Οι διαταραχές πρόσληψης τροφής, πλήττουν ολοένα και περισσότερο κόσμο και κυρίως γυναίκες.
Η πιο συνηθισμένη περίοδος εμφάνισης τέτοιων διαταραχών είναι η εφηβεία, χωρίς βέβαια αυτό να είναι δεσμευτικό. Οι διαταραχές πρόσληψης τροφής περιλαμβάνουν τη γνωστή σε όλους νευρική ανορεξία, τη ψυχογενή βουλιμία, αλλά και τη διαταραχή της υπερφαγίας , ή και το συνδυασμό τους ανά διαστήματα.
Ξεκινώντας από τη νευρική ανορεξία, έχει τέσσερα χαρακτηριστικά. Αρχικά, το άτομο έχει, στρεβλωμένη εικόνα του σώματός του, άρνηση διατήρησης του σωματικού βάρους στα φυσιολογικά επίπεδα, αμηνόρροια και έντονο φόβο αύξησης του βάρους. Είναι σκόπιμο να σημειωθεί πως, οι αλλαγές που θα προκύψουν, σε επίπεδο φυσιολογίας, από την υπερβολική απώλεια βάρους, μπορεί να είναι από σοβαρές έως και απειλητικές για τη ζωή του πάσχοντα. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, περίπου το 70% των γυναικών που πάσχουν αναρρώνουν, αλλά αυτό μπορεί να γίνει μετά από πολλά χρόνια.
Η ψυχογενής βουλιμία, απαρτίζεται από επεισόδια υπερφαγίας αλλά και από επεισόδια κάθαρσης (πρόκληση εμετού, καθαρκτικά χάπια). Τα επεισόδια υπερφαγίας, συχνά περιλαμβάνουν την κατανάλωση γλυκών και πολλές φορές είναι πιθανό να συμβούν ως αποτέλεσμα μιας αρνητικής κοινωνικής συναναστροφής. Η ειδοποιός διαφορά που ξεχωρίζει την ψυχογενή βουλιμία από τη ψυχογενή ανορεξία είναι πως, τα άτομα με βουλιμία δε χαρακτηρίζονται από την τεράστια απώλεια βάρους. Επίσης, η βουλιμία συνήθως εμφανίζεται στα τέλη της εφηβείας, σε αντίθεση με την ανορεξία, που συνήθως εμφανίζεται στην αρχή. Πολλές φορές, παρουσιάζεται συννοσηρότητα με κατάθλιψη και η μία διαταραχή, φαίνεται να είναι παράγοντας κινδύνου για την άλλη. Η βουλιμία μπορεί να έχει κάποιες πολύ επικίνδυνες συνέπειες, όπως, προβλήματα στην έμμηνο ρύση, ρήξη του στομάχου και του φάρυγγα και διόγκωση των σιελογόνων αδένων.
Τέλος, στη διαταραχή της υπερφαγίας, παρουσιάζονται αρκετά επεισόδια υπερφαγίας και τα περισσότερα άτομα είναι παχύσαρκα. Αυτό δε σημαίνει πως όλοι οι παχύσαρκοι πάσχουν από τη συγκεκριμένη διαταραχή, μόνο εκείνοι που σχεδόν συνέχεια δε μπορούν να διατηρήσουν τον έλεγχο του πόσο τρώνε, θεωρούνται πάσχοντες. Η συγκεκριμένη διαταραχή είναι πιο συχνή από τις υπόλοιπες, ωστόσο συνήθως λιγότερο επικίνδυνη, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα.
Στο επόμενο άρθρο με αυτό το θέμα, θα συζητηθούν πιθανές αιτίες αυτών των διαταραχών και προτεινόμενες θεραπευτικές παρεμβάσεις.
Eυχαριστούμε τη ψυχολόγο, Κουρτίδου Μαρία, [email protected]
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
