Love is the drug έλεγαν οι Roxy Music. Μπορεί το σεξ να γίνει εξάρτηση;
Αφορμή για το παραπάνω ερώτημα αποτελεί η ταινία "Shame" του
Steve McQueen που πρόσφατα προβλήθηκε στους κινηματογράφους με το σχόλιο "ντροπή είναι να μην νιώθεις ντροπή". Για όσους δεν την είδαν η υπόθεση είναι ως εξής: Ο 30χρονος Brandon (Michael Fassbender) περιπλανιέται στους δρόμους της Νέας Υόρκης και χρησιμοποιεί το σεξ σε υπερβολικό βαθμό για ξεχάσει στην ουσία αυτό που πραγματικά είναι. Η ανιαρή καθημερινότητα της πρωινής του εργασίας, αντισταθμίζεται με ξέφρενες νύχτες σεξ, όργια, και πολλαπλές σεξουαλικές εμπειρίες με φόντο τη χαοτική μητρόπολη και το γκρίζο πρόσωπό της. Όταν όμως η μικρότερή του αδερφή (Carey Mulligan) έρχεται απρόσμενα στη Νέα Υόρκη για να μείνει για λίγο μαζί του, η καλά "οργανωμένη" ζωή του Βrandon κλονίζεται.
Στην ταινία το σεξ δεν αποτελεί ευχαρίστηση και ανθρώπινη μορφή επικοινωνίας αλλά μια ευκαιριακή επαφή μια (α) διέξοδος στο ανώριμο σύμπαν του νεαρού άντρα που το χρησιμοποιεί για να κρύψει τις αδυναμίες, τους φόβους του και πάνω απ' όλα τη δυσκολία να επικοινωνήσει αποτελεσματικά με τους γύρω του.
Η ταινία είναι αποκαλυπτική, γιατί αγγίζει μια ευαίσθητη χορδή, αυτή της αποξένωσης και πιο συγκεκριμένα της ψυχολογίας ενός σύγχρονου άντρα που μέσα την ωμή ηδονή στέλνει στον εαυτό του μια κραυγή απελπισίας. Σε μικρότερη κλίμακα ίσως να γνωρίζουμε παραδείγματα ανθρώπων που σε μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής τους "χάθηκαν" μέσα σε μια αυτοματοποιημένη συμπεριφορά κάνοντας σεξ για το σεξ και ωθώντας από μόνοι τους τον εαυτό τους σε μια αυτοκαταστροφική στάση ζωής, μια μαύρη τρύπα κοινωνικής μοναξιάς.
Πότε όμως το σεξ μπορεί να θεωρηθεί εθισμός και πότε κάποιος πρέπει να αναζητήσει βοήθεια; Ζητήσαμε τη γνώμη της Άννα-Μαρίας Κυριακοπούλου, Msc Ψυχολόγος Θεραπεύτρια με τη μέθοδο EMDR-Ιδρυτικό μέλος EMDR Hellas, Συμβουλευτική Σχέσεων & Συμβουλευτική Γονέων.
"Η
εμμονή με το σεξ, η υπερσεξουαλικότητα (κατά περιόδους), όπου κάποιος δυσκολεύεται τελικά να σχετιστεί, μπορεί να κρύβει μια διαταραχή της προσωπικότητας ή μια συναισθηματική διαταραχή.
Δυστυχώς, τα άτομα αυτά δε ζητούν εύκολα ψυχολογική βοήθεια γιατί
νομίζουν ότι αυτός είναι ένας τρόπος ζωής ενώ ταυτόχρονα αυξάνουν τη συμπτωματολογία που είναι
το να ζουν επικίνδυνα (αλκοόλ, ναρκωτικά, εκτόνωση μέσω του ευκαιριακού σεξ), η τάση προς την ακρότητα, το σεξ χωρίς προφυλάξεις, οι πολλαπλές σχέσεις, οι ανώνυμοι σύντροφοι, η εμμονή με την πορνογραφία.
Συνήθως από πίσω κρύβονται πολλά συναισθηματικά τραύματα που προέρχονται από
ενδοοικογενειακά προβλήματα της παιδικής ηλικίας. Το άτομο δε συνδέεται γιατί νομίζει πως θα πληγωθεί ενώ συχνά κρύβει μέσα του οργή. Το σεξ λοιπόν, γίνεται εμμονή και ξέσπασμα.
Είναι κάτι που στην κοινωνία μας συναντάται όλο και πιο συχνά. Θα πρότεινα εάν παρατηρήσουμε την παραπάνω συμπεριφορά σε κάποιο δικό μας άνθρωπο, να μην την αντιμετωπίσουμε ως "φυσιολογική" αλλά να προσπαθήσουμε να τον βοηθήσουμε παρακινώντας τον να ζητήσει επαγγελματική βοήθεια.
Διαβάστε ακόμα:
Συναισθηματική ανασφάλεια ή ασφάλεια; Ψάξτε στο ιστορικό των σχεσεών σας
