Στην Πάτμο πάω τα τελευταία 14 χρόνια κάθε καλοκαίρι.
Το νησί το έμαθα καλά και το αγάπησα από τον φίλο μας τον Γιάννη. Ο Γιάννης όμως έφυγε από κοντά μας τον Αύγουστο του 2009. Συνεχίζει όμως να υπάρχει σε κάθε γωνία του νησιού, και σε κάθε ηλιοβασίλεμα με φουσκωτό υπό τους τόνους του "Everybody's free" του Baz Luhrmann. Η πρώτη βουτιά από τα βράχια του Μακρονησιού γίνεται πάντα προς τιμήν σου. Να συνεχίσεις να μας προσέχεις...Για την Πάτμο έχω ξαναγράψει. Σήμερα όμως θα ήθελα απλά να πω μία ιστορία με φωτογραφίες για τους ανθρώπους της και για τους φίλους μου.
Καλοκαίρι 2008 στην εξέδρα του Γιάννη στο Αγριολίβαδο. Από αριστερά ο Γιώργος, ο Πέτρος , ο Γιάννης, ο Θάνος κι εγώ. Η παρέα του Αγριολίβαδου σταμάτησε στις 18-8-2009.
Η Άννυ και ο Γιάννης. Η Άννυ, αρχόντισσα στο Αρχονταρίκι και ο Γιάννης που μια μέρα θα κάνει κάτι σπουδαίο!
Προς το παρόν δουλεύει στο φούρνο το βράδυ και μας ετοιμάζει τις μπουγάτσες μας.
Ο Γιάννης μπουκωμένος και η ζυμαρομηχανή
Ο Νικόλας Καμπόσος. Τα λόγια είναι περιττά... Η εικόνα τα λέει όλα και ο Νικόλας μιλάει μόνο όταν χρειάζεται.
Ο Γιάγκος έχει το καλύτερο λουκάνικο στη Χώρα και για τους vegeterian το πιο γλυκό κολοκύθι.
O Ανδρέας Καλατζής από τη Σάμο είναι αυτοδίδακτος καλλιτέχνης με την πιο όμορφη gallery στη Χώρα.
Εδώ με το διάσημο Γιάννη ζωγραφίζουν στο χώρο της gallery.
Απόγευματινό μπάνιο στο Μαράθι και μετά ντους με το λάστιχο.
