοσιογραφία στην Αθήνα. Ξεκίνησε την καριέρα του από την εφημερίδα Μεσημβρινή και ειδικεύτηκε στο ιατρικό ρεπορτάζ. Το 2000, και μετά από κάποια χρόνια εμπειρίας στην ιδιωτική τηλεόραση, ανέλαβε το ιατρικό ρεπορτάζ του MEGA, έχοντας παράλληλα την επιμέλεια και παρουσίαση της εκπομπή "ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ''. Το 2004 συνέχισε την εκπομπή με τίτλο «ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ'' στην κρατική τηλεόραση, ενώ εργάστηκε και ως αρχισυντάκτης στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων. Το 2010 επέστρεψε στο MEGA για να παρουσιάσει την ανανεωμένη εκπομπή «ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΟΥ''. Ο δημοσιογράφος μιλάει στο Jenny.gr για όλες τις πτυχές που αφορούν την εκπομπή και την καριέρα του, αλλά και για το πώς ο ίδιος βιώνει την τωρινή δύσκολη ελληνική πραγματικότητα.
Ξεκινήσατε την καριέρα σας από την εφημερίδα Μεσημβρινή. Πώς και γιατί επιλέξατε τη δημοσιογραφία;
Μου άρεσε από παιδί, από τότε που άρχισα να αντιλαμβάνομαι τα πράγματα. Δηλαδή, νωρίς στην εφηβεία για κάποιο λόγο ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Ο πατέρας μου δεν ήθελε ούτε να το ακούσει, δεν του άρεσε η ιδέα. Διάβαζε όμως τη Μεσημβρινή και κάποια στιγμή έτσι όπως καθόμουν άρχισα να διαβάζω την εφημερίδα, ήμουν περίπου 15 και έλεγα ότι «εγώ κάποια στιγμή θα γράψω σε αυτήν την εφημερίδα και θα δουλέψω σε αυτήν την εφημερίδα.» Οπότε ήταν ένα όνειρο πολύ κρυφό. Φαίνεται ότι υποσυνείδητα το κυνήγησα και έγινε πραγματικότητα.
Το ιατρικό ρεπορτάζ πώς προέκυψε;
Εντελώς τυχαία, από μία ανάγκη που υπήρχε στην ίδια την εφημερίδα. Με κάλεσε ο τότε διευθυντής ο Πασαλάρης και μου είπε «Υπάρχει ένα κενό εδώ. Κι αν θέλεις να ασχοληθείς με αυτό.» Μάλιστα μου είχε πει τότε, το 1990-91, «Ξέρεις αυτή τη στιγμή δεν είναι ένα δημοφιλές ρεπορτάζ, αλλά εκτιμώ ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι ένα πολύ δημοφιλές ρεπορτάζ.» Και είχε δίκιο απ’ό,τι φαίνεται. Οπότε η επιλογή ήταν τυχαία. Απλώς το ρεπορτάζ αυτό με κέρδισε γιατί σου έδινε τη δυνατότητα, για να μπορέσεις να το κάνεις, να διαβάσεις πολύ, να ασχοληθείς σοβαρά, και είχε και ένα κομμάτι κοινωνικό το οποίο εμένα μου δημιούργησε μία αίσθηση προσφοράς μέσα από αυτή τη δουλειά. Δηλαδή, κατάλαβα ότι η δημοσιογραφία μπορεί να είναι και χρήσιμη και ουσιαστική μέσα από αυτό το ρεπορτάζ.
Γνωρίζετε ιστορίες ατόμων που έχουν βοηθηθεί μέσω της εκπομπής;
Πολλές και είναι το πιο συγκινητικό κομμάτι της δουλειάς μου και σας λέω ειλικρινά ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή από το να σε σταματάει ένας άνθρωπος και να σου λέει ότι «χάρη σε αυτήν την εκπομπή έκοψα το κάπνισμα ή η γυναίκα μου βρήκε λύση μετά από αυτήν την εκπομπή ή πρόλαβα τον καρκίνο στο αρχικό στάδιο αφού σας είδα ή αναθεώρησα όλη μου τη ζωή γιατί ήξερα πως είχα αγχώδη διαταραχή και ποτέ δεν το έλεγα στον εαυτό μου, το διαπίστωσα από εσάς.»
Στη σημερινή εποχή που ο άνθρωπος διακατέχεται από άγχος και φοβίες πιστεύετε ότι ενδεχομένως η πολλή ενημέρωση και γνώση μπορεί να προκαλούν ακόμη περισσότερο άγχος;
Υπάρχει μια μεγάλη μερίδα τηλεθεατών τους οποίους ονομάζω ‘αποσπασματικούς τηλεθεατές’ γιατί με βλέπουν στον δρόμο και μου λένε «πολύ ωραίο αυτό, πολύ χρήσιμο, αλλά ξέρεις αλλάζω κανάλι. Δεν μπορώ πάνω από 10 λεπτά.» Αυτή είναι και η ελευθερία που σου προσφέρει η τηλεόραση, το να μπορείς να αλλάξεις κανάλι όποτε θες. Βέβαια, πιστεύω ότι οι άνθρωποι σήμερα αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερη σοβαρότητα το θέμα της υγείας, το αξιολογούν περισσότερο απ’ό,τι παλιότερα. Γενικότερα είμαστε σε μία εποχή που αξιολογούμε πιο ουσιαστικά πράγματα τα οποία παλιότερα ενδεχομένως τα θεωρούσαμε αυτονόητα και αυτό έχει βοηθήσει στο να αξιολογήσουν οι άνθρωποι σημαντικά τον τρόπο που ζουν. Δηλαδή, προσπαθούν να ζήσουν καλύτερα που γι’αυτούς είναι πολύ σημαντικό και βλέπω μια μεγάλη στροφή. Από τον φόβο περάσαμε στην ενημέρωση. Τους ενδιαφέρει να γνωρίζουν πράγματα. Βέβαια, η υπέρ-ενημέρωση που μπορεί να γίνει μέσω διαδικτύου ή άλλων μέσων μπορεί όντως να δημιουργήσει στρεβλώσεις και από ένα σημείο και μετά αντί να γίνει καθησυχαστική γίνεται ‘πανικοβλητική’. Ωστόσο, για κάποιον λόγο προσπαθώ στην εκπομπή να μιλάω για αυτά τα θέματα όσο πιο ανοιχτά και χαλαρά μπορώ, και με χιούμορ όταν γίνεται βέβαια αυτό, να τα κάνω πολύ οικεία γιατί είναι οικεία. Σε κάθε οικογένεια υπάρχει ένα τέτοιο πρόβλημα για να το πούμε πολύ πρακτικά και νομίζω, μου το λένε δηλαδή, ότι δεν φοβίζει αυτό. Ότι είναι κάτι το οποίο είναι πολύ οικείο και δεν τους στενοχωρεί. Το παρακολουθούν ακόμη και με ευχαρίστηση έχω ακούσει!
Εσείς επηρεάζεστε;
Θα ήμουν μεγάλος ψεύτης αν έλεγα ότι στην αρχή τουλάχιστον του ρεπορτάζ δεν συμπεριφερόμουν όπως και οι φοιτητές της ιατρικής. Νόμιζα ότι είχα τα πάντα. Ακόμα και πράγματα, που ενώ ήμουν 23 χρονών όταν ξεκινούσα, δεν θα μπορούσαν να συμβούν σ'εμένα. Θυμάμαι ένα πολύ αστείο παράδειγμα που ρωτούσα "αυτό που λέτε για τον προστάτη μπορεί να συμβεί…" ενώ ήμουν 23 χρονών. Είχε πάρα πολύ πλάκα. Μετά όταν κατάλαβα ότι έμπαινα πιο βαθιά όσον αφορά στη γνώση του αντικειμένου κατάλαβα ότι η γνώση είναι δύναμη και ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβάμαι. Αντιθέτως, το ρεπορτάζ αυτό με βοήθησε να αλλάξω πολλά πράγματα στη ζωή μου. Άλλαξα τη διατροφή μου ριζικά, προσέχω πάρα πολύ, γυμνάζομαι, δεν καπνίζω και γενικότερα με έχει βοηθήσει στο να μην κάνω ακρότητες που έκανα παλιότερα, όσον αφορά στο φαγητό και το ποτό… έχει αλλάξει η ζωή μου από αυτό.
Πώς επηρεάζουν τους τηλεθεατές οι ιστορίες των επωνύμων που φιλοξενείτε στην εκπομπή σας;
Θα σας απαντήσω πολύ απλά, λέγοντάς σας να θυμηθείτε τι έγινε όταν η Angelina Jolie ανακοίνωσε ότι έκανε προληπτική μαστεκτομή. Επηρεάζουν καταλυτικά. Το έχω δει αυτό από γνωστούς μου, δηλαδή έχω δει ανθρώπους να μου λένε ‘πω, πω, αυτός τι έχει, μπράβο που το αντιμετώπισε έτσι…», φέρνοντας παράδειγμα ένα πρόσωπο συγκεκριμένο που μίλησε για τη δική του ιστορία κι αυτό καταλαβαίνω ότι έχει πολύ μεγάλη δύναμη. Δεν γίνεται για λόγους τηλεθέασης, τουλάχιστον στη δική μου εκπομπή προσπαθώ να μην γίνεται για λόγους τηλεθέασης και είναι σημαντικό το πώς αυτοί οι άνθρωποι μας εμπιστεύονται. Δεν έχει αρνηθεί σχεδόν κανείς να μιλήσει για ένα τέτοιο σοβαρό θέμα, γιατί ξέρουν ότι η εκπομπή αυτή θα τους σεβαστεί και ότι το παράδειγμά τους μπορεί να βοηθήσει χιλιάδες άλλους ανθρώπους που θα τους δουν. Οπότε, επειδή αυτή η διαδικασία γίνεται μέσα σε ένα πλαίσιο σοβαρότητας, νομίζω ότι είναι και χρήσιμη τελικά. Ο άλλος βλέπει ότι και ο άλλος που θεωρεί ότι είναι άτρωτος, είναι τρωτός και παύει να φοβάται. Να φοβάται τις λέξεις, τις ασθένειες…
Τι ποσοστό κατέχει στη θεματολογία της εκπομπής το κομμάτι της ψυχικής υγείας;
Κατέχει κάθε χρόνο τουλάχιστον ένα 20%. Το 20% είναι θέματα ψυχολογίας. Αλλά αυτό θα αδικούσε την εκπομπή, καθώς σε κάθε θέμα υπάρχει μια προέκταση ψυχολογική. Δηλαδή, θυμάμαι ελάχιστες εκπομπές που δεν υπήρχε ένας ψυχίατρος ή ένας ψυχολόγος.
Πιστεύετε ότι οι τηλεθεατές φοβούνται περισσότερο τα θέματα ψυχικής υγείας;
Υπάρχει ένα τεράστιο ταμπού. Η ταμπέλα του «θα με πουν τρελό, θα σκεφτούν ότι είμαι αδύναμος στη δουλειά μου θα το εκμεταλλευτούν, ότι ενδεχομένως δεν θα είμαι τόσο λειτουργικός όσο ήμουν…» Οπότε, αυτό μένει κρυφό, οι άνθρωποι βασανίζονται, βασανίζονται πολύ και αυτό φαίνεται ανάμεσα στις ανθρώπινες σχέσεις. Είναι ξεκάθαρο πια ότι οι άνθρωποι βασανίζονται. Νομίζω ότι τίποτα δεν έχει περιγράψει πιο ξεκάθαρα αυτό που αισθάνεται σήμερα η κοινωνία από το σύνθημα που υπάρχει στους δρόμους, η λέξη «βασανίζομαι…».
Πώς επιλέγεται η θεματολογία της εκπομπής;
Η θεματολογία είναι αποτέλεσμα συσκέψεων που κάνω με τους συνεργάτες μου. Έχουμε ασχοληθεί πολλές φορές με θέματα που είναι κόντρα στην τηλεθέαση, όπως οι εθισμοί, για παράδειγμα, ή τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα που ξέραμε ότι παρόλο που λένε όλοι ότι ενδιαφέρονται, τελικά όταν γίνονται δεν κάνουν πολύ μεγάλες τηλεθεάσεις. Αλλά δεν μας ενδιέφερε γιατί θέλαμε ουσιαστικά αυτή η εκπομπή να πει αλήθειες για κάποια πράγματα που ενδεχομένως να μην μιλάμε ανοιχτά και κυρίως οι νέοι άνθρωποι. Είναι πολύ σημαντικό ότι αυτή τη χρονιά ειδικά κατακτήσαμε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι νεανικού κοινού.
Με ποιον τρόπο παρουσιάζονται τα θέματα έτσι ώστε να γίνονται πιο κατανοητά στους τηλεθεατές;
Είναι μια διαδικασία που μπορεί να φαίνεται εύκολη, βγαίνει κάποιος μιλάει στην τηλεόραση, κάνει κάποιες ερωτήσεις και τελειώνει η εκπομπή… Είναι μια διαδικασία πάρα πολύ δύσκολη καθώς απαιτεί πάρα πολλή μελέτη και έρευνα πριν από κάθε εκπομπή, αρκετές συσκέψεις, ένα ολόκληρο σενάριο που γράφεται πριν από κάθε εκπομπή, και απαιτεί και βαθειά γνώση του αντικειμένου από τον άνθρωπο που κάνει την εκπομπή. Προσπαθώ πάντα να διατηρώ την επιστημονική ουσία των πραγμάτων, είναι πολύ σημαντικό αυτό και για τους επιστήμονες, χωρίς να χάνεται η επιστημονικότητα, αλλά να λέγονται τα πράγματα με πάρα πολύ απλό και κατανοητό τρόπο. Και νομίζω ότι αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα που έχει κερδίσει η συγκεκριμένη εκπομπή, ότι δηλαδή μπορεί να την παρακολουθήσει από τη γιαγιά σε ένα χωριό μέχρι τον καθηγητή πανεπιστημίου και να πάρει τα μηνύματα που πρέπει να πάρει. Προσπαθούμε να ξεκαθαρίσουμε το τοπίο σε αυτήν την εκπομπή. Διαβάζοντας διάφορα πράγματα για να δούμε τι ισχύει, τι δεν ισχύει, να ρωτήσουμε τις απόψεις των ειδικών και να τις παραθέσουμε μετά από πάρα πολλή έρευνα.
Μετά από κάποια εκπομπή υπήρξαν ποτέ επικριτικά σχόλια ή επισημάνσεις από ιατρικούς επιστημονικούς κύκλους;
Μπορεί να σας φανεί παράξενο και εμένα μου φαίνεται παράξενο ορισμένες φορές, αλλά δεν έχει προκύψει ποτέ κάτι τέτοιο. Δηλαδή, δεν μας έχει πάρει ποτέ κάποιος να διαμαρτυρηθεί, να πει «αυτό ήταν λάθος». Είναι πραγματικά και για εμένα λίγο ανησυχητικό αυτό! Και λέω ανησυχητικό γιατί δεν μπορεί να είμαστε πια τόσο καλοί. Κάπου έχουμε κάνει σίγουρα λάθος. Αλλά δεν έχει συμβεί και αυτό είναι ίσως ένα "παράσημο" από τον επιστημονικό κόσμο, που τουλάχιστον δεν μας έχει αποδοκιμάσει μέχρι στιγμής για κάποιες απόψεις ή θέματα που υπήρξαν στην εκπομπή.
Οι εκπρόσωποι του επιστημονικού κόσμου είναι πρόθυμοι να μιλήσουν;
Είναι πρόθυμοι, ναι. Ελάχιστές φορές είχαμε αρνήσεις από αρκετά καλούς επιστήμονες. Αλλά ούτως ή άλλως οι περισσότεροι δέχονται γιατί βλέπουν ότι αυτό βοηθάει και τους ίδιους για την ίδια τους τη δουλειά. Είναι κάποιοι που έρχονται περισσότερο για να βοηθήσουν το σύνολο. Για να πουν δέκα πράγματα τα οποία θα βοηθήσουν συνολικά, που είναι πολύ βασικό.
Η εκπομπή σας θα συνεχιστεί και την επόμενη τηλεοπτική σαιζόν;
Είμαστε σε μία περίοδο που όλα αποφασίζονται την τελευταία στιγμή. Δεν έχω κάποιες ενδείξεις ότι δεν θα συνεχιστεί. Όμως, δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι θα συνεχιστεί, γιατί δεν είμαι εγώ που θα πάρω αυτήν την απόφαση. Θα ξανασυζητήσω αυτό το θέμα όταν επιστρέψω πια τον Σεπτέμβρη.
Αν δεν κάνατε ιατρικό ρεπορτάζ με τί άλλο θα θέλατε ή θα μπορούσατε να ασχοληθείτε;
Έχω δύο μεγάλες αγάπες. Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια, οπότε αν θα έκανα ποτέ κάτι θα είχε να κάνει με αυτό και θα ήταν ταξιδιωτικοί οδηγοί, γιατί λειτουργώ ως ταξιδιώτης και όχι ως τουρίστας. Μου αρέσει δηλαδή να ανακατεύομαι με τον κόσμο στις χώρες που πάω, να ζω τη ζωή των ντόπιων και νομίζω ότι κάποια στιγμή αυτό θα το εκμεταλλευτώ, καθώς μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια και η φωτογραφία. Δεν ξέρω με ποιον τρόπο, θα δω στο μέλλον. Μία άλλη μου μεγάλη αγάπη είναι η αρχιτεκτονική. Το πρώτο πράγμα που κάνω όταν βρεθώ σε ένα μέρος και έχω ελεύθερο χρόνο είναι να πάρω τη φωτογραφική μου μηχανή και να αρχίσω να φωτογραφίζω κτίρια. Μου αρέσει η αισθητική, μου αρέσει ο χώρος που ζω να είναι πολύ προσεγμένος. Μου αρέσει πάρα πολύ η αρχιτεκτονική στα κτίρια στα και στα σπίτια.
Φαίνεστε θετικός άνθρωπος. Πώς τα καταφέρνετε;
Είμαι πολύ. Δεν προσπαθώ γι’αυτό, ειλικρινά, δηλαδή μάλλον είναι έμφυτο. Ακόμα και όταν όλα πάνε στραβά εγώ είμαι αισιόδοξος, χαμογελάω και λέω ότι όλα θα πάνε καλά.
Ποια συμβουλή θα θέλατε να δώσετε στον κόσμο;
Εγώ νομίζω ότι το πιο σημαντικό είναι οι άνθρωποι να εκπληρώνουν τις επιθυμίες τους και να μην κρατάνε πράγματα μέσα τους. Ιδίως αυτή τη δύσκολη εποχή.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα
