Νίκος Καραθάνος: Δεν θα μεταφράσω τις επιθυμίες άλλων. Προτιμώ να μείνω αμετάφραστος

Καλοκαίριασε, επιτέλους. Ιδρώτας στο στέρνο και τον αυχένα. Και στο κέντρο, το κατάκεντρο των Εξαρχείων, στα σκαλοπάτια της Ριβιέρας, όπου έχουμε δώσει ραντεβού, ο Νίκος Καραθάνος περιμένει με σκυμμένο το κεφάλι στο ζεστό ήλιο. Μοιάζει με χαμένο παιδί που δεν ξέρει που είναι η μάνα του. Μπορεί να είναι κι έτσι. Πάντως, μόλις γύρισε από μακριά, από την χώρα του (Ανατέλλοντος) Ηλίου και στον ελληνικό ήλιο μοιάζει, αυτό το πρωί, ταπεινός.

Θα καλοδεχτεί την δροσιά του θερινού σινεμά, με τις αγγελικές και τα γιασεμιά του, θα ξεκουραστεί στη γαλάζια θάλασσα από τις άδειες καρέκλες της πλατείας και θα ανασάνει. Ή, μάλλον, όχι: Θ’ ανασάνουμε μαζί. Ακόμα κι αν ο αέρας της πόλης είναι ζεστός και υγρός. Διαβάστε τη συνέχεια στο monopoli.gr.