Παγκόσμια Ημέρα Χορού: Η σημασία πίσω από τις εκφράσεις και τις κινήσεις των χορευτών

Η Παγκόσμια Ημέρα Χορού γιορτάζεται κάθε χρόνο από το 1982 στις 29 Απριλίου. Καθιερώθηκε από το Διεθνές Συμβούλιο Χορού της UNESCO, και γιορτάζεται κατά την ημερομηνία γέννησης του Γάλλου χορευτή, χορογράφου και συγγραφέα Ζαν-Ζορζ Νοβέρ (1727-1810), δημιουργού του σύγχρονου μπαλέτου. Φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, ο χορός έχει τη θεραπευτική ιδιότητα να απαλύνει την πολύωρη παραμονή στο σπίτι, συμβάλλοντας θετικά στην ψυχολογία.

Με αφορμή την ημέρα, θελήσαμε να ανατρέξουμε σε όλες εκείνες τις τεχνικές που "ντύνουν" τα συναισθήματά των δύο φύλων πάνω στον χορό και "ενεργοποιούν" τις προσποιητές εκφράσεις που πρέπει να μεταφέρουν με το πρόσωπο και το σώμα τους, στο κοινό. Μία ομάδα χορευτών επί σκηνής θα μπορούσε να παραλληλιστεί με τον χορό που στήνουν οι μέλισσες, τον χορό του ζευγαρώματος, ή την κίνηση που παρατηρείται στα άψυχα αντικείμενα, όπως τα φύλλα που "χορεύουν" στον αέρα.

Ο χορός στήνεται με έναν, ιδιαίτερα θελκτικό τρόπο πάνω στη σκηνή. Μπορεί να συμπληρώνει μία θεατρική παράσταση, μπορεί να σχετίζεται με ένα μιούζικαλ, μπορεί να διοχετεύει όλη την ενέργειά των χορευτών πάνω στο σανίδι, όταν πρόκειται για ένα κατ' εξοχήν χορευτικό έργο. Οι κινήσεις, που συνοδεύουν ένα χορευτικό, τραβούν και καθηλώνουν τα βλέμματα, προκαλώντας πολλές φορές, ένα δυνατό και αυθόρμητο χειροκρότημα. Τι είναι όμως, αυτό που ανατριχιάζει τον θεατή; Ο χορευτής, η κίνηση, ή η συνολική εμπειρία που αποκομίζει κανείς, φεύγοντας από την παράσταση;

Καθορισμένα βήματα, συγκεκριμένες χειρονομίες και κανόνες συνθέτουν το προφίλ ενός καλλιτέχνη που επί σκηνής, οφείλει να "αγγίξει" με την ερμηνεία του, τον θεατή. Όλα αυτά τα στοιχεία που πρέπει να βρίσκονται σε εναρμονισμένο ρόλο με το πρόσωπο που χορεύει. Κατά πόσο είναι πάντα εύκολο να συμβεί κάτι τέτοιο;

Ένα είδος χορού, το κλασικό μπαλέτο, ως χορογραφική σύνθεση με ή χωρίς την συνοδεία μουσικής υπόκρουσης μπροστά στο κοινό, απαιτεί λεπτές δεξιότητες δύναμης, συντονισμού και αίσθησης του χώρου. Η Ρουμπίνη Μιχαλούδη, κάτοχος του διπλώματος FDI του συστήματος ISTD στο είδος Modern Theatre Dance, εξηγεί πως ο χορός συμπληρώνεται από την έκφραση, η οποία δίνει νόημα στην κίνηση. Όπως η ίδια αναφέρει, μεγάλο ρόλο στις εκφράσεις και την ηθοποιία εν γένει, του χορευτή διαδραματίζει "η χρήση του κεφαλιού και του βλέμματος, στοιχεία που διαφοροποιούνται σημαντικά, ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες".

Αναφερόμενη στον κλασικό και τον μοντέρνο χορό, αλλά και στις διαφορές που παρουσιάζουν οι στάσεις που παίρνουν τα δύο φύλα, επισημαίνει πως "Οι χορεύτριες συνήθως, κοιτούν πάνω από την γραμμή των ματιών, προκειμένου να προσδώσουν στην έκφρασή τους ανάλαφρη αίσθηση και υπερήφανο ύφος που προσιδιάζει στο είδος του χορού, ανάλογα με το θέμα της χορογραφίας". Το βλέμμα των ανδρών χορευτών, όπως προσθέτει, διαφέρει κατά πολύ. "Το βλέμμα είναι ευθύ, βρίσκεται ακριβώς στο ύψος της γραμμής των ματιών, για να προσδώσει το απαιτούμενο βάρος στην έκφρασή τους, αλλά και να εναρμονιστεί με το βάρος και την μεγαλύτερη ένταση που ενέχει η κίνησή τους".

Η χρήση του κεφαλιού, εκτός από το γεγονός ότι δίνει ποιότητα στην κίνηση, βοηθάει στην εξωτερίκευση των συναισθημάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι το χαμηλωμένο κεφάλι στον χορό, χρησιμοποιείται για να δείξει "περισυλλογή, λύπη, θυμό και κυρίως, εσωστρεφή στάση του ατόμου", σε αντίθεση με το ανεβασμένο κεφάλι που συνήθως, μαζί με το βλέμμα, εκφράζουν "εξωστρεφή τάση και διάθεση για επικοινωνία".

Το μόνο βέβαιο είναι πως οι ηθοποιοί και οι χορευτές δεν αναλαμβάνουν να εκτελέσουν έναν απλό ρόλο. Η κάθε κίνηση εμπεριέχει ένα πλήρες νόημα που εκτίθεται στο βλέμμα του θεατή, παρερμηνεύεται ή μεταφέρεται στο κοινό με επιτυχία. Η σημερινή ημέρα αποτελεί ευκαιρία για να παρακολουθήσετε on line χορευτικές παραστάσεις και να παρατηρήσετε τις κινήσεις και τη γλώσσα του σώματος των χορευτών.