Η πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση της Ναταλίας Τσαλίκη στη ρομαντική κομεντί του Χρήστου Δήμα Amore Mio (στους κινηματογράφους από την Odeon) ήταν μόνο η αφορμή για μια εξομολογητική και απολαυστικά διδακτική (άθελά της) συνέντευξη, αποκλειστικά για το jenny.gr, με θέματα όπως η σχέση θεάτρου και ψυχολογίας, η ευεργετική επαφή με τους νέους, ο κίνδυνος που ελλοχεύει όταν οι άνθρωποι εφησυχάζουν αλλά και το πρόγραμμα μιας πολυάσχολης ηθοποιού όταν -έστω για λίγο- δεν κάνει θέατρο.
Ο κινηματογράφος και το Amore Mio: Πάντα μου άρεσε ο κινηματογράφος αλλά δεν είχε τύχει να κάνω μέχρι τώρα, άλλοτε είχα πει «όχι», κι άλλοτε δεν ευοδώθηκαν οι συνεργασίες. Με τον Χρήστο Δήμα είχαμε συνεργαστεί σε ένα επεισόδιο της Δέκατης Εντολής και είχαμε αλληλοεκτιμηθεί σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο. Είχα ξανασυζητήσει για μια ταινία, αλλά δεν είχε γίνει. Τώρα τα καταφέραμε και είμαι ευχαριστημένη από το αποτέλεσμα. Είναι μια κομεντί ευχάριστη, μια καλογυρισμένη ταινία που δεν προδίδει τον θεατή, με πολύ καλούς και λαμπερούς συναδέλφους. Ο θεατής θα ευχαριστηθεί και θα βγει με ένα χαμόγελο από την αίθουσα. Αυτό ηχεί εύκολο κι απλό αλλά δεν είναι καθόλου.
Τα κίνητρα των επιλογών της: Ανάλογα με την περίσταση επιλέγω. Στο θέατρο δίνω έμφαση στο έργο και το ρόλο. Είναι πολύ σημαντικοί και οι συνεργάτες, όμως, γιατί ακόμη και τον ρόλο των ονείρων σου να υποδυθείς σε ένα σημαντικό έργο, αν το κλίμα δεν είναι κατάλληλο, μπορεί να μην ευοδωθούν οι φιλοδοξίες σου. Το κλίμα είναι πολύ σημαντικό για μένα. Προσωπικά δεν έχω τόσο φιλοδοξία να παίξω κάποιο συγκεκριμένο ρόλο, όσο να συνεργαστώ με ανθρώπους που εκτιμώ και θαυμάζω, ακόμη και νεότερους.
Τα κοινά στοιχεία με τη «Ρίτα» του Amore Mio: Ένας ηθοποιός εμπεριέχει τους ρόλους ή στοιχεία από τους ρόλους του. Κι αυτοί που τους γράφουν, δανείζονται από τους ανθρώπους. Αν δεν έχεις κοινά στοιχεία, αναγκάζεσαι να επινοήσεις. Έχει αδυναμίες η Ρίτα, όλοι μας έχουμε, όπως κι εγώ. Το θέμα είναι να τις αναγνωρίζουμε και να τις αποφεύγουμε. Είναι μια γυναίκα που έχει αφεθεί σε μια καθημερινότητα και μια ρουτίνα, όπου δεν ανησυχεί για τίποτα. Είναι ένα «μοντέλο» που βλέπουμε πολύ συχνά.
Ο εφησυχασμός: Είναι πολλοί οι άνθρωποι που δεν επαγρυπνούν, δεν ανησυχούν, εφησυχάζονται και τα θεωρούν όλα δεδομένα. Είναι δύσκολο να μην παρασυρθείς από τον εφησυχασμό. Όταν μπαίνει στο ζευγάρι είναι ένα πολύ επικίνδυνο στοιχείο. Όταν δεν προσπαθείς να ανανεώσεις τη σχέση σου και όταν δεν σε απασχολεί, είναι εύκολο διαλυθεί. Αυτό παθαίνει η Ρίτα. Ανακαλύπτει ότι ο σύζυγος την απατά και χωρίζει. Αναγκάζεται να πάρει τη ζωή της από την αρχή. Ακούγεται οδυνηρό αλλά είναι συνηθισμένο.
Η επαγρύπνηση: Είμαι σε επαγρύπνηση. Έτσι πρέπει να κάνουμε γιατί ελλοχεύουν κίνδυνοι πολλοί όταν δεν επαγρυπνούμε στις σχέσεις μας, αλλά και γενικότερα στη ζωή μας. Μας καταπίνει η ζωή και η καθημερινότητα κι έτσι έρχεται η φθορά. Φυσικά, «κινδύνευσα» κι εγώ, έτσι το διαπίστωσα. Κανείς δεν γεννιέται σοφός. Αυτά είναι μαθήματα της ζωής.
Οι απολογισμοί και η ψυχραιμία: Στη ζωή χωρίς απολογισμούς δεν προχωράς. Καλείσαι να το κάνεις αρκετές φορές. Δεν είμαι ψύχραιμη. Ακούγομαι, αλλά δεν είμαι. Προσπαθώ όμως. Καμιά φορά τα φαινόμενα απατούν. Κάποιες στιγμές είμαι, άλλες με παίρνει από κάτω. Δεν θα ήταν ανθρώπινο να είμαι συνέχεια ψύχραιμη. Κι εγώ έχω πέσει και έχω σηκωθεί πολλές φορές και έχω κάνει τους απολογισμούς μου.
Το καλοκαίρι: Προς το παρόν βρίσκομαι σε συζητήσεις για τον χειμώνα. Δεν υπάρχει κάτι για το καλοκαίρι. Συνήθως το αποφεύγω -όχι από πολυτέλεια αλλά γιατί έχω ανάγκη να ξεκουράζομαι. Στην ηλικία μου κουράζομαι πια πιο εύκολα. Το περασμένο καλοκαίρι με τα "Παντρολογήματα" κάναμε μια πολύ απαιτητική και μεγάλη περιοδεία που με κούρασε πολύ.
Η διδασκαλία: Αυτή την περίοδο διδάσκω στο «Πράξις 7» στα Εξάρχεια. Είναι η τρίτη σχολή στην οποία διδάσκω και μου αρέσει πολύ. Παίρνω πολλά από τους νέους. Νόμιζα ότι μόνο να δώσω μπορώ, αλλά τελικά παίρνω πολλά, με ανανεώνει. Η επαφή με τους νέους είναι μια μικρή μετάγγιση αίματος. Φέτος έχω παιδιά στο πρώτο έτος που είναι πιο δύσκολο γιατί κυριολεκτικά δεν ξέρουν τι θέλουν να κάνουν στη ζωή τους. Είναι σαν να τα μεγαλώνεις αυτά τα παιδιά. Χρειάζονται συμβουλές υπαρξιακής φύσεως. Με ελκύει και με δυσκολεύει. Ίσως δεν το γνωρίζει ο κόσμος ότι ασχολούμαι με αυτό γιατί δεν μου αρέσει να βροντοφωνάζω. Έχουμε πήξει σε ανθρώπους που βροντοφωνάζουν σε αυτή τη χώρα. Αυτά είναι τόσο λεπτά και σημαντικά θέματα. Ας τα χειριστούμε με σεμνότητα. Η διδασκαλία είναι λειτούργημα, κι όσο μιλάς γι’ αυτή, χάνει τη μισή της αξία.
Οι μαθητές της: Όλοι θέλουν ιδιαίτερη μεταχείριση, ειδικά όμως εκείνοι που αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχουν τόσο ταλέντο. Πάντα χρειάζεται αγάπη και φροντίδα γιατί είναι λεπτό το θέμα. Είναι παιδιά στην ηλικία της κόρης μου, και τα αντιμετωπίζω με ειλικρίνεια. Δεν μπορώ να τους χαϊδεύω τα αυτιά. Αρκετά παραμυθιαζόμαστε όλοι σε αυτή τη δουλειά. Τα παιδιά εκτιμούν την αλήθεια κι ας στεναχωρηθούν εκείνη την ώρα. Οι νέοι χρειάζονται αγάπη και ειλικρίνεια, που σήμερα έχουν γίνει δυσεύρετα.
Ο ελεύθερος χρόνος: Εκτός από τη διδασκαλία, αυτή την περίοδο γυμνάζομαι, βλέπω θέατρο, προσπαθώ να συναντώ τους φίλους μου. Νόμιζα ότι θα έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο τώρα που ολοκλήρωσα τις παραστάσεις μου, αλλά τελικά δεν έχω, γιατί μπαίνουν στη μέση όσα δεν έκανα τόσο καιρό. Οπότε είμαι και πάλι απασχολημένη. Δεν παραπονιέμαι, γιατί δεν αντέχω την αδράνεια -δεν μου ταιριάζει. Το καλοκαίρι ελπίζω να κάνω μικρές ή μεγάλες αποδράσεις με φίλες μου, καθώς ο άντρας μου θα δουλεύει. Θα το επιδιώξω.
Η σκηνοθεσία: Δεν είναι στις προτεραιότητές μου να σκηνοθετήσω. Ενώ μπορώ να κατευθύνω τα παιδιά και να τους δώσω υποκριτικά «κλειδιά» ή να στήσω μια σκηνή, δεν είναι κάτι που θα τολμούσα ή θα με ενδιέφερε να κάνω. Με απασχολούν πολλά ακόμη σε υποκριτικό επίπεδο. Δεν είναι μια προαγωγή η σκηνοθεσία. Έχω πολλά να μάθω ως ηθοποιός.
Κωμωδία ή δράμα: Δεν έχω κάνει κάποιο ξεκαθάρισμα. Με τραβούν τα έργα που με αναγκάζουν να δω βαθύτερα μέσα μου, που με δυσκολεύουν. Δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι. Στόχος είναι το ψάξιμο, που με οδηγεί στην αυτογνωσία. Όσο για το θέμα «κωμωδία ή δράμα», τα μεγάλα έργα, οι μεγάλοι ρόλοι εμπεριέχουν και τα δύο. Για παράδειγμα, σε ένα έργο του Μπέκετ, αν δεν έχεις κωμική φλέβα δεν μπορείς να δεις το χιούμορ του ρόλου και να τον υποδυθείς ανάλογα. Καμιά φορά αυτοί οι ρόλοι παίζονται βαρύγδουπα και μονόπλευρα. Αυτό κατά την κρίση μου δεν είναι το ζητούμενο. Η ζωή είναι πολύπλευρη, όχι μονοδιάστατη. Έτσι είναι και το θέατρο.
Η ψυχολογία: Ξεκίνησα να σπουδάζω ψυχολογία και τα παράτησα. Το θέατρο και ψυχολογία είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Δεν μπορείς να ασχοληθείς με το θέατρο αν δεν έχεις ψυχολογήσει τον εαυτό σου και τους γύρω σου. Το ‘έχω κάνει ψυχανάλυση’ δεν λέει τίποτα. Όλοι πρέπει να κάνουμε κατά τη γνώμη μου. Όταν μπήκα στη δραματική σχολή, πήγα για να αντιμετωπίσω δικά μου θέματα, μια αντικοινωνικότητα και μια συστολή που είχα. Δεν ήξερα αν έχω ταλέντο, ούτε έλεγα πως θα γίνω ηθοποιός. Από τότε πείστηκα πως όλοι μας θα έπρεπε να περάσουμε από μια σχολή υποκριτικής. Κάνει καλό.
