O Tyron Kaymone Frampton μεγάλωσε σε ένα συγκρότημα εργατικών κατοικιών στο Northampton, μαζί με τη μητέρα του. Ο νεαρός Tyron συνήθιζε να τραυλίζει και να ψευδίζει τα λόγια του, έτσι οι φίλοι του τον αποκαλούσαν «Slow Ty» -ο «Αργός Ty». Αυτό δεν τον εμπόδιζε όμως από τα να επιδίδεται σε freestyling sessions με τα μεγαλύτερα παιδιά της περιοχής του και να αρχίζει να γράφει τους δικούς του στίχους στην εφηβεία. Σπούδασε Music Technology στο Πανεπιστήμιο του Northampton και μετά την αποφοίτησή του πέρασε από διάφορες χειρωνακτικές δουλειές. Όταν τον απέλυσαν από την τελευταία του δουλειά επειδή έδινε εκπτώσεις σε φίλους του, ο Tyron αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτό που ήξερε πως πάντα ήθελε να κάνει: τη μουσική. Κατέβασε ένα αντίγραφο του προγράμματος FL Studio και άρχισε να δημιουργεί τα δικά του κομμάτια, προχωρώντας στην κυκλοφορία πολλών singles μέσα από τη δισκογραφική Bone Soda. Το μεγάλο του άνοιγμα στο παγκόσμιο κοινό έγινε το 2019 με την κυκλοφορία του debut album του, του απίστευτου Nothing Great About Britain, το οποίο έφτασε στην 9η θέση των Official Charts την ίδια εβδομάδα, και τον έβαλε στις λίστες Sound of 2019 του BBC και ΝΜΕ 100 του περιοδικού NME, ενώ προτάθηκε και για το Mercury Music Prize. Από εκεί και πέρα, η επιτυχία για τον «Αργό Ty», ήταν μονόδρομος.
Μέχρι σήμερα έχει συνεργαστεί με μια πλειάδα καλλιτεχνών από διαφορετικά είδη μουσικής, με την ιδιαίτερη προσωπικότητα και το καλλιτεχνικό στιλ του να φέρνουν μια νέα διάσταση σε κάθε τραγούδι. Οι Gorillaz, Tyler the Creator, Brockhampton, James Blake, Skepta, Denzel Curry και A$AP Rocky είναι μερικά από τα colabs του Slowthai που άφησαν το δικό τους σημάδι στη μουσική των τελευταίων ετών.
Τα live του Slowthai είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο. Κάθε του συναυλία μπορεί να περιγραφεί συνοπτικά με τρεις λέξεις: ένταση, ιδρώτας, δέρμα. Ο ίδιος συνηθίζει, σε κάποιο σημείο του live, να μένει με το μποξεράκι του και να βουτά στο κοινό. Η εμφάνισή του δεν θυμίζει ράπερ. Τα σχεδόν ξυρισμένα μαλλιά του, τα τατουάζ του και το καλώδιο του μικροφώνου που τυλίγει συνήθως το σώμα του, φέρνουν περισσότερο σε hardcore frontman punk συγκροτήματος. Στην καθημερινότητά του, από την άλλη, η ηρεμία και η συστολή που τον χαρακτηρίζουν, φανερώνουν μια εντελώς διαφορετική εκδοχή του -είναι ο, πατέρας πλέον, Tyron.
Αυτήν τη Δευτέρα, 13 Ιουνίου, ο Slowthai θα ανέβει στο main stage του Plissken Festival στην Τεχνόπολη, για να φέρει τους δρόμους του Northampton στην Αθήνα, σε μια βραδιά που, όσοι ξέρουν, την περιμένουν με ανυπομονησία από τη μέρα που ανακοινώθηκε.
«Θέλω να μιλώ στους ανθρώπους που δεν ακούγονται και νιώθουν πως δεν θα ακουστούν ποτέ. Θέλω να μιλώ σε όλους, αλλά πραγματικά θέλω να μιλώ μόνο σε αυτούς που το νιώθουν στην καρδιά τους. Που (η μουσική μου) επιδρά όντως πάνω τους. Και με όσα κάνω, μαθαίνω περισσότερα για τον εαυτό μου», έχει πει.
Αυτά είναι μερικά πράγματα που πρέπει να μάθετε εσείς για τον Slowthai, λίγο πριν την εμφάνισή του στο Plissken. Και ελπίζουμε να σας δούμε εκεί, γιατί αν υπάρχει ένα “άχαστο” φετινό live, είναι αυτό.
Ο όρος “rapper” είναι πολύ στενος για την μουσική του
Συνήθως αποκαλείται “rapper”, αλλά ο ήχος του slowthai δεν μπορεί να περιοριστεί σε ένα μόνο είδος. Είναι rap, είναι grime, είναι punk. Στον τρόπο με τον οποίον οι ρίμες του εξιστορούν τη σύγχρονη Βρετανία μπορούν να εντοπιστούν οι ρίζες μια σειράς ιστορικών καλλιτεχνών από τον Dizzee Rascal μέχρι τους Streets και τους Specials. Στα riffs του αναφέρεται στους Sex Pistols και έχει πει ότι ο Sid Vicious είναι το spirit animal του. Έχει επίσης δηλώσει ότι η πρώτη του σημαντική επαφή με τη μουσική ήταν μέσω συγκροτημάτων όπως οι Radiohead. «Προφανώς, ταυτίστηκα με το Creep», είπε στον Guardian.
Το οπτικό του στυλ είναι το ίδιο καθοριστικό με τον ήχο του
Ο Slowthai λέει ότι είναι σκέφτεται οπτικά. Τα βίντεό του είναι γεμάτα αναφορές σε σκηνές από τα Trainspotting, A Clockwork Orange και The Shining. Στο εμβληματικό εξώφυλλο του άλμπουμ του τον δείχνει γυμνό με το κεφάλι σε μια μεσαιωνική λαιμητόμο μπροστά από τις εργατικές κατοικίες όπου μεγάλωσε. Ένα από τα όνειρα του είναι να δημιουργήσει ένα graphic novel, όπως ο Alan Moore, ο θρυλικός δημιουργός των Watchmen και επίσης γέννημα θρέμμα του Northampton. Έχε χτυπήσει τατουάζ τον τίτλο του άλμπουμ στο στομάχι του και το αγαπημένο του τατουάζ διαβάζει "sorry mum" στο στήθος του, ένας φόρος τιμής σε αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι μια από τις πιο συχνές φράσεις που ξεστομίζει.
Λέει ότι οι απόψεις του είναι εύκολα παρεξηγήσιμες
Όταν σε μια του live εμφάνιση άρχισε να κυματίζει τη σημαία του Union Jack, το κοινό υπέθεσε ότι ήταν μέλος της ακροδεξιάς οργάνωσης English Defense League – χωρίς να γνωρίζουν ότι οι ρίζες του προέρχονται από την Ιρλανδία και τα νησιά Barbados. Είπε στον Guardian ότι δεν επιλέγει πλευρές στο άλμπουμ του αλλά «Απλώς δίνω την άποψή μου για το πώς ήταν η ζωή μου και ελπίζω ότι τα άτομα που είχαν παρόμοιες εμπειρίες να ταυτιστούν».
Αποφεύγει να τον αποκαλούν “τη φωνή μιας γενιάς”
Μέσω της μουσικής του μπορεί να σκιαγραφεί πορτρέτα μιας νεαρής, κατεστραμμένης Βρετανίας, αλλά απεχθάνεται τον χαρακτηρισμό “voice of a generation”. Δηλώνει ότι θέλει απλώς να είναι η φωνή των ανθρώπων που θέλουν να ακούν αυτά που λέει. Περιγράφοντας το άλμπουμ του, είπε: «Είναι ουσιαστικά οι εμπειρίες των παιδικών μου χρόνων (στο Ηνωμένο Βασίλειο) μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια μεταναστών και το πώς έζησα τη ζωή μου. Μέσα από αυτό, εξιστορώ πώς όλα αυτά που κυνηγούσα για να με κάνουν να νιώθω καλά, μόνο θόλωναν την κρίση μου».
