Όλα τα ελληνικά τυριά είναι πεντανόστιμα. Κάποια από τα πιο αγαπημένα μου είναι τα παρακάτω:
Φέτα: Η δική μας, ελληνική και μοναδική φέτα στον κόσμο, στολίζει δροσερές χωριάτικες σαλάτες, μπαίνει μέσα σε τυρόπιτες και σκεπάζεται με φρέσκο φύλλο, γίνεται σαγανάκι στο αλουμινόχαρτο, κλπ. Το γνωστό μας λευκό τυρί, με την ελαφριά ξινή γεύση, περιέχει υψηλές ποσότητες σε ασβέστιο (μας αρέσει), την ίδια ώρα όμως, και σε κορεσμένα λιπαρά (δεν μας αρέσει). Το συμπέρασμα λοιπόν είναι, ότι την καταναλώνουμε με μέτρο. Βοηθά λοιπόν, εάν θέλουμε ν’ανεβάσουμε τα επίπεδα ασβεστίου στον οργανισμό μας. Φροντίζουμε όμως να την αποφεύγουμε σε περιπτώσεις υψηλής χοληστερίνης, πίεσης, ή όταν θέλουμε να χάσουμε βάρος.
Ανθότυρο: Το μαλακό αυτό τυρί, είναι γευστικό, ελαφρύ ενώ συνοδεύει άριστα πράσινες καλοκαιρινές σαλάτες. Παράγεται από κατσικίσιο και πρόβειο γάλα, ενώ είναι το «αγαπημένο» των διαιτολόγων οι οποίοι το συστήνουν σε περιπτώσεις απώλειας βάρους, διατήρησης ή υπέρτασης, αφού περιέχει λιγότερο αλάτι και κορεσμένα λιπαρά. Περιέχει πάντως λιγότερο ασβέστιο συγκριτικά με τη φέτα. Εννοείται βέβαια ότι χρειάζεται και αυτό προσοχή στην κατανάλωσή του. Ταιριάζει απόλυτα σαν εναλλακτική της φέτας, πάνω στο ντάκο.
Γραβιέρα: Από όπου και αν κατάγεται (Κρήτη, Νάξο, Αμφιλοχία, Άγραφα, Τήνο) είναι πεντανόστιμη. Τρώγεται αυτούσια μόνη της, ενώ παράλληλα, συνοδεύει άριστα, ψωμί, πίτες, αλλά και καλοκαιρινά φρούτα όπως σταφύλια, σύκα, κλπ. Θεωρείται η πιο παχυντική από τα ντόπια ελληνικά τυριά, αφού μαζί με το μανούρι, εμφανίζει υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά. Έχει πάντως πολύ ασβέστιο. Γενικά τα κίτρινα τυριά έχουν περισσότερο ασβέστιο, συγκριτικά με τα λευκά.
Κατίκι Δομοκού: Πιο κρεμώδες από το ανθότυρο, λίγο όμως παραπάνω αλμυρό (κάτι που το κάνει πιο γευστικό), είναι χαμηλό σε λιπαρά, συγκριτικά με τη γραβιέρα και τη φέτα. Πρόκειται για λευκό, ελαφρύ τυρί, ιδανικό για άλειμμα. Συστήνεται και αυτό, σε περιπτώσεις δίαιτας όπως το ανθότυρο.
