Η Ιρανή καλλιτέχνης Marjane Satrapi σε ένα όμορφο βίντεο για τη ζωή και την τέχνη.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=6Dzx7gaqUYk
Σχεδιάστρια κόμικ και συγγραφέας η Marjane Satrapi μεγάλωσε στην Τεχεράνη ενώ έγινε γνωστή από το φιλμ κινουμένων σχεδιών Persepolis (2004) και Persepolis 2, όπου περιγράφει τα δύσκολα και ταραγμένα χρόνια της παιδικής της ηλικίας στην πολύπαθη πατρίδα της.
Είναι εκείνο το ασπρόμαυρο φιλμ όπου οι βόμβες έπεφταν βροχή...
Με λίγα λόγια, η οικογένεια της Satrapi ήταν ξεχωριστή γιατί ήταν αρκετά avant-garde για τα δεδομένα του τόπου και του χρόνου. Όμως η χώρα βρισκόταν σε αναβρασμό. Έτσι το 1983 τη στέλνει στη Βιέννη για να γλιτώσει από τις αρνητικές συνέπειες του πολέμου. Εκεί κοιμάται σε διάφορα σπίτια ενώ περνά και δύο μήνες στο δρόμο. Φοιτά στο γαλλόφωνο λύκειο, αρρωσταίνει βαριά και επιστρέφει στο Ιράν για να σπουδάσει επικοινωνία. Ως πιο γνήσιο επαναστατικό στοιχείο, συχνάζει στα "παράνομα" πάρτι όπου γνωρίζει ένα βετεράνο του πολέμου. Τον παντρεύετε αλλά ο γάμος τους σύντομα δυαλύεται.
Σήμερα ζει κι εργάζεται στο Παρίσι με τον Ελβετικής καταγωγής σύζυγό της Mattias Ripa.
Από το video: "Όλοι έχουν κάτι να πουν αλλά ο καλλιτέχνης δεν είναι ότι απλώς έχει "κάτι" να πει αλλά "πως "το λέει."
"Στο σπίτι μου όλοι είχαν σχέση με την τέχνη, ζωγράφιζαν, σχεδιάζαν ή έπαιζαν μουσική. Η μητέρα μου είχε πάντα αυτή την εμμονή ότι θα είμαι η καλύτερη σε οτιδήποτε κάνω. Η ίδια δεν παντρεύτηκε ποτέ αλλά υπήρξε ερωμένη. Έλεγε ότι ο καλύτερος ρόλος είναι αυτός της ερωμένης. Δεν είχε άδικο.(...) Στο Ιράν κανένας δεν μπορεί να πει ότι έχει μια νορμάλ ζωή. Δεν υπάρχει Ιρανός που θα πει "γεννήθηκα, πήγα σχολείο, ερωτεύτηκα, παντρεύτηκα κτλ". Όχι! Κάπου συνέβη κάτι, ένα ακραίο συμβάν που άλλαξε εντελώς τη ζωή του (αναφέρεται ενδεχομένως στο πόλεμο).
Έγω μεγάλωσα με αμερικάνικα κόμικ batman, dracula και ήξερα ότι αυτό ήθελα να κάνω, να σχεδιάζω κόμικ.
Όταν κάνεις αυτή τη δουλειά νιώθεις ότι δεν έχεις άλλη εναλλακτική. Εγώ εάν δεν κάνω αυτό που κάνω νιώθω άρρωστη. Κι εάν μια μέρα δεν μπορώ να το κάνω πια νιώθω πως θα πεθάνω."
Διαβάστε ακόμα:
Roy Lichtenstein Σοφά λόγια...
