Στην Ευρώπη η αλλαγή της ώρας αποφασίστηκε στον απόηχο της μεγάλης πετρελαϊκής κρίσης του 1973. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προσπαθούσε να ρυθμίσει το ζήτημα από το 1976. Αυτό, ωστόσο, κατέστη δυνατό τέσσερα χρόνια μετά, το 1980, με μια ιστορική οδηγία που καθόριζε τις διατάξεις για την κοινή θερινή ώρα και τέθηκε σε εφαρμογή την επόμενη χρονιά. Στην Αγγλία και την Ιρλανδία, η αλλαγή της ώρας είχε ήδη καθιερωθεί από το 1916 και στην Ιταλία από το 1966. Δέκα χρόνια μετά ήρθε η σειρά της Γαλλίας, το 1978 ακολούθησε η Ελλάδα ενώ στη Γερμανία και τη Δανία το μέτρο υιοθετήθηκε το 1980.
Τελικά από το 1996 και μετά, όλοι οι πολίτες της ΕΕ την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου φέρνουν τους δείκτες των ρολογιών τους μια ώρα μπροστά ενώ την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου η τάξη αποκαθίσταται. Σήμερα, ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που τάσσονται υπέρ της κατάργησης της θερινής ώρας. Και για αυτό ζητούν από την Κομισιόν την «εις βάθος επανεξέταση» της σχετικής οδηγίας. Η αλλαγή της ώρας δύο φορές τον χρόνο –υποστηρίζουν– πέρα από το ότι δεν αποδεικνύεται τόσο βολική σε πρακτικό επίπεδο, μπορεί να «βλάψει την υγεία των πολιτών».
