Η Μπιγιόνσε άλλαξε τους στίχους του Jolene - «Για το καλό σου, μείνε μακριά απ'τον άντρα μου», της λέει

Αν έχεις ακούσει το Jolene της Ντόλι Πάρτον, ακούς μία γυναίκα (την Ντόλι Πάρτον) να εκλιπαρεί μία άλλη, την Τζολίν, να μην της πάρει τον σύζυγο. Ναι, είναι πανέμορφη και ναι, μπορεί να έχει όποιον θέλει, αλλά ας μην πάρει αυτόν. Η ευτυχία της τραγουδίστριας εξαρτάται από εκείνη. Κακομοιριά; Ενδεχομένως. Γράφτηκε όμως σε μία άλλη εποχή, που ήταν αδιανόητο να είσαι μία χαρά χωρίς κανέναν άντρα.

Η Μπιγιόνσε έβγαλε νέο country δίσκο και μέσα, υπάρχει το συγκεκριμένο τραγούδι. Μόνο που η Queen Bey άλλαξε τους στίχους. «Τέλεια», σκέφτεσαι. «Θα της πει να τον παρατήσουν και οι δύο, αφού έχει τόσο μεγάλο “εγώ” και δεν του φτάνει μόνο η γυναίκα του, και να βγουν για ποτά». Θα μπορούσε, επίσης, να πει «εντάξει, Τζολίν, εσένα θέλει, κουράστηκα να τον ακούω να φωνάζει το όνομά σου τα βράδια, οπότε χωρίζω. Απλώς να ξέρεις ότι δεν πλένει τα χέρια του όταν βγαίνει από την τουαλέτα».

#NOW

Στο TikTok, άντρες εξηγούν «πώς να κάνεις τις γυναίκες ό,τι θέλεις» και η τοξικότητα δεν έχει όριο

Ε, δεν έκανε αυτό. Η Μπιγιόνσε αποφάσισε να επιτεθεί στο τρίτο πρόσωπο. Άρα, για μία ακόμη φορά, το πρόβλημα είναι η «άλλη γυναίκα», κι όχι ο άντρας που δεν μπορεί να συγκρατηθεί και θέλει να προδώσει τη σχέση του.

Τι λέει η νέα εκδοχή του Jolene; Με λίγα λόγια, «για το καλό σου, μείνε μακριά του». Θα μπορούσε να είναι και diss track δεκατετράχρονων.

«I can easily understand why you’re attracted to my man / But you don’t want this smoke, so shoot your shot for someone else», λέει. Στα ελληνικά, «εύκολα μπορώ να καταλάβω γιατί σου αρέσει ο άντρας μου / Αλλά δεν θέλεις να μπλέξεις, οπότε προσπάθησέ το με κάποιον άλλον». Συνεχίζει, για να γίνει πιο σαφής: «I had to have this talk with you ’cause I hate to have to act the fool / Your peace depends on how you move, Jolene», δηλαδή «Έπρεπε να κάνω αυτήν την κουβέντα μαζί σου γιατί σιχαίνομαι το να πρέπει να κάνω την ηλίθια / Η ηρεμία σου εξαρτάται από το πώς θα επιλέξεις να κινηθείς, Τζολίν».

Η σημερινή μορφή του τραγουδιού μιλά για μία γυναίκα που θέλει έναν παντρεμένο -έναν παντρεμένο που είναι «βαθιά ερωτευμένος» με κάποια που «τον μεγάλωσε» και «τον ξέρει καλύτερα απ' όσο εκείνος ξέρει τον εαυτό του». Λόγια της Μπιγιόνσε που αυτοαποκαλείται Βασίλισσα, όχι δικά μας. Θυμίζει κάτι από Σακίρα που περιέγραφε τον εαυτό της σαν Ferrati και την ερωμένη του Πικέ σαν Twingo, ενώ μετά ξέφυγε από τα αυτοκίνητα και το πήγε στα ρολόγια; Ξεκάθαρα ναι.

Καταλαβαίνουμε την οργή της Μπιγιόνσε; Ενδεχομένως. Στη θέση της, ίσως κι εμείς να εξοργιζόμασταν. Θα προειδοποιούσαμε κάποια άλλη, όμως, να μην τολμήσει να μπλεχτεί; Εδώ, η απάντηση θα έπρεπε να είναι αρνητική.

Είναι 2024 και εξακολουθεί να υπάρχει η ιδέα ότι πρέπει να παλεύουμε μεταξύ μας για να κερδίσουμε το μεγαλύτερο βραβείο: Την αποδοχή ενός άντρα. Οι ταινίες, οι σειρές, τα τραγούδια, οι εκπομπές στην τηλεόραση –μας κάνουν πλύση εγκεφάλου από πάντα ότι δεν είμαστε σύμμαχοι, αλλά αντίπαλες. Μαθαίνουμε ότι, αν έρθει κάποια ομορφότερη (ποιος το κρίνει αυτό; Κανείς δεν ξέρει), πιο αδύνατη, πιο επιτυχημένη –γενικά «πιο» από εμάς, έχει τεράστια πιθανότητα να μας «κλέψει» τον σύντροφο. Είναι μία απειλή, την οποία πρέπει να εξουδετερώσουμε και δεν αξίζει να την εμπιστευθούμε. Θα πρέπει την κάνουμε φίλη για να μη μας τον πάρει, επειδή μάλλον έχουμε να κάνουμε με κάποιο οικόπεδο κι όχι άνθρωπο με ελεύθερη βούληση. Θα προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τις δικές μας ανασφάλειες μειώνοντάς τη –συνήθως θα κρίνουμε την ηθική της- και δεν θα αναρωτηθούμε γιατί δεν εμπιστευόμαστε το άτομο με το οποίο έχουμε σχέση. Και δεν είναι τυχαίο που η λέξη «αντροχωρίστρα» δεν βγαίνει σε αρσενικό.

Γεννιέται ένα σημαντικό ερώτημα, όμως: Πού ακριβώς βρίσκεται η ευθύνη του άντρα που απιστεί ή έχει σκοπό να το κάνει;

Μας έχουν διδάξει να ανταγωνιζόμαστε η μία την άλλη. Τα στερεότυπα είναι βαθιά ριζωμένα μέσα μας και χρειάζεται να κάνουμε προσπάθεια για να τα διώξουμε –αυτή είναι η πραγματική μάχη που πρέπει να δώσουμε.

Η Μπιγιόνσε δεν είχε λόγο να προειδοποιήσει καμία Τζολίν. Κι είναι κρίμα, την ώρα που όλες παλεύουμε να επιβιώσουμε σε μία κοινωνία φτιαγμένη για άντρες, να μην το παλεύουμε ενωμένες.