The Green Book: Η αληθινή ιστορία πίσω από την ταινία που κέρδισε 3 Όσκαρ

«Κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον θα υπάρξει μέρα που αυτό εδώ το βιβλίο δεν θα χρειάζεται να κυκλοφορεί πια. Θα είναι τότε που εμείς, ως φυλή, θα έχουμε αποκτήσει ίσα δικαιώματα και προνόμιο με όλους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Θα είναι μια σπουδαία μέρα για εμάς να πετάξουμε αυτή την έκδοση αφού θα έχουμε τη δυνατότητα να πάμε οπουδήποτε θέλουμε χωρίς ντροπή».

Αυτά ήταν τα λόγια με τα οποία ο εκδότης εισήγαγε τους αναγνώστες στην έκδοση του «Πράσινου βιβλίου», τον οδηγό πορείας, που για τριάντα χρόνια, διέθετε κάθε Αφροαμερικανός για να ταξιδεύει. Στις σελίδες του φιλοξενούσε μια λίστα από ξενοδοχεία, εστιατόρια, συνεργεία για τα αυτοκίνητα και μπαρμπέρικα που ήταν ασφαλή και φιλόξενα για τους Αφροαμερικανούς ταξιδιώτες. Σε μια Αμερική, όπου οι νόμοι του Τζιμ Κρόου, που επέβαλαν το φυλετικό διαχωρισμό στον Νότο, ήταν σε ισχύ, το «Πράσινο βιβλίο» ήταν απαραίτητο για κάθε μαύρο που ήθελε να ταξιδέψει χωρίς να ρισκάρει τη σωματική του ακεραιότητα

Το «Πράσινο Βιβλίο του Νέγρου Αυτοκινητιστή», όπως ήταν ο τίτλος του, πρωτοδημοσιεύθηκε το 1936 από τον Βίκτορ Χιούγκο Γκριν, έναν ταχυδρόμο που αργότερα έγινε εκδότης. Όπως οι περισσότεροι Αφροαμερικανοί στα μέσα του 20ου αιώνα, μεγάλωσε με τον φόβο των διακρίσεων που αντιμετώπιζαν οι μαύροι έξω από τις γειτονιές τους. Οι ταμπέλες με την αναγραφή «Μόνο λευκοί», περιόριζαν τις επιλογές τους, ενώ τους ειδοποιούσαν ότι δεν υπήρχαν ασφαλείς χώροι για φαγητό και ύπνο. Ο εκδότης του «Πράσινου Βιβλίου» εμπνεύστηκε από παρόμοια βιβλία που είχαν γραφτεί για τους Εβραίους κι έτσι έκανε τη δική του προσπάθεια να βοηθήσει του Αφροαμερικανούς να ταξιδεύουν με ασφάλεια.

Διαβάστε όλο το άρθρο στη Μηχανή Του Χρόνου