Σε ποια περιοχή της Αθήνας μεγάλωσες; Τι θυμάσαι από αυτή;
Παρόλο που γεννήθηκα στην Ρώμη, είμαι απόλυτα παιδί της Αθήνας. Ήρθα εδώ στα 7 μου χρόνια και τελείωσα ιταλικό σχολείο. Είχα σχεδόν πάντα μια σταθερή γειτονιά, το Θησείο. Μεγάλωσα κοντά στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, σε μια εποχή που ήταν λίγο υποβαθμισμένη και σκοτεινή τότε, με ωραία όμως μπαράκια αρκετά προχωρημένα για την εποχή, όπως το Βerlin. Η γειτονιά μου είχε ακόμη μια ψησταριά, ένα προποτζίδικο κι ένα περίπτερο. Όταν άρχισε να αλλάζει, μετακινηθήκαμε γιατί είχε φασαρία και μια παρεμβατική -κατά τη γνώμη μου- οικοδόμηση. Πήγαμε με τους γονείς μου πιο χαμηλά στο Θησείο. Από εκεί έφυγα για να μείνω μόνη μου. Μένω στα Πετραλώνα τα τελευταία 8 χρόνια. Δεν θέλω να φύγω ποτέ, είναι σχεδόν κλειστοφοβικό. Τα Πετράλωνα έχουν μια αυθεντική ακόμη αίσθηση γειτονιάς.
Μετακινείσαι με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς;
Είμαι σχεδόν εθισμένη στο μικρό μου αυτοκίνητο, οδηγώ λίγο σαν τυφλοπόντικας της πόλης, μου αρέσουν οι μικρές θέσεις πάρκινγκ και νιώθω ασφάλεια να οδηγώ μέσα στην πόλη, παρά σε εθνικές οδούς. Παρόλα αυτά, χρησιμοποιώ και μεταφορικά μέσα για να πηγαίνω στο θέατρο.
Ποια είναι τα στέκια σου στην πόλη;
Πάλι θα περιαυτολογήσω σε σχέση με τα Πετράλωνα, αλλά όλο εδώ επιστρέφω με έναν τρόπο. Είμαι όμως και παιδί των Εξαρχείων, κυκλοφορώ πολύ εκεί. Εδώ στα Πετράλωνα είναι ένα πολύ ωραίο καφενείο, ο "Κρίκος" που το δουλεύουν νέα παιδιά και κάνουν εκδηλώσεις με νέους καλλιτέχνες. Πολύ συχνά έρχομαι για ένα ποτό. Στην πλατεία Μερκούρη υπάρχει επίσης ένα γλυκό γωνιακό μαγαζί με παραδοσιακούς μεζέδες, το "Ραντεβού", όπως και το "Άστερ" που έχουν φίλοι μου Κρητικοί ηθοποιοί, με εξαιρετική κουζίνα από το Ηράκλειο απευθείας. Αγαπώ πολύ το φαγητό, γενικά. Για ποτό, ένα από τα αγαπημένα μου στέκια είναι ο Μαύρος Γάτος στα Εξάρχεια.
Τι σε εμπνέει στην πόλη και τι θα ήθελες να αλλάξεις;
Έχουν μια σύνδεση αυτά τα δύο. Χαίρομαι που έχω άμεση επαφή με αυτό που συμβαίνει στην πόλη. Δεν θα μπορούσα να ζω σε περιοχές που ίσως χάνεις την αίσθηση της πόλης. Περνώ από την Πειραιώς, το Μεταξουργείο, την Γ’ Σεπτεμβρίου, τη Μάρνης, την Ιουλιανού και παρατηρώ ότι είναι μια πόλη σε σύνθεση και αποσύνθεση. Κάποιες στιγμές δεν μπορώ να πιστέψω πώς έχουμε επιστρέψει να φτάσουν σε τέτοιο σημείο κατάρρευσης, τόσο το περιβάλλον όσο και οι άνθρωποι. Να μην πω για την Πλατεία Βικτωρίας, που είναι το θέατρο. Νιώθω αμηχανία που γεμίζει ένα θέατρο και γίνεται ένα καλλιτεχνικό δρώμενο, ενώ δίπλα συμβαίνει ό,τι συμβαίνει. Από την άλλη χαίρομαι γιατί για να έρθουν οι άνθρωποι στο θέατρο, περνούν από εκεί και συνειδητοποιούν τι γίνεται. Με εμπνέει που ακόμη και σε αυτή την πόλη που συντελείται ένας άτυπος πόλεμος υπάρχουν άνθρωποι με τρομερή ευγένεια και δύναμη. Ένας τύπος στην πλατεία κυκλοφορεί σε αναπηρικό καροτσάκι και τον σέρνει ο σκύλος του και είναι ο πιο χαμογελαστός άνθρωπος που έχω δει. Η αδυναμία και η δύναμη της επιβίωσης με κινούν, με εμπνέουν.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σου περίπατος στην πόλη;
Τα όρια των Πετραλώνων καταλήγουν σε έναν λόφο ψηλό που βλέπεις όλη την πόλη. Εκεί υπάρχει ένα σημείο με παγκάκια, και είναι σαν όριο, σαν κάστρο που απλώνεται από κάτω η πόλη. Στο Λόφο του Φιλοπάππου ανεβαίνω πολύ συχνά. Κι εκεί έχω ένα αγαπημένο σημείο από 11 χρονών, μια αγαπημένη πέτρα που γλιστράει. Δεν είμαι μεγάλος περιπατητής, η αλήθεια είναι. Αν είναι να κάνω εκδρομή, φεύγω εκτός Αθήνας, προς την Εύβοια.
Αν φιλοξενούσες φίλους από το εξωτερικό, σε ποια τρία σημεία θα ήθελες να τους ξεναγήσεις;
Θα τους πήγαινα σίγουρα στη διαδρομή της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, την Ακρόπολη και το Μουσείο της Ακρόπολης, που είναι ένας χώρος που θα ήθελα να περνάω όλη τη μέρα μου. Είναι από τα έργα που πρέπει να είμαστε περήφανοι τα τελευταία χρόνια. Θα συνεχίζαμε προς τη θάλασσα, στο Λαιμό της Βουλιαγμένης που επίσης ξέρω ένα κρυφό σημείο που είχαν ανακαλύψει οι γονείς μου όταν ήμουν μικρή. Αν ήταν χειμώνας, θα βλέπαμε τη θέα, κι αν ήταν καλοκαίρι, θα κάναμε βουτιές από τα βράχια. Θα ήθελα να δουν πόσο ευλογημένοι είμαστε, που ακόμη και με λιγοστά χρήματα μπορούμε να πάμε εκεί. Και το βράδυ θα τους πήγαινα σε κάποια μικρά λιτά μαγαζιά που έχω ανακαλύψει τελευταία στον Βοτανικό, όπου παίζουν μικρές κομπανίες, ένα μπουζουκάκι και μία κιθάρα, νέα παιδιά. Έχουν προσιτές τιμές και ωραίο φαγητό για να συνοδεύσουμε το τσιπουράκι. Αυτά για μένα είναι τρία κλασικά ελληνικά στοιχεία.
Ποιο πολιτιστικό δρώμενο στην Αθήνα ξεχώρισες φέτος;
Θα μιλήσω για μια παράσταση που πάει η καρδιά μου. Την είδα αρχές της σαιζόν και μου έδωσε μια τεράστια ώθηση, είναι "Τα Κύματα" του Δημ. Καρατζά, στη Στέγη. Είναι εφηβικό. Είχα την τύχη να είμαι στη γενική τους πρόβα και θυμάμαι να χαίρομαι. Είναι εξαιρετικό κείμενο, που έχει καθαρή αφήγηση, όχι επιτηδευμένη, που γίνεται ζωή μέσα από τους ηθοποιούς. Ήμουν ευτυχισμένη που θα το δουν αυτό μαθητές και έφηβοι. Σου αλλάζει τη ζωή με έναν τρόπο. Επίσης, στο Bios η παράσταση "Και θα σφάξουμε το κουνέλι" ήταν μία δουλειά που με συγκίνησε.
Αγαπημένο σινεμά;
Έχω πολλά. Μου αρέσουν το Άστυ στην Κοραή που ξέρω ότι θα δω ωραία πράγματα, και ο Μικρόκοσμος που κάθε φορά περιμένω τις ελληνικές ταινίες που φέρνει. Απολαμβάνω και το μπαράκι μέσα, όπου μπορείς να κάτσεις μετά να συζητήσεις. Επίσης πάω στην Ταινιοθήκη για αφιερώματα και λίγο πιο ψαγμένα, λιγότερο εμπορικής εμβέλειας. Είναι χώροι που παλεύουν να επιβιώσουν.
Πώς νιώθεις που είσαι υποψήφια για το βραβείο "Μελίνα Μερκούρη" (σ.σ. για την Μεγάλη Χίμαιρα);
Υπάρχουν φορές που δεν μπορώ να τα πιστέψω, σαν να συμβαίνουν σε κάποιον άλλο. Η υποψηφιότητα με βρίσκει σε ένα σημείο που νιώθω με έναν τρόπο ευλογημένη και χορτασμένη από αυτή την εμπειρία και το γεγονός ότι μπορεί να βρεθώ κάπου κ έρχονται να πουν μια καλή κουβέντα χωρίς να με γνωρίζουν. Με συγκινεί. Είναι μεγάλη τιμή η υποψηφιότητα και μόνο κ συνυποψήφια με ανθρώπους που εκτιμώ, την Κίττυ (Παϊταζόγλου), την Ηρώ (Μπέζου) και την Ιωάννα (Παππά) που είναι "αδελφή" μου φέτος στις Τρεις Αδερφές. Εκπροσωπούν άξια αυτό που παλεύουμε όλοι σήμερα. Είμαι ήδη απόλυτα καλυμμένη με την υποψηφιότητα. Φυσικά κι έχουμε μια αγωνία, αλλά εκείνη μέρα θα είναι μικρή γιορτή. Όποια κι αν το κερδίσει, θα είναι σαν να το πάρουμε όλες μας.
*Η Αλεξάνδρα Αϊδίνη πρωταγωνιστεί στις Τρεις Αδερφές του Α. Τσέχωφ, στο Θέατρο Πορεία, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου. Τετάρτη 19:00, Πέμπτη 21:00, Παρασκευή 21:00, Σάββατο 20:30, Κυριακή 20:30/ Και στη Μεγάλη Χίμαιρα του Μ. Καραγάτση, στο ίδιο θέατρο, Πέμπτη & Παρασκευή: 17:00/ Το βραβείο Μελίνα Μερκούρη θα απονεμηθεί στις 4 Απριλίου.
Photo credit: Βάσια Αναγνωστοπούλου
