Με συνοπτικές διαδικασίες λοιπόν και χωρίς να αφήσω τον άντρα μου να κάνει πολλές σκέψεις, όρισα την ημέρα γάμου στις 25/07/2015. Τότε λέγανε τα άστρα ότι είναι καλή ημέρα...ίσως κάτι να ήξεραν. Από την αρχή του χρόνου, οι προετοιμασίες πυρετώδεις. Προσκλητήρια, μπομπονιέρες, διακόσμηση, νυφικό, κοστούμι, ντύσιμο μαμάς, ντύσιμο αδερφής, ντύσιμο ανιψιών... χαμός, αν ξεκινήσω να τα γράφω όλα δε θα τελειώσουμε ποτέ. Άγχος, τσακωμοί, συγκινήσεις, τρέξιμο και πάνω από όλα ανυπομονησία να φτάσει εκείνη η ημέρα.
Το "δράμα" της νύφης ξεκίνησε από το παραδοσιακό κρεβάτι. Ενώ εγώ το είχα στο μυαλό μου ως ένα party με φίλους και συγγενείς στο σπίτι, η μητέρα μού αποκάλυψε ότι πρέπει να βγάλουμε τα προικιά. Κέρδισα έδαφος, λέγοντας ναι μόνο στο στρώσιμο του κρεβατιού, με σεντόνια που είχε τυπώσει το μονόγραμμά μου η γιαγιά. Παρουσίαση κοφτών, τραπεζομάντηλων, πετσετών κλπ, λες και ήμασταν έκθεση λευκών ειδών, "λυπάμαι" αλλά δεν έγινε.
Και ήρθε η ημέρα που έπρεπε να φτιάξουμε τα τραπέζια των καλεσμένων. Τι να σας πω; Πανικός... αυτός δε μιλάει με εκείνον, αυτόν το θείο σου βάλτον μπροστά γιατί μας έχει σταθεί, εκείνον βάλτον πιο πίσω δεν έχουμε υποχρέωση. Αυτή η λίστα γράφτηκε ίσα με 15 φορές, μέχρι που την πήρα μόνη μου στα χέρια και αποφάσισα πώς θα καθίσει ο κόσμος.
Στη συνέχεια δοκιμάζοντας το menu του κτήματος, ο άντρας μου μου ξεκαθάρισε ότι μπορώ να βάλω ό,τι θέλω, αρκεί να υπάρχει αρνί στο μπουφέ. Δε γίνεται μου είπε χαρακτηριστικά, να μην έχουμε αρνί στο γάμο μας, από τον Άγιο Κωνσταντίνο είμαστε. Γίνεται finger food και αρνί; Στη δική μας περίπτωση γίνεται.
Μόλις μία εβδομάδα μετά έφτασε η μεγάλη ημέρα. Από νωρίς τα κλαρίνα βαρούσαν στο σπίτι της νύφης (το δικό μου), όλη η γειτονιά του Πειραιά κατάλαβε ότι παντρεύεται κάποια κοπέλα, η οποία σίγουρα κατάγεται από τη Ρούμελη. Σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσω την κομμώτρια και τον makeup artist μου, που δούλεψαν κάτω από τους ρυθμούς της ξακουστής "Μηλίτσας".
Και αφού ντύθηκα, στολίστηκα, ήρθαν οι βλάμηδες. οι φίλοι/κολλητοί του γαμπρού, οι οποίοι μου φορέσανε τα παπούτσια. Προσποιούμενη ότι δε μου μπαίνει το παπούτσι τους πήρα κάποια ευρώ, γιατί έτσι λέει το έθιμο, το οποίο είναι αρκετά διασκεδαστικό, οφείλω να ομολογήσω. Αργότερα επιβιβάστηκα στο αυτοκίνητό μου, όπου με κόρνες σε όλη τη διαδρομή από εμάς αλλά και το σόι που ακολουθούσε από πίσω φτάσαμε στο κτήμα.
Αφήνω στην άκρη την τελετή και περνάω στο γλέντι. Το χορό άνοιξε εγώ με το παραδοσιακό "Ωραία που είναι η νύφη μας, ωραία τα προικιά της". Σειρά πήρε ο γαμπρός με ένα ακόμη παραδοσιακό και ακολούθησαν φίλοι και συγγενείς. Για αρκετές ώρες έπαιζαν τα κλαρίνα, με τα οποία διασκέδαζαν μικροί και μεγάλοι. Υπήρχε και το σημείο με τα τσάμικα, όπου οι θείοι μας μας κατέπληξαν με τις χορευτικές τους φιγούρες, που παρέπεμπαν στον Κολοκοτρώνη και τη διάσημη φράση "σιγά τον πολυέλαιο".
Σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσω όλους όσους στάθηκαν όρθιοι δίπλα στο νυφικό μου, το οποίο είχε ουρά και κατάφεραν να μην το πατήσουν. Εξαιρείται ο μπαμπάς μου, ο οποίος έκανε μία παραπάνω βιρτουόζικη φιγούρα, καθώς γλίστρησε.
Στο συγκεκριμένο video μπορείτε να δείτε ένα μικρό στιγμιότυπο από τους παραδοσιακούς χορούς, στο 0:30 περίπου είναι και η μικρή τρίπλα του μπαμπά-ο κύριος με το μπεζ παντελόνι!
Μετά μπήκαν κάποια ξένα, μη φανταστείτε πολλά, όσα κατάφερα να διεκδικήσω στη διαπραγμάτευση με τον dj, όπου ο γαμπρός επέμενε για τα χορευτικά-παραδοσιακά, καθώς όπως λέει χαρακτηριστικά με αυτά διασκεδάζει ο κόσμος-είχε ένα δίκιο, θα πρέπει να ομολογήσω και εύχομαι να μη διαβάσει το κείμενο.
Μην ξεχάσω να αναφερθώ στα ζεϊμπέκικα, όπου ο γαμπρός Γιώργος χόρεψε 4 ή 5. Από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσα να χτυπάω άλλο παλαμάκια γονατιστή...σκεφτείτε ότι άλλα τόσα χόρεψαν και οι υπόλοιποι.
Ο γάμος μου λοιπόν ναι ήταν παραδοσιακός και όπως όλοι οι γάμοι μοναδικός. Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω, δε θα άλλαζα τίποτα. Πάλι παραδοσιακό γλέντι θα έκανα, το οποίο θα κράταγε πάλι μέχρι τις 6 το πρωί.
Είχαμε κλαρίνα, είχαμε αρνί, το νυφικό μου είχε ουρά γιατί από μικρή το ονειρευόμουν, οι θείοι χόρεψαν τσάμικα με την ψυχή τους και οι υπόλοιποι στο χορό ήταν συγκινημένοι, ο γαμπρός χόρεψε 4 ζεϊμπέκικα και η νύφη πέταξε παραδοσιακά την ανθοδέσμη για να δείξει ποια θα είναι η επόμενη...αυτά και πολλά ακόμη έγιναν εκείνη την ημέρα 25/07/15 που θα θυμάμαι για πάντα, εγώ αλλά και ο σύζυγός μου.
Επειδή ξέρω πως μπαίνουμε σε περίοδο γάμων, η συμβουλή είναι να κάνετε το γάμο σας όπως τον έχετε ονειρευτεί και πάνω από όλα να είστε και να νιώθετε ο εαυτός σας.
