Και να σου που 30 χρόνια μετά αυτή η φωνή που «στοίχειωσε» τα εφηβικά μου βράδια και τις νεανικές μου νύχτες σιώπησε για πάντα! Όχι δεν πρόκειται να διαβάσεις ένα ακόμη αφιέρωμα για τον George Michael…Μαζί με τη φωνή του αισθάνεσαι ότι «σώπασε» και μια εποχή αυτή της δεκαετίας του 90... και ας τον συνάντησα για πρώτη φορά τη δεκαετία του 80. Λίγο καιρό πριν «σώπασε» η δεκαετία του 80 για εμένα... αφού έφυγαν οι Bowie & Prince….αλλά και ο αγαπημένος παντός καιρού και πέρα από δεκαετίες Leonard Cohen.
Σας έχω νέα αγαπημένοι… δεν συμβαίνει κάτι περίεργο με το 2016. Καλώς ή κακώς…. Απλώς μεγαλώνουμε! Και τις χρονιές που έρχονται ολοένα και κάποιος θα φεύγει… θα αφήνει αυτόν τον μάταιο κόσμο για το μεγάλο ταξίδι…
Θυμάμαι το 1985 τη χρονιά που χόρεψα αυτό το blues, το Careless Whisper, με το Βασίλη (Μπίλυ κατά κόσμον εκείνη την εποχή!) αγκαλιά σε μια παραλία στα λιμανάκια της Βάρκιζας σε ένα από τα πολλά αυτοσχέδια beach parties της εποχής. Η φωτιά σιγοέκαιγε και εγώ έτσι όπως χόρευα ξυπόλητη στην άμμο νόμιζα ότι έχω στην αγκαλιά μου όλα τα αστέρια του ουρανού...Την ίδια χρονιά θυμάμαι τη θεία μου συντετριμμένη να μιλάει για το θάνατο του Ροκ Χάτσον που είχε σημαδέψει τη δική της εφηβεία, τα δικά της νεανικά χρόνια. Η αντίδραση μου ήταν ένα ανασήκωμα των ώμων... Ήμουν 13 χρονών. Την ίδια ακριβώς αντίδραση, αυτό το ανασήκωμα των ώμων, είχε και ο ανηψιός μου για το θάνατο του George Michael! Ετών 14 σήμερα ο ανηψιός μου! Οι συμπτώσεις της ζωής...
Ναι οι εποχές περνούν... δεν πεθαίνουν, όμως, όπως διαβάζω και ακούω γύρω μου. Μένουν για πάντα χαραγμένες στις αναμνήσεις μας, γραμμένες στο DNA των αισθήσεων μας. Εμένα, για παράδειγμα, το Last Christmas μου θυμίζει τα πιο θρυλικά πάρτυ των νεανικών μου χρόνων σε σπίτια αλλά και στο Mercedes του Τσιλιχρήστου ή στο Rock & Roll, τότε που κυκλοφορούσε ανάμεσα μας και ο Ισίδωρος… Κάθε φορά, λοιπόν, που το ακούω χαμογελώ νοσταλγικά, γλυκά!
Οι εποχές περνάνε και με άλλους τρόπους και κάθε φορά που ένας εκπρόσωπος τους “φεύγει” αισθανόμαστε σαν να σβήνει μια μικρή φλόγα…
τα 80’s & 90’s ήταν η εποχή των πάρτυ, των μικρών-μεγάλων επαναστάσεων του καθενός από εμας, των ιδεών, των ονείρων, του έρωτα, της ανεμελιάς, των μπλούζ, της Αυτοκίνησης, του Mercedes, του Rock n Roll, των «αχτύπητων φιλέτων», της ροδακινόπιτας στο Έβερεστ γωνία Τσακάλωφ, του Ελληνικού και των Νουφάρων, του Like A Virgin της Madonna (ευτυχώς έχουμε ακόμη τη Madonna) αλλά και πολλών, πολλών ακόμη σημείων, προσώπων, συνηθειών, στιγμών...
Όπως κάποτε ήταν η εποχή με τους γάμους, τα γεννητούρια, τα βαπτίσια έτσι και αργότερα ήρθε η εποχή των διαζυγίων...
Η ζωή κάνει κύκλους. Αυτο που ο Δαρβίνος αποκαλεί εξέλιξη... Και εγώ αυτή την εξέλιξη την κατάλαβα, την ένιωσα τώρα στην πέμπτη δεκαετία μου, στα 40+...
Και συνειδητοποίησα ότι όλα προχωρούν, τίποτα δεν σταματά. Μπορεί να πάρει παράταση, αλλά δεν υπάρχει αναβολή στη ζωή...
Για αυτό και κάθε στιγμή είναι σημαντική. Όσο κλισέ και εάν ακούγεται, είναι η πραγματικότητα. Στον απολογισμό της χρονιάς θα κάνω ανακεφαλαίωση σε όλα όσα έκανα, όσα κατάφερα, όσες εμπειρίες απέκτησα...Θα πω μπράβο στον εαυτό μου. Θα αισθανθώ ευγνωμοσύνη. Εκεί στο παρά πέντε, όμως, στο μεταίχμιο του παλιού με το καινούργιο θα προτάξω και όλα όσα δεν έκανα... και αυτά θα είναι ο οδηγός μου για το 2017....
Και τώρα στη μέση ηλικία θα βάλω έναν ακόμη στόχο... να αισθανθώ απελευθερωμένη και να μην απογοητέυσω τον εαυτό μου στα θέλω και στις επιδιώξεις... Νομίζω ότι δεν έχω «λικνιστεί» με τόση μανία σε άλλο τραγούδι εκεί στην αλλαγή της δεκαετίας του 80 με αυτην των 90’s.... Ο George Michael τραγουδούσε
Freeedom,
τα σούπερ κορίτσια της εποχής ηδονικά λικνίζονταν σε ένα βίντεο κλιπ που έχει μείνει στην ιστορία...
Εαυτέ μου.....I won’t let you down, I will not give you up
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
